Διάβαζα χθες τον πολυαγαπημένο μου Κώστα Νικολακόπουλο στο «Φως» και κατάλαβα, λατρεμένε αναγνώστη, ότι αυτό που λέγεται από τους αλλόθρησκους εχθρούς του Ολυμπιακού είναι τελικά αλήθεια. Στο Καραϊσκάκη ισχύουν διαφορετικοί κανονισμοί!
Ο Κώστας μου δημοσίευσε μια φωτογραφία την οποία του έστειλε ο αναγνώστης «Γ.Κ.» και αποδείκνυε ότι ο Τζόρτζεβιτς στο πρώτο γκολ του σωκρατικού καλυπτόταν από τον Λέμπο. Ο αναγνώστης μάλιστα έβαλε στη φωτό και τη νοητή γραμμή του οφσάιντ, για να φανεί ξεκάθαρα ότι ο Τζόλε καλύπτεται…
Πολύ σωστά. Μόνο που σε όλα τα γήπεδα του ποδοσφαίρου χρειάζονται δύο παίκτες για να καλύψουν έναν επιθετικό κι όχι ένας! Ο «Τζόλε» καλύπτεται από τον Λέμπο, αλλά στο μεταξύ ο Σηφάκης έχει βγει για πεταλούδες και η εστία είναι άδεια! Ετσι ο «Τζόλε» σε όλα τα γήπεδα του κόσμου είναι οφσάιντ, εκτός από το Καραϊσκάκη…
Μιλώντας για τον καλό μου «Νικολακό» πρέπει να πως ότι αυτές τις μέρες χάρηκα γιατί το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού είχε πολύ Σωκράτη. Για την ακρίβεια ο κάθε ρεπόρτερ είχε τον Σωκράτη που του αξίζει ή αυτόν που ονειρεύεται.
Η «Εξέδρα» και το «Goal» είχαν γράψει τη Δευτέρα ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν έξαλος με τη διαιτησία του Χαραλαμπίδη, την οποία χαρακτήρισε «προβοκάτσια». Οι καλές εφημερίδες πρόσφεραν έναν Σωκράτη οργισμένο, αναλυτικό, προβληματισμένο.
Την Τρίτη ο «Φίλαθλος» έγραψε ότι ο Σωκράτης συμφώνησε με τον Πατέρα για το όνομα του αρχιδιαιτητή και τη νέα ΚΕΔ. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας εποχής που δεν θα θυμίζει σε τίποτα την παλιά. Ο «Φίλαθλος» παρουσίασε ένα Σωκράτη συναινετικό, ήρεμο, διαλλακτικό. Την ίδια μέρα το «Φως» έγραφε ότι ο Σωκράτης είπε: «Βάλτε όποιον θέλετε αρχιδιαιτητή, κουράστηκα», παρουσιάζοντας ένα Σωκράτη μετριοπαθή, πονεμένο, γλυκά παραπονιάρη….
Οχι δεν τα σημειώνω αυτά, φίλε αναγνώστη, για να καταδείξω ότι ο Σωκράτης ανήκει σε εκείνον και τα όνειρά του, αλλά απλώς για να υπογραμμίσω ότι γνωρίζω την απάντησή του σε όλα αυτά. Κλείσε τα αυτιά σου και στο βάθος θα ακούσεις ένα γνώριμο «χο χο χο…», το οποίο θα μπορούσε να είναι το πάντα επίκαιρο σχόλιό του...
Δραπετεύω απ’ τον γλυκό «Νικολακό» και περνώ στον λατρεμένο Χάρη Ρώμα, ο οποίος έδωσε μια εξαιρετική συνέντευξη στον «Πρωταθλητή» και τον Γιάννη Γρίβα. Ο ταλαντούχος ηθοποιός είπε μεγάλες αλήθειες για την αγαπημένη του ομάδα, τον σωκρατικό: «Γεννήθηκα στον Πειραιά, στην Αγία Σοφία, όπου έζησα μέχρι τα πέντε μου χρόνια. Από το νηπιαγωγείο όλα τα παιδάκια μαζί φωνάζαμε "Ολυμπιακός". Αυτό το κουβάλησα μετά μαζί μου και στην Αθήνα. Ως παιδί, δηλαδή, ήμουν ένας φανατικός Ολυμπιακός. Μου άρεσε ως ιδέα».
Αυτό ήταν, κεχαριτωμένε, το επίπεδο της ελληνικής παιδείας στην προ Αρη Σπηλιωτόπουλου εποχή. Εστελνε ο γονιός το σπλάχνο του στο σχολείο να ξεστραβωθεί και να μάθει δυο πράγματα για τους μεγάλους άνδρες αυτής της χώρας και εκείνο μάθαινε μόνο για τη ζωή και το έργο του αρρενωπού Τάκη Τσουκαλά...
Στη συνέχεια της συνέντευξης ο Χάρης αποκαλύπτει κρυφές πτυχές του χαρακτήρα του. Μιλά χωρίς φόβο για τις πιο ακραίες αντιδράσεις του κατά τη διάρκεια ενός αγώνα: «Το πιο ακραίο που κάνω όταν μπει ένα γκολ, είναι να σηκωθώ πάνω με φίλους να πανηγυρίσουμε. Είμαι αγαπησιάρης από τη φύση μου κι έτσι οι ακραίες εκδηλώσεις μου περιορίζονται στις αγκαλιές και στις ζητωκραυγές».
Του δίνει και καταλαβαίνει τελικά ο Ρώμας. Είναι προφανές ότι σε νορμάλ συνθήκες -όταν ο extreme εαυτός του Χάρη βρίσκεται εν υπνώσει- τη στιγμή του γκολ, απλώς αλλάζει πλευρό ο χρυσός μου και συνεχίζει τον ύπνο του. Τον αγαπώ. Εχασα και τον Βασίλη μου και δεν έχω πια έναν δικό μου άνθρωπο στην ΕΠΟ για να του προτείνω να δώσει στον Χάρη ένα διαρκείας της Εθνικής. Τον φαντάζομαι στο πέταλο των φανατικών κοσμικών πλάι στη Γωγώ και τον Τάκη να συντονίζει την κερκίδα και μελώνω. Από τα αποδυτήρια κιόλας θα γονατίζει ο αντίπαλος. Με τέτοια ατμόσφαιρα…
Λίγο πιο κάτω ο Χάρης διηγείται μια συγκλονιστική ιστορία που κόβει την ανάσα: «Πρόπερσι πέρναγα από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Είχε παίξει ο Παναθηναϊκός ένα ματς και νίκησε. Είχαν ξεχυθεί λοιπόν οι φίλαθλοί του στον δρόμο και δεν μπορούσαν να περάσουν τα αυτοκίνητα».
Ανοίγω μια παρένθεση εδώ, για να τονίσω ότι ο Χάρης δίνει την καλύτερη απάντηση σε όσους υποστήριζαν ότι επί ημερών Τζίγκερ ο κόσμος του πολυμετοχικού δεν πάταγε στο γήπεδο. Διότι, για να μην μπορούν να περάσουν τα αυτοκίνητα, ή μερικές χιλιάδες ήταν οι οπαδοί, ή καμιά τριανταριά που βγήκαν στον δρόμο με τρακτέρ. Διαλέγω το πρώτο για να χαρεί και ο φίλος μου, ο Χρήστος Κοντός, τον οποίο αγαπώ…
Συνεχίζει ο καλός μου: «Τέλος πάντων στη μέση του δρόμου κάποια στιγμή με είδαν, σταμάτησαν το αυτοκίνητό μου και μου είπαν εν εξάλλω: "Χάρη, πες μας ότι είσαι Πανάθα"». Εχω ανατριχιάσει. Ολοι μας κάποια στιγμή κληθήκαμε να πάρουμε θέση μπροστά στο μεγάλο δίλημμα «Τη ζωή σου ή την Πανάθα;».
Ιστορίες βγαλμένες απ’ τη ζωή είναι αυτές. Σε αντίθεση όμως με σένα, dear, που την αγάπη σου θα την απαρνιόσουν πιο εύκολα απ’ ό,τι ο Μιχαλάκης τις ομάδες του, ο Χάρης τη δύσκολη στιγμή δεν δείλιασε: «Να προδώσω τον Θρύλο στην ψύχρα; Τελικά τους είπα ότι είμαι Ολυμπιακός και δεν μου σπάσανε το αυτοκίνητο. Ετσι τελείωσε αυτή η στιγμή θρίλερ. Ξέρεις, όταν είναι 30 άτομα γύρω σου και σου λένε βροντοφώναξε ότι είσαι Πανάθα, παθαίνεις ένα κάτι».
Πάντως ακόμα και αν ο Ρώμας εμφανιζόταν όπως βλέπεις στο σκίτσο, απ’ την κορφή μέχρι το αμάξι στα ερυθρόλευκα και πάλι δεν θα κινδύνευε. Θα είχε πρόβλημα μόνο αν έκανε το λάθος και απαντούσε ότι είναι οπαδός του πολυμετοχικού. Διότι τότε θα ακολουθούσε η ερώτηση-παγίδα: «Εσωτερικού και ενιαίου ή εξωτερικού και αδιαιρέτου;». Αντε μετά να βρεις τη σωστή απάντηση…
Στον πολυμετοχικό παρεμπιπτόντως, honey, οι συγκινήσεις δεν σταματούν ποτέ. Διάβασα τον «Πρασινοφρουρό» στη χθεσινή «Πράσινη» και κατάλαβα ότι πρέπει να περιμένουμε νέες δυναμικές κινητοποιήσεις των οπαδών της ομάδας: «Ετσι όπως το πάνε αυτοί (σ.σ.: οι πολυμετοχίτες) σε λίγο θα αναπολήσουμε τον Τζίγκερ.
Τουλάχιστον ο Γιάννης Βαρδινογιάννης κοιμώμενος τον ύπνο του δικαίου είχε εξασφαλίσει ύστερα από χρόνια το 30-70 στα ματς του Παναθηναϊκού. Με τη νέα διοίκηση, την πανίσχυρη (!)… στα λόγια, έχουμε εξασφαλίσει το 0-100 σε κάθε παιχνίδι και το 100-0 σε κάθε ματς του Ολυμπιακού».
Mon Dieu, λίγο ακόμη αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, βλέπω το αγόρι μου να καλεί τους οπαδούς του πολυμετοχικού να βγουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν υπέρ της επιστροφής στη σόλο διοικητική εποχή Τζίγκερ. Πρώτος ο «Πρασινοφρουρός», από πίσω ο Βασιλαράς και στην ουρά της πορείας ο γλυκός Περικλής. Τουλάχιστον σ’ αυτό το συλλαλητήριο θα μάθουμε με ακρίβεια τον αριθμό των οπαδών που συμμετείχαν. Κεφάλι κεφάλι θα τους μετράει ο Κώστας μου…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
