Τα κέρδη μιας πρόκρισης

Εδώ και χρόνια, πριν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός παίξουν στην Ευρώπη, τα συστήματα προπαγάνδας αρχίζουν να δουλεύουν. Ανεβάζοντας τους αντιπάλους τους και κατεβάζοντας τους αντιπάλους του κακού εχθρού. Το «έλα, μωρέ, με…» με το όνομα της ομάδας που θα αντιμετωπίσει ο «κακός», έχει γίνει επάγγελμα.

Οπότε είτε ο Ολυμπιακός κερδίσει είτε χάσει, το «έλα, μωρέ, με τη Σεντ Ετιέν...» θα ακουστεί. Οπως από την προπαγάνδα του Ολυμπιακού θα ακουστεί το ίδιο για τη Βιγιαρεάλ. Αφαιρουμένης, όμως, της προπαγάνδας, τι μπορεί να κερδίσει ή να χάσει ο Ολυμπιακός από τα ματς με τη Σεντ Ετιέν;

Με το να αποκλειστεί ο Ολυμπιακός δεν κερδίζει τίποτα. Εκτός αν κάποιος βγει και πει ότι «τώρα μπορούμε να συγκεντρωθούμε απερίσπαστοι στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας», που θα βγει γέλιο, άλλο κέρδος δεν διακρίνεται. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει το φετινό πρωτάθλημα και ένας αποκλεισμός από τη Σεντ Ετιέν θα κάνει τους παίκτες να το γυρίσουν ακόμα περισσότερο στο σορολόπ. Τι κέρδη, όμως, θα έχει ο Ολυμπιακός αν προκριθεί με τους Γάλλους;

Πρώτον, ο Βαλβέρδε θα μπορεί πιο εύκολα να κρατήσει την πειθαρχία στην ομάδα. Δεύτερον, ο Ολυμπιακός στο ματς με τη Μίλαν θα έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει τους παίκτες που θέλει να πουλήσει σε ένα σοβαρό ματς. Οι μεγάλες ομάδες κάνουν φυσικά scouting σε βάθος χρόνου όταν ενδιαφέρονται για έναν ποδοσφαιριστή, αλλά αν η Γιουβέντους για παράδειγμα ενδιαφέρεται για τον Τοροσίδη, αλλιώς θα τον κρίνει με αντίπαλο τον Κακά και αλλιώς με τον Σουάνη.

Τρίτον, με την πρόκριση κάποια συμπαθητικά λεφτά θα μπουν στο ταμείο για τα δύο ματς με τη Μίλαν. Ας είναι μισό, ας είναι ένα εκατομμύριο, αυτή την εποχή ισχύει το «μάζευε κι ας είν' και ρόγες». Τέταρτον και τελευταίον, υπάρχει πάντα και το «και πού ξέρεις;». Και πού ξέρεις αν ο Ολυμπιακός προκριθεί με τη Σεντ Ετιέν; Και πού ξέρεις τι θα γίνει στα ματς με τη Μίλαν;

Εδώ πέφτουν όλα τα κλισέ μαζεμένα. «Εντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς», «Καμιά ομάδα δεν αποκλείστηκε από το όνομα της άλλης», «Ολα κρίνονται μέσα στο γήπεδο». Βάζουμε και τα άλλα 100 κλισέ της παρηγοριάς, που λέγονται για να μην ειπωθεί το «με αυτούς τους καριόληδες της Μίλαν άντε να περάσεις…» και προχωράμε σε μέλλον λαμπρό.

Αν ο Ολυμπιακός περάσει από τα ματς με τη Σεντ Ετιέν, το ξέρω, δεν θα είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου. Για την ακρίβεια, η Σεντ Ετιέν ούτε καν θα υποκαταστήσει τη θρυλική Ζαγκλεμπιέ στον ύμνο του συλλόγου. Η πρόκριση επί της Σεντ Ετιέν θα πάει κάπου κοντά με την πρόκριση με τη Σοσό και τις άλλες μικρομεσαίες ευρωπαϊκές ομάδες.

Αλλά ας τονίσω δύο γεγονότα. Με τα ρεκόρ του Μπούκοβι η σεζόν δεν αντέχεται. Και αν οι παίκτες του Ολυμπιακού σκέπτονται «και τι έγινε…» στην περίπτωση που προκριθούν με τη Σεντ Ετιέν, ας σκεφτούν τι θα γίνει αν αποκλειστούν.


H νέα μόδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να είναι το φάγωμα παραγόντων στο τέλος της σεζόν. Μέχρι φέτος την αποκλειστικότητα στα φαγώματα την είχε ο Σωκράτης Κόκκαλης. Με το που πλησίαζε ο Μάρτιος, αν ο προπονητής δεν είχε εξασφαλίσει το πρωτάθλημα, ο πρόεδρος του ξηγιότανε διπλό τζους με τριπλάσιο αμονιαζόλ.

Επαιρνε έναν καινούργιο προπονητή, του έλεγε να παίζει 4-4-2 και να μην απασχολείται με τα παρελκόμενα και ένας ακόμα τίτλος κατέληγε στο Πασαλιμάνι. Με σπάνιες εξαιρέσεις, όπως το φάγωμα του Φερέρ από τον Ντέμη, οι απολύσεις του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου ήταν προνόμιο του Σωκράτη. Φέτος, όμως, η μόδα έχει μιμητές.

Με τα χρόνια είναι σαν τα αρθριτικά. Πρώτα καταλαβαίνεις ότι ο καιρός αλλάζει και μετά έρχεται ο πόνος. Πρώτα διαισθάνεσαι ότι κάτι στην ατμόσφαιρα αλλάζει και μετά έρχεται το σουτ στον προπονητή. Συγκεκριμένα, στον Χενκ Τεν Κάτε.

Θα προσπαθήσω να στείλω το μήνυμα στα ολλανδικά για να το καταλάβει ο κόουτς. Τα ολλανδικά μεταφράζονται σε ελληνικά αν αντικαταστήσετε επίλεκτα «ο» και «α» με «ου» και «ε». «Κούουτς, οι Ελληνες πουδουσφαιριστές έχουν ένα χούι (σ.σ.: είναι το ίδιο και στις δύο γλώσσες). Ούτι μελεκίε και νε κένουν, θέλουν να λες ούτι παίρνεις την ευθύνη. Τούτε λένε μπρέβου. Αλλιούς ρουφιενεύουν και σε τρούνε».

Ολα τα ανωτέρω χωρίς να καλύψω ότι ο κόουτς έχει κάνει και τις δικές του παπαριές, όπως τη χρησιμοποίηση του Σαριέγκι σαν αριστερού μπακ, μια κίνηση που ζωντάνεψε την καριέρα του Αγρίτη. Οπως και τον παροπλισμό του Μάτος και του Ιβανσιτς, που στην περίπτωση του πρώτου μέχρι τον Μελίσση έχει βάλει να παίξει αμυντικό χαφ για να μην τον χρησιμοποιήσει.

Πάντα, όμως, μοδάτος και trendy ο Σοφοκλής Πιλάβιος, έφαγε κι αυτός τον Ψυχομάνη. Ο Ψυχομάνης φαγώθηκε. Με όλο, όμως, τον σεβασμό στη λατρεία του Ισάβιου, θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί έπρεπε να φαγωθεί; Να πει ο Πιλάβιος ότι τον έδιωξε επειδή διάλεγε λάθος διαιτητές για τα ματς. Να πει ότι οι διαιτητές τού είχαν πάρει τον αέρα και σφύριζαν ό,τι γούσταραν.

Να πει ότι είχε υποψίες ότι επηρεαζόταν, ότι τα έπαιρνε, ότι υπήρχαν στοιχεία και τον εκβίαζαν. Ο Πιλάβιος, όμως, πρέπει να πει γιατί ζήτησε την παραίτηση του Ψυχομάνη. Πρέπει να το πει διότι ο λόγος θα προσμετρηθεί στην ιστορία του φετινού πρωταθλήματος. Οι μελλοντικές γενιές θα μπορούν να λένε ότι «το 2009 είχε πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Μόνο που για να το πάρει είχε τέτοιες αβάντες, που ο πρόεδρος της ΕΠΟ έφαγε τον αρχιδιαιτητή».

Εκτός, βέβαια, αν το φάγωμα του Ψυχομάνη έγινε κατ' εντολήν. Αυτό που σχεδόν ανοιχτά λέγεται. Οτι βρέθηκε ο Κόκκαλης με τον Πατέρα και στα 10 λεπτά που μίλησαν πρόλαβαν να συμφωνήσουν όχι μόνο ότι πρέπει να φαγωθεί ο Ψυχομάνης, αλλά να προτείνουν και αντικαταστάτες τους. Αν είναι έτσι, δεν χρειάζεται να μιλήσει ο Πιλάβιος. Οι διαιτητές ήδη το έχουν πάρει το μήνυμα. «Σωστή διαιτησία είναι αυτή που δεν φωνάζουν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, αλλιώς αν φωνάξουν είδατε τι έγινε με τον Ψυχομάνη».

Μια που ο Πιλάβιος είναι νομικός, ξέρει ότι για να έχει νόημα μια ποινή πρέπει να έχει και σωφρονιστική πλευρά. Να κάνει τους υπόλοιπους να σκέφτονται: «Κοίτα τι έπαθε αυτός, που…» και ακολουθεί το αδίκημα. Ποιο είναι, λοιπόν, το αδίκημα που έκανε ο Ψυχομάνης και έπρεπε να παυθεί δύο μήνες πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του; Το μόνο που βγαίνει καθαρά είναι ότι ο Νικόλας Πατέρας ήθελε να τον φάει για να δείξει πυγμή και ότι για τον Ολυμπιακό είχε πάψει να είναι σημαντικός. Είναι, όμως, θεμέλια αυτά για να οικοδομηθεί μια νέα διαιτησία; Επίσης, τι έκανε ο Μπίκας περισσότερο από τον Ψυχομάνη για να έχει σήμερα τα κουμάντα στη διαιτησία, ενώ ο δεύτερος στη γενική συνέλευση της πολυκατοικίας του;

Ο Ψυχομάνης υποθέτω ότι φαγώθηκε επειδή δεν διάλεγε τους σωστούς διαιτητές για τα αντίστοιχα παιχνίδια. Ο Μπίκας διάλεγε τους σωστούς παρατηρητές; Ανάμεσα στους «σωστούς» συγκαταλέγεται και ο παρατηρητής του ματς του Ολυμπιακού με τον Αρη, Αντώνης Σίπκας. Που να δώσεις τόπο στην οργή και να πεις πάει στον διάολο που απάλλαξε με το 7.60 τον διαιτητή, τον Χαραλαμπίδη.

Τον επόπτη, όμως, πώς μπορεί να τον στέλνει στην Πειθαρχική για το πέναλτι; Ο επόπτης έπρεπε να κάθεται στη γραμμή του άουτ για να ελέγχει αν η μπάλα θα περάσει τη γραμμή του τέρματος του Αρη και τα οφσάιντ τα έπαιρνε πάνω του ο διαιτητής. Τώρα το ότι τραβιέται στην Πειθαρχική ο επόπτης για τις παρατηρήσεις του Σίπκα, που εμφανώς δεν γνώριζε τον κανονισμό, εκτός του ότι είναι άδικο, δείχνει και ποιοι είναι αυτοί που κρίνουν τους διαιτητές.


Eνα τελευταίο. Αν τα λάθη των διαιτητών είναι ανθρώπινα, τι διαφορά θα κάνει ο Γιαννόπουλος στη θέση του Ψυχομάνη; Θα διαλέγει διαιτητές που θα είναι λιγότερο άνθρωποι για να κάνουν λιγότερα ανθρώπινα λάθη; Αν, όμως, το αντικείμενο δεν ήταν τα ανθρώπινα λάθη, αλλά τα εσκεμμένα, είναι λογικό όλοι να σκέφτονται ότι ο Ψυχομάνης διάλεγε για να εξυπηρετήσει κάποιον.