Το επόμενο σφύριγμα θα το αφιερώσει στον πρόεδρο...

Θα ’θελα να ήμουν στο μυαλό του διαιτητή Χαραλαμπίδη σήμερα. Το τι σκεφτόταν το Σάββατο δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι συνεπαρμένος από το εορταστικό κλίμα σφύριζε στο Καραϊσκάκη τον ύμνο του Ολυμπιακού συνεπικουρούμενος από δύο επόπτες που θα μπορούσαν να του χτυπάνε παλαμάκια ώστε να δικαιολογήσουν την παρουσία τους.

Με τρώει τι σκέφτηκε σήμερα όταν είδε τις φάσεις στην τηλεόραση. Ντρέπεται; Καμαρώνει; Χαίρεται; Η ερώτησή μου δεν είναι ρητορική αλλά ουσιαστική. Εννοώ ότι κανονικά θα 'πρεπε να τον παρακολουθεί γιατρός για να καταγράψει τις αντιδράσεις του: το 'χει ανάγκη η επιστήμη.

Πέρα από αυτό, η συζήτηση για τη διαιτησία δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον. Το ότι ο Ολυμπιακός είναι μια ντουζίνα και βάλε πόντους μπροστά αφαιρεί από το ματς την πιθανότητα κάποιος να έλαβε ειδικά μέτρα προστασίας του: δεν μιλάμε για το ματς του ΟΦΗ με τον Αστέρα, που όλη η Ελλάδα γνώριζε ότι δεν θα νικήσει ο ΟΦΗ όταν άκουσε ότι ορίστηκε ο Ζωγράφος.

Ο Χαραλαμπίδης ερχόταν από καλές σχετικά διαιτησίες, άξιζε να πάρει το ματς, ο ορισμός του δεν ήταν ύποπτος. Η διαιτησία του, όμως, είχε μια δουλικότητα προς τον γηπεδούχο, που ήταν αφόρητη για όποιον αγαπάει το σπορ πιο πολύ από τον Ολυμπιακό.

Για όποιον αγαπά τον Ολυμπιακό ήταν κάτι το υπέροχο: ακριβώς το είδος της διαιτησίας που το κοινό του Καραϊσκάκη γουστάρει. Δεν περιμένω από τον Ολυμπιακό να την καταδικάσει: τέτοιες θέλει και δεν το κρύβει, αρκεί να ακούτε τους κυβερνητικούς του εκπροσώπους και να διαβάζετε τον Τύπο του. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι θέλουν οι άλλοι.

Πριν από λίγο καιρό 14 ομάδες στη Σούπερ Λίγκα δεσμεύτηκαν να πουλήσουν από κοινού τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων τους. Ο Ολυμπιακός πήρε αποστάσεις από την υπόθεση της κοινής διαχείρισης, γιατί τον ενδιαφέρει το «διαίρει και βασίλευε», πάνω στο οποίο βάσισε την κυριαρχία του: μην ξεχνάτε ότι πέρυσι ο ΠΑΟ τη μία και μοναδική του ανακοίνωση κατά της διαιτησίας την έβγαλε κατά της ΑΕΚ!

Πριν από λίγες μέρες ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ, κ. Σοφοκλής Πιλάβιος, πήγε στη Λίγκα και είπε στους εταίρους της ότι με τη σύμφωνη γνώμη τους θα έστελνε τον αρχιδιαιτητή Ψυχομάνη (βασικό υπεύθυνου αυτού του χωρίς τελειωμού κατήφορου) σπίτι του.

Δέκα μέρες αργότερα, συμφωνία για κάτι τέτοιο δεν υπάρχει: υπάρχουν αυτοί που την κατάσταση τη γουστάρουν, οι άλλοι που για να την αλλάξουν θέλουν εγγυήσεις από τον επόμενο και κάποιοι τρίτοι που για να συναινέσουν περιμένουν τι θα πει ο Ολυμπιακός: έτσι το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κάθε Χαραλαμπίδης στο Καραϊσκάκη θα σφυράει όπως σφύριξε. Δεν αποκλείω την επόμενη φορά να αφιερώσει και το σφύριγμα στον πρόεδρο του Ολυμπιακού, όπως οι παίκτες στα γκολ, ή να κάνει με τους παίκτες γύρο θριάμβου!

Το πρόβλημα δεν είναι ο Ολυμπιακός: ο Ολυμπιακός θέλει πρωταθλήματα και τίποτε άλλο. Από τη στιγμή που δεν τίθεται θέμα ηθικής πρώτα από όλα από το ίδιο το κοινό του, ο Ολυμπιακός πρέπει να βάλει μπροστά να κάνει κι άλλα ρεκόρ. Του χρόνου ο σκοπός πρέπει να είναι να βγει πρώτος στην Ευρώπη σε κερδισμένα πέναλτι ή σε κερδισμένες αποβολές –κι αυτά ρεκόρ είναι!

Η ερώτηση είναι τι κάνουν οι άλλοι και για ποιο λόγο παίρνουν μέρος στο πρωτάθλημα. Γιατί αν ο στόχος του ΠΑΟ είναι να αλλάζει προπονητές χρεώνοντάς τους διοικητικές αποτυχίες και της ΑΕΚ να βγάζει νέα παιδιά σαν τον Ταχτσίδη και να χαίρεται, ο Ολυμπιακός θα κερδίσει όχι μόνο το επόμενο πρωτάθλημα, αλλά και καμιά δεκαριά ακόμα. Χωρίς -διοικητικά- αντίπαλο και με τον κόσμο του ενθουσιασμένο από εμφανίσεις σαν αυτές του Χαραλαμπίδη.