Ο Χούτος, οι ανόητοι και οι άλλοι

Οχι για τη φουκαριάρα τη μάνα μου. Που στο κάτω κάτω της γραφής ούτε που σας ενδιαφέρει τι κάνει, αλλά για όλους αυτούς που περίμεναν να νικήσετε τα «δεύτερα» του Ολυμπιακού, τι κάνατε;

Απορία, λοιπόν. Εψαχνες να βρεις τον ΠΑΟΚ, που έμοιαζε να μην είναι ΠΑΟΚ, αλλά κάτι πολύ διαφορετικό, απέναντι σε μια ενδεκάδα που… ονομάστηκε Ολυμπιακός. Πιθανότατα μιλάμε για μια ομάδα η οποία για πρώτη φορά στη φετινή περίοδο έπαιξε μ' αυτή τη σύνθεση. Διάταξη η οποία ίσως να μην είχε προκύψει ούτε σε οικογενειακό διπλό. Αλλά, τι λέμε τώρα;

Ο ΠΑΟΚ δεν είχε καν τη φρεσκάδα που έδειξε στο πρώτο μέρος του αγώνα στο Καραϊσκάκη. Το κέντρο του αγνώριστο, η επιθετική του γραμμή προβληματική. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Ολυμπιακός, με πολλά νέα πρόσωπα, μας εξέπληξε ευχάριστα και ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καθόλου καλά προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει τους παγκίτες φιλοξενούμενους. Αν, βέβαια, αυτό αποτελεί δικαιολογία.

Ενδεχομένως να το έχουμε χάσει κανονικά και να μην καταλάβαμε ότι οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ δεν είναι για πολλά με δύο δυνατά παιχνίδια μέσα σε τέσσερις μέρες. Ο Σάντος θα περίμενε περισσότερα από τους δύο επιθετικούς του, Μουσλίμοβιτς και Μπακαγιόκο, κάτι που επιχείρησε πρώτη φορά σε αγώνα ντέρμπι. Συνηθίζει να αφήνει τον Βόσνιο μόνο του. Δεν ξέρω, τελικά, αν ήταν ο Ολυμπιακός που επέβαλε τον ρυθμό του με σκοπό να κρατήσει το μηδέν, το σίγουρο είναι, πέρα από τη δικαιολογία για κάτι… κουρασμένα παλικάρια, πως ο ΠΑΟΚ φάνηκε πολύ αργός. Πιο αργός κι από την «επανάληψη».

Και όταν φάνηκε ότι αντλεί λίγες δυνάμεις από τον Χούτο, βρέθηκε απέναντι στον Νικοπολίδη. Αλλά ο Λάμπρος δεν είχε… μάτια για τον Μουσλίμοβιτς. Θα μπορούσε να γίνει ο ήρωας του αγώνα με μία πάσα πάρε-βάλε, αλλά προτίμησε να στείλει την μπάλα στον Περιφερειακό. Μέσα στην ανοησία που διακρίνει πολλούς, μα πάρα πολλούς, και δεν αναφέρομαι σε όσους θεωρούν μαγκιά το ότι πέταξαν δύο φορτηγά μπουκάλια στον αγωνιστικό χώρο, υπήρχε ένας Κονσεϊσάο και ένας Μπιζέρα. Φαίνεται ότι… παράκουσαν το μήνυμα του Ζαγοράκη για αυτοσυγκράτηση.

Μην τους τραβήξετε το αυτί για τη συμπεριφορά τους, μην τους πείτε κουβέντα. Αφήστε τους να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό, εφόσον νομίζετε ότι η σφαλιάρα στον Τζόρτζεβιτς και η κλοτσιά στον Παπαδόπουλο δικαιολογούνται και δεν επιβαρύνουν τον ΠΑΟΚ.