Ημερολόγιο καταστρώματος «Ολυμπιακό Στάδιο»

ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

• Η ενδεκάδα είναι αυτή που είχαν προβλέψει 29 ρεπόρτερ Παναθηναϊκού - αυτοί ξέρουν. Δηλαδή έξω ο Λάζαρος ο Αναστημένος, έξω ο Μάτος ο Αναγεννημένος, έξω ο Σπυρόπουλος ο Απαξιωμένος. Η διάταξη είναι το 4-3-2-1 με ένα «κλικ» στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και με τον Καραγκούνη να κάνει τα λαμπάκια και να αναβοσβήνει πότε στον άξονα και πότε πιο αριστερά - είναι πιο πιθανό άλλωστε να πας στο ΟΑΚΑ 9:40 και να βρεις να παρκάρεις έξω από τη θύρα σου παρά να κρατήσει ευλαβικά ο «Κάρα» τη θέση του.

• Το παιχνίδι ξεκινά σεμνά, ταπεινά και συνεσταλμένα, ο Παναθηναϊκός, ως ευγενικός οικοδεσπότης, παραχωρεί την κατοχή μπάλας και την πρωτοβουλία των κινήσεων στη φιλοξενούμενη Βιγιαρεάλ. Ο Σιμάο συνεχίζει το βιολί τού κορυφαίου μεσοαμυντικού, ο Ζιλμπέρτο χρωστάει κάποια γραμμάτια από το Μαδριγάλ, ο Γκάμπριελ οφείλει να δικαιώσει τον προπονητή του που τον προτίμησε κι ο Μάντζιος κάνει 1-2 επιδείξεις υψηλής τεχνικής και ραπτικής, μήπως και κάποιοι εκ των Ισπανών δεν πρόλαβαν να τις δουν στο πρώτο παιχνίδι.

• Η πρώτη ευκαιρία για τον γηπεδούχο έρχεται στο 30', με προβολή του Γκάμπριελ, το πρώτο γκολ έρχεται λίγο μετά από τους Ισπανούς και κακώς ακυρώνεται. Αλλά, όταν βλέπεις τον Βύντρα να βγαίνει τόσα πολλά ναυτικά μίλια από την πορεία του, λες «δεν μπορεί, κάποιος τον έσπρωξε». Μερσί μποκού, μεσιέ Μπουζάκα, σε είχαμε παρεξηγήσει, ρε μπαγάσα, και σε λέγαμε ανθέλληνα. Ασε που μετά τα διαιτητικά λάθη στην Ισπανία επήλθε μια καρμική αδικο-δικαιοσύνη. Επιπλέον, όσο ο Ιμπαγάσα απέχει διακριτικά από τα αμυντικά του καθήκοντα, ο Νίλσον βρίσκει χώρους από δεξιά, αλλά σε ένδειξη fair play φροντίζει να πετάει στα σκουπίδια κάθε προσπάθεια που δείχνει καλές προοπτικές. Το σουτ του Μάντζιου από την μπαλιά του κρυφού μπαλαδόρου Σιμάο είναι η καλύτερη φάση για τον Παναθηναϊκό.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

• Μπορεί το πρώτο ημίχρονο να έφυγε άσπιλο και αμόλυντο, αλλά το δεύτερο μπήκε φουριόζικο όταν ο Αριέλ Ιμπαγάσα, ως γνήσιο Αριέλ, έκανε... αόρατη την άμυνα του Παναθηναϊκού κι έβαλε ένα σεμιναριακό γκολ, τόσο στην ανάπτυξη με τις τρεις πάσες όσο και στην εκτέλεση. Γκολ καλοδουλεμένο, που δεν βλέπουμε εδώ ποτέ - τόσα και τόσα κοπιάρουμε, ένα τέτοιο γκολ δεν μπορούμε να κάνουμε clopy right; Και ξαφνικά, μετά το γκολ, ο Παναθηναϊκός μεταμορφώνεται. Πιέζει, ανεβαίνει, απειλεί από τα αριστερά, κερδίζει κόρνερ, μεταφέρει την πίεση ψηλά. Στο 62' από το κόρνερ του «Κάρα» ο Μάντζιος σηκώνεται ψηλά, μέχρι το σκέπαστρο Καλατράβα, και ισοφαρίζει πολύ γρήγορα, για να μην αρχίσει το άγχος να κάνει τα πόδια να ζυγίζουν 100 κιλά και την μπάλα 200. Ευτυχώς, ο ψευτοπροφήτης που είχε δει το παιχνίδι 0-1 πήγε κουβά...

• Το παιχνίδι ξαναρχίζει απ' την αρχή, με μια όμως λεπτομέρεια: ότι πλέον αν οι Ισπανοί κάνουν κανένα αστείο και βάλουν γκολ, η σεμνή τελετή ουσιαστικά τελειώνει. Λογικά, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ξαναμαζεύεται πιο πίσω με την ελπίδα να βρει κανέναν ανοιχτό χώρο. Το καμπανάκι, όμως, χτυπάει προειδοποιητικά, γίνονται πολλά λάθη στον άξονα, ο softex Νίλσον δίνει δικαιώματα από δεξιά, το κακό τελικά γίνεται: ο Ιμπαγάσα οπλίζει την τορπίλη και τη σερβίρει στον Γιορέντε, σε μια επίθεση κατά την οποία για κάποιον ανεξήγητο λόγο βρέθηκαν 3 με 3.

• Εξω ο Γκάμπριελ, μέσα ο Χριστοδουλόπουλος, αλλά πλέον ο λόφος έγινε βουνό. Η Βιγιαρεάλ μαζεύτηκε πίσω και περιμένει. Μόνο που ο Παναθηναϊκός επίσης έχει μάθει να περιμένει και να χτυπάει στην κόντρα κι ο ρόλος πλέον αυτού που πρέπει να κάνει παιχνίδι τού είναι άγνωστος και άχαρος. Μέσα κι ο Ρουκάβινα, ακλόνητος ο Νίλσον (βύσμααα), έξω ο «νέος» Γιακούμπ, ο Βύντρα σώζει το 1-3 στο 90φεύγα που παραλίγο να βάλει ο μικρός αυτός σατανάς, ο Ρόσι. Λογαριασμός και σούμα: η καλύτερη ομάδα εκ των δύο τελικά κυριάρχησε, αυτή που δεν «μάσησε» από το γεμάτο ΟΑΚΑ και δεν έπαιξε επίθεση χωρίς φρένο και λογική. Με σχεδόν όλους τους σε μέτρια βραδιά, πώς να έρθει η υπέρβαση απέναντι σε μια τόσο καλή ομάδα;