Να ζητήσει συγγνώμη ο Βαλβέρδε...

Η ιστορία της συνάντησης Χρυσικόπουλου - Βαλβέρδε μού θυμίζει εκείνη του Ευρυβιάδη με τον Θεμιστοκλή. Ολοι γνωρίζουν μέσες άκρες ότι οι δύο άντρες είχαν μια έντονη διαφωνία πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο Ευρυβιάδης σήκωσε τη μαγκούρα για να του τη φέρει στο κεφάλι και εκείνη την ώρα ο Θεμιστοκλής του είπε το περίφημο «Ακουσον μεν, πάταξον δε». Επειδή όλοι συμφωνούν ότι η συγκεκριμένη ατάκα ειπώθηκε, μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι η συνεργασία του Θεμιστοκλή με τους ιστορικούς της εποχής ήταν άψογη. Είναι πιθανόν μόλις τελείωσε η σύσκεψη, ο γλυκός Αθηναίος στρατηγός να διέρρευσε την είδηση σε όλους τους ιστορικούς με αποτέλεσμα τα χρυσά μου να έχουν την ίδια πληροφόρηση από την ίδια πηγή και έτσι να μην υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές και διχογνωμίες...

Αντίθετα ο Σπαρτιάτης Ευρυβιάδης πρέπει να ήταν πιο βαρύς και μονόχνοτος τύπος, αφού ούτε απ’ τον ίδιο ούτε απ’ το περιβάλλον του υπήρξε κάποια ενημέρωση για το τι συνέβη στη σύσκεψη. Γι' αυτό ακόμα και σήμερα μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν για το αν συγκινήθηκε απ’ τα λόγια του Θεμιστοκλή και κατέβασε τη μαγκούρα ή δεν πτοήθηκε και του έριξε μια, δυο γρήγορες. Το χέρι του στη φωτιά δεν μπορεί να το βάλει κανείς. Κακό του κεφαλιού του. Αν μιλούσε σε κάποιον πρόγονο του Νικολακό ίσως να μην έμενε στην ιστορία ως ο Σπαρτιάτης που έγινε διάσημος επειδή τον ρούμπωσε ο Θεμιστοκλής...

Κάτι ανάλογο συνέβη μετά τη συνάντηση του Χρυσικόπουλου με τον Ισπανό προπονητή. Ολοι συμφωνούν ότι ο Γιάννης μετέφερε στον Βαλβέρδε την επιθυμία του Σωκράτη για άμεση επιστροφή του Λέτο στις τάξεις της ομάδας. Για την αντίδραση του Ισπανού όμως οι γνώμες τριίστανται. Στο ρεπορτάζ του «Φίλαθλου» παρουσιάζεται ένας Βαλβέρδε σκληρός, απόλυτος, που δεν πείθεται απ’ το πρώτο κιόλας ραντεβού να βάλει νερό στο κρασί του και να δεχτεί έτσι απλά το θέλημα του Σωκράτη. Πρόκειται για το αντιπροσωπευτικό είδος προπονητή που ο πρόεδρος λατρεύει να βλέπει. Στις άλλες ομάδες...

Στο «Goal» βρίσκουμε έναν Βαλβέρδε διαλλακτικό, έτοιμο, παρά τα νάζια που κάνει στην αρχή, να το συζητήσει και να δώσει τόπο στην οργή. Στον «Πρωταθλητή» ανακάλυψα τη version εκείνη του Ισπανού η οποία με γοητεύει περισσότερο. Η καλή εφημερίδα παρουσιάζει έναν προπονητή τόσο καλοπροαίρετο που δέχεται όχι μόνο να πραγματοποιήσει την επιθυμία της διοίκησης αλλά και να ζητήσει συγγνώμη, αν με τη στάση του άθελά του στενοχώρησε τον πρόεδρο. Γράφει συγκεκριμένα ο Σταύρος Γεωργακόπουλος:

«Ο Γιάννης Χρυσικόπουλος τού είπε ότι θα μπορούσε να χειριστεί κάπως πιο ήπια το θέμα, καθώς με το βέτο που έθεσε τις τελευταίες μέρες αφήνοντας τον παίκτη εκτός από τα δύσκολα παιχνίδια με ΠΑΟ και ΠΑΟΚ αλλά και με τις διαστάσεις που πήρε το όλο θέμα έχει δημιουργήσει δυσαρέσκεια στην ΠΑΕ και έχει χάσει μέρος του δίκιου του. Ο Ερνέστο ξεκαθάρισε ότι δεν είχε καμία τέτοια πρόθεση και μάλιστα ζήτησε από τον γενικό διευθυντή να μεταφέρει στον πρόεδρο τη "συγγνώμη" του, αν θεωρήθηκε ότι με κάποια από τις ενέργειές του ενόχλησε τον πρόεδρο του Ολυμπιακού ή έβλαψε την ομάδα».

Mon Dieu, έχω συγκινηθεί απ’ το δράμα που ζει ο καλός μου. Για να του φύγει το μαράζι του Ισπανού, μπορώ να τον διαβεβαιώσω ότι ο πρόεδρος θα τον συγχωρήσει για το ατόπημά του. Το 'χει αυτό το καλό ο Σωκράτης. Ο Θεός συγχωρεί τους ανθρώπους μετά θάνατον και εκείνος τους προπονητές μετά την απόλυσή τους. Κακία δεν κρατάει σε κανέναν απολυμένο, είναι αποδεδειγμένο αυτό...

Ο Μπάμπης Παπάζογλου στη «SportDay», λατρεμένε, επέλεξε να προσεγγίσει το θέμα με μια πιο ρομαντική ματιά. Ετσι εξηγείται η πρόβλεψή του για την επόμενη κίνηση του Ισπανού προπονητή: «Από τη στιγμή που ανέλαβε πια το θέμα ο Βαλβέρδε, λογικά θα βάλει τον Λέτο να ζητήσει συγγνώμη στους συμπαίκτες του, όπως έγινε με τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς στις αρχές της περιόδου».

Τον αγαπώ τον Μπάμπη και δεν θέλω να γκρεμίσω τον ονειρικό κόσμο που έχει στο μυαλό του, όμως δεν ξέρω αν τέτοιου είδους παρεξηγήσεις μπορούν να λυθούν τόσο εύκολα. Διότι αρχίζω να πιστεύω, dear, ότι στην κόντρα των δύο άδικο έχει τελικά ο Βαλβέρδε και ο Λέτο έχει κάθε δικαίωμα να είναι τσαντισμένος μαζί του. Οπότε σκέφτομαι ότι είναι πιο δύσκολο να καμφθεί ο εγωισμός του Αργεντινού και να συγχωρήσει τον προπονητή του, παρά το αντίθετο. Θα ήταν καλό, λοιπόν, να δεχτεί ο Βαλβέρδε να ρίξει λίγο παραπάνω νερό στο κρασί του και να ζητήσει ο ίδιος συγγνώμη από τον Λέτο, όπως βλέπεις και στο σκίτσο. Δεν ορκίζομαι ότι ο γοητευτικός παίκτης θα την αποδεχτεί, αλλά μια προσπάθεια απ' τον Βαλβέρδε πρέπει να γίνει. Πολύ θα το εκτιμήσει ο πρόεδρος...

Διάβασα τα ρεπορτάζ όλων των εφημερίδων για το θέμα, κεχαριτωμένε, και κατέληξα στο συμπέρασμα «μια φωτογραφία, χίλια ρεπορτάζ». Η απόλυτη αλήθεια κρύβεται στη φωτογραφία που είχε χθες ο «Πρωταθλητής» στο πρωτοσέλιδό του.

Σ’ αυτήν ο Βαλβέρδε κρατούσε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και μέσα έριχνε νερό. Οι περισσότεροι έμειναν στον προφανή συμβολισμό και έχασαν την ουσία του πράγματος. Διότι υπήρχε μια μικρή λεπτομέρεια η οποία έκανε τη διαφορά. Ο Ισπανός φαινόταν να ρίχνει στο κρασί του όχι ένα οποιοδήποτε νερό, αλλά ξινό νερό...

Επειδή είμαι σίγουρος ότι αγνοείς τις ιδιότητές του, οφείλω να σε ενημερώσω ότι το φυσικό μεταλλικό ξινό νερό ενδείκνυται για τη θεραπευτική αγωγή κατά των δυσπεπτικών καταστάσεων. Πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα και αν δεχτεί να νερώσει το κρασί του ο Βαλβέρδε, η «υπόθεση Λέτο» θα εξακολουθήσει να του κάθεται βαριά στο στομάχι...

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να τη «χωνέψει», φίλε αναγνώστη. Δέχεται τον Λέτο πίσω, τον χρησιμοποιεί για άλλα τρία παιχνίδια -για να μην πληρώσουμε τσάμπα και βερεσέ τα 500 χιλιάρικα στη Λίβερπουλ- και μετά κάνει τη μεγάλη κίνηση. Στο τρίτο παιχνίδι τον αφήνει μέχρι το εικοστό λεπτό -για το τυπικό της ρήτρας- και ένα λεπτό αργότερα τον αποσύρει επιδεικτικά. Αν το κάνει, dear, θα γίνει ο νέος ήρωάς μου. Αποθεωτική αποχώρηση θα του ετοιμάσω την άλλη μέρα στο αεροδρόμιο. Θα την αξίζει...

Μουνίλσον

Αυτός είναι ο παίκτης που θα λύσει το μεγάλο πρόβλημα του πολυμετοχικού στη θέση του δεξιού μπακ. Διαθέτει την αέρινη κίνηση του Νίλσον και την ταχύτητα του γοητευτικού Μουν. Για ποια επιστροφή του Γιούρκα μού μιλάς, dear; Τι να μας πει και αυτός μπροστά στον μεγάλο Μουνίλσον;