Μερικές φορές το πιο δύσκολο πράγμα…

Στον Ολυμπιακό προβλήθηκε σαν σημαντικό γεγονός το ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης δέχτηκε να συναντήσει τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Αφού, φυσικά, ο Ισπανός ικανοποίησε την απαίτηση του προέδρου να πάρει πίσω τον Λέτο στις προπονήσεις. Την ίδια περίπου ώρα στην ΑΕΚ επικοινωνούσε ο προπονητής με τον πρόεδρο. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, σύμφωνα με πληροφορίες, έπαιρνε τηλέφωνο τον Νίκο Θανόπουλο για να τον βρίσει για δημοσίευμα αθλητικής εφημερίδας που έβαζε στο στόμα του τη δήλωση «μένω και χωρίς μπάτζετ».

Ο λόγος που ο Μπάγεβιτς τα είχε πάρει με τον πρόεδρό του ήταν ότι του καταλογίζει πως κρατώντας άτομα που είχαν προσληφθεί την εποχή του Ντέμη Νικολαΐδη διατηρεί μια πέμπτη φάλαγγα μέσα στην ΑΕΚ, που αντικείμενό της έχει να τον υπονομεύει. Λόγος του δημοσιεύματος ήταν, σύμφωνα με τον προπονητή, να του φορτωθεί μία δήλωση που θα τον κόλλαγε στον τοίχο το καλοκαίρι. Στην πολύ πιθανή περίπτωση που το καλοκαίρι δεν θα υπάρχει πράγματι μπάτζετ, σε περίπτωση που διαμαρτυρηθεί ο Μπάγεβιτς η διοίκηση θα μπορεί να του απαντήσει: «Αφού τον Μάρτιο έλεγες ότι μένεις και χωρίς μπάτζετ…».

Και επειδή Σαββατοκύριακο έρχεται και πρέπει να το ξεκινάμε καλά, σκεφτείτε κάτι ανάλογο στον Ολυμπιακό. Σκεφτείτε τον Βαλβέρδε να παίρνει τηλέφωνο τον Κόκκαλη και να τον βρίζει επειδή τσαντίστηκε με ένα δημοσίευμα του «Πρωταθλητή». Κι αν σας φαίνεται τραβηγμένο, απλώς σκεφτείτε τον Βαλβέρδε να παίρνει κατευθείαν στο τηλέφωνο τον Κόκκαλη. Τώρα, μια που έχετε γίνει μπλε, αφήστε την αναπνοή που κρατάγατε και πάμε στο θέμα του γηπέδου της Φιλαδέλφειας.

Οποτε κατεβαίνω να ψηφίσω στη γειτονιά που γεννήθηκα, στην Καλλίπολη Πειραιά, έχω πρόβλημα να αναγνωρίσω τον δρόμο του σπιτιού μου. Φυσικά, παίζει ρόλο η ηλικία. Οχι ότι λόγω πρεσβυωπίας δεν μπορώ να δω τον δρόμο, αλλά τα πράγματα που θυμόμαστε από την παιδική μας ηλικία πάντα μοιάζουν μεγαλύτερα. Ο δρόμος, λοιπόν, που μεγάλωσα σήμερα μοιάζει με στενάκι. Υποθέτω ότι στο μεγαλύτερο μέρος το δέσιμο των οπαδών της ΑΕΚ με τη Φιλαδέλφεια ξεκινάει από τα παιδικά χρόνια.

Το πρώτο ματς που σε πηγαίνει ο πατέρας σου ή κάποιος μπάρμπας όταν είσαι οκτώ ή δέκα χρόνων, ο εντυπωσιασμός από τον κόσμο, από το μέγεθος του γηπέδου, από τα φώτα αν το ματς είναι βραδινό και μετά η εμπειρία που επαναλαμβάνεται μέχρι το παιδί να γίνει σαν το σκυλί του Παβλόφ. Να στρίβει από τη Δεκελείας και ακόμα και όταν δεν έχει ματς να του τρέχουν τα σάλια. Η νοσταλγία ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάται. Μόνο που δεν πρέπει και να θεωρείται ότι αφορά όλους.
Υποθέτω ότι αν κάποιος ρώταγε για το γήπεδο τους πρώτους πρόσφυγες που είχαν πάει στη Φιλαδέλφεια, θα του έλεγαν: «Πού να έβλεπες το γήπεδο της Πέρα Κλουμπ…».

Κάθε γενιά θυμάται το γήπεδο που μεγάλωσε και όποιο καινούργιο τής φαίνεται λίγο ξενέρωτο. Οπότε είναι λογικό έξι μόλις χρόνια μετά την κατεδάφιση της Φιλαδέλφειας κάθε ΑΕΚτσής κάπου μέσα του να πιστεύει ότι όπου αλλού και όσο καλό και να είναι το καινούργιο γήπεδο, δεν θα έχει τη γλύκα του «ναού». Μόνο που εκεί έρχεται η πραγματικότητα, μετά τη νοσταλγία.

Τα υπόλοιπα, ότι μένοντας στη Φιλαδέλφεια η ΑΕΚ είναι κοντά στους οπαδούς της και ότι εκεί βρίσκονται οι προσφυγικές ρίζες της, είναι για λαϊκή κατανάλωση. Στη Φιλαδέλφεια η ΑΕΚ μπορεί να έχει το μεγαλύτερο ποσοστό οπαδών, αλλά σε σχέση με τον απόλυτο πανελλήνιο αριθμό είναι απειροελάχιστο. Οσο για τις προσφυγικές ρίζες, πήγαν καλιά τους τη μέρα που το τετραγωνικό του διαμερίσματος στη Φιλαδέλφεια ξεπέρασε το τριχίλιαρο. Από την άλλη, πάει καλιά του και το σχέδιο με το διαστημικό γήπεδο της Αμυγδαλέζας με το εμπορικό κέντρο που θα μάζευε χιλιάδες άτομα καθημερινά. Αυτό το έφαγε η κρίση. Το μόνο που μένει, λοιπόν, να εξεταστεί σοβαρά είναι αν γίνεται γήπεδο στον χώρο όπου βρισκόταν το παλιό.

Ετσι, χωρίς άλλη παράμετρο γήπεδο στη Φιλαδέλφεια γίνεται και παραγίνεται. Μόνο που η ερώτηση έχει την ίδια λογική με το αν γίνεται ένα περίπτερο των χιλίων τετραγωνικών στους Θρακομακεδόνες. Βεβαίως και γίνεται, αλλά για να το κάνεις πρέπει να είσαι παλαβός. Γιατί το γήπεδο στη Φιλαδέλφεια γίνεται μόνο αν κάποιος αποφασίσει ότι χαρίζει τα λεφτά της κατασκευής. Οτι φτιάχνει ένα γήπεδο προς τιμήν των παιδικών αναμνήσεών του, γνωρίζοντας ότι χωρίς σημαντικές εμπορικές χρήσεις τα λεφτά δεν τα ξαναπαίρνει. Σε εμπορική λογική, όμως, γήπεδο στη Φιλαδέλφεια δεν γίνεται. Και σε αυτό το σημείο βρίσκεται παγιδευμένη και η «Original 21».

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Δημήτρης Χατζηχρήστος στο τελευταίο μίτινγκ για το γήπεδο ρώτησε: «Και από λεφτά τι γίνεται;». Η απάντηση του Θανόπουλου ήταν: «Ας κοιτάξουμε πρώτα για την άδεια και μετά θα δούμε με τα λεφτά». Σε αυτό το σημείο τι να πει ο Χατζηχρήστος; Οτι το καταλαβαίνει πως τα λεφτά δεν πρόκειται να βρεθούν; Θα ήταν σαν να πήγαινε ενάντια στα όσα τόσα χρόνια λέει η «Original» ότι γήπεδο στη Φιλαδέλφεια μπορεί να γίνει. Οπότε «μια που δεν έχουμε και τίποτα καλύτερο, γιατί να μην κοιτάξουμε και αυτή την περίπτωση;».

Οτι, δηλαδή, μπορεί να γίνει γήπεδο χωρίς σημαντικές εμπορικές χρήσεις, όταν το άλλο που είχε σχεδιαστεί στα Λιόσια με απεριόριστες εμπορικές χρήσεις δεν γίνεται επειδή η οικονομία δεν το αντέχει. Πάμε για τις άδειες και λεφτά θα βρεθούν. Από το όνομα του γηπέδου, που κάποιος πρέπει να πιστέψει ότι υπάρχει εταιρεία στην Ελλάδα που σήμερα μπορεί να μιλάει για 30 εκατομμύρια για μία πολύ συγκεκριμένη διαφήμιση. Το γήπεδο της ΑΕΚ, που θα χρηματοδοτηθεί από το όνομά του, πλάι στο προπονητήριο της ΑΕΚ, που θα βγάζει 900 χιλιάδες τον χρόνο από τις ταμπέλες, που θα τις κοιτάνε από τα αεροπλάνα. Μερικές φορές το πιο δύσκολο πράγμα για τον οπαδό είναι να κάνει ότι πιστεύει αυτά που ακούει.