Kλείστε τα μάτια και προσπαθήστε να θυμηθείτε πόσες φορές έχετε πει, σε αγώνες της Εθνικής ομάδας έστω (για να αφήσουμε κατά μερος τα οπαδικά…), έχετε νοερά προστάξει τον Δημήτρη Διαμαντίδη να γίνει πιο θαρραλέος στο παιχνίδι του; Τις έχω στα χείλη μου τις συνηθισμένες φράσεις: «Μη φοβάσαι. Μη διστάζεις. Σούταρε. Κάνε τους να σε νιώσουν».
Ο Καστοριανός άσος γαλουχήθηκε με νοοτροπία καλού συστρατιώτη και ουδέποτε διεκδίκησε για τον εαυτό του ρόλο πρωταγωνιστικό. Οποτε το έκανε, έγραψε ιστορία. Στον ημιτελικό της Εθνικής με τους Γάλλους στο Βελιγράδι. Στον τελικό του φάιναλ φορ του 2007 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ στην Αθήνα. Στον αλησμόνητο ημιτελικό της Σαϊτάμα, από τον οποίο οι Αμερικανοί συνάδελφοι έχουν ακόμα να θυμούνται (τα κατορθώματα του Σοφοκλή και) το μυθικό «ένας εναντίον ενός» του Διαμαντίδη με τον ΛεΜπρον Τζέιμς.
Και ξανά στον χθεσινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.
Ο Ολυμπιακός έπαιξε με την τύχη του. Οταν είδε τον Διαμαντίδη άπραγο και διστακτικό στην επίθεση, έριξε πάνω του πρώτα τον Παπαλουκά και μετά τον… Μιλόσεβιτς. Αυτογκόλ μυθικών διαστάσεων!
Ο καινούργιος αρχηγός του Παναθηναϊκού ζέστανε τα χέρια του με δύο αλλεπάλληλα λέι-απ απέναντι στον «Τεό», πέτυχε άλλα δύο καλάθια απέναντι στον ουρανοκατέβατο Μιλόσεβιτς και έστρωσε μπροστά του το κόκκινο χαλί που οδηγούσε στο βάθρο της απονομής. Οταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης έκανε το λάθος να στήσει ζώνη απέναντι στους «πράσινους», ο Ολυμπιακός είχε μόλις ανατρέψει ντεζαβαντάζ 6 πόντων μέσα σε 68 δευτερόλεπτα: 64-63, πέντε λεπτά πριν από το φινάλε.
Πριν συμπληρωθεί άλλο ένα δίλεπτο, ο Διαμαντίδης είχε χαράξει το όνομά του πάνω στο τρόπαιο του κυπελλούχου Ελλάδας. Τα τρία του τρίποντα έφεραν τον Παναθηναϊκό σε θέση ισχύος (72-64) και έκοψαν τα πόδια ενός αντιπάλου θαρραλέου και αποφασιστικού. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν είχε Διαμαντίδη. Τους τελικούς τούς κερδίζουν οι μεγάλοι παίκτες, οι εκτυφλωτικές προσωπικότητες. Χθες το βράδυ το πιο λαμπρό αστέρι του τελικού είχε αύρα «πράσινη».
Εάν κέρδιζε τον τελικό ο Ολυμπιακός, παίκτες, προπονητής και οπαδοί των «ερυθρολεύκων» θα μετέτρεπαν τη νύχτα σε μέρα και θα φωταγωγούσαν το μεγάλο λιμάνι. Ο θρίαμβος του Παναθηναϊκού ήταν σχεδόν ρουτίνα. Λίγα δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, οι παίκτες του χειροκροτούσαν καθισμένοι στον πάγκο, σαν να παρακολουθούσαν τον Ρουβά στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον από την τηλεόραση.
Δεκαπέντε λεπτά μετά το φινάλε η «Αθλητική Κυριακή» έδειχνε κιόλας Πέτρο Μίχο, Βασίλη Κωνσταντίνου, εκείνον τον Βαρούχα και κάποιον… Κουτσιανικούλη. Επιτρέψτε μου λοιπόν για άλλη μια στιγμή να φορέσω τον μανδύα του ουδέτερου και να αναφωνήσω: άσε, βρε Δημητράκη, να κερδίσει ένα Κύπελλο και κάποιος άλλος! Στο τέλος θα μας πουν ότι είμαστε σαν το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όπου μαζεύονται 22 για να παίξουν 90 λεπτά και να κερδίσουν στο τέλος οι Γερμανοί…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
