Ημερολόγιο καταστρώματος Καυτανζογλείου

ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

* «Πονάς, μωρέ;», ρώτησε ο Τεν Κάτε τον Σιμάο. «Πονάν', μωρέ, τα παλικάρια;», απάντησε ο νεαρός Μοζαμβικανός με τα ακούραστα πνευμόνια και τις αυξημένες αποδοχές. «Μπορείς να παίξεις ή να κάνω την ανάγκη φιλοτιμία, να ρίξω τα μούτρα μου στο πάτωμα και να ξεκινήσω τον Μαρσέλο –Εξαποδώ– Μάτος;», είπε με τρεμάμενη φωνή ο κόουτς. «Οχι, κύριε. Εγώ τρώω σίδερα και φτύνω γρέζια. Βάλε με να παίξω και δεν θα χάσεις. Αλλωστε παίζει ένας Μά(ρ)τος στο παιχνίδι, δύο είναι υπερβολή». Κάπως έτσι έμεινε ξανά εκτός ο Μάτος και πήρε φανέλα βασικού ο Σιμάο.

* Από την άλλη, κάποιοι ένιωσαν έκπληξη όταν είδαν τον Σαριέγκι αριστερό μπακ και τον Γιακούμπ σέντερ μπακ αντί για το ανάποδο. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τον λόγο για έναν παίκτη που φοράει το «3» στη φανέλα. Τι παραπάνω έχει ο Γκαλάς; Ο Σιλβέστρ; Ο Χάιντσε; Τίποτε απολύτως, λέω εγώ, εκτός από καλύτερο μάνατζερ, άντε το πολύ και αριστερό πόδι καλύτερο του δεξιού. Αλλωστε, σε όποιο σοκάκι της Βασκωνίας και να ρωτήσεις όλοι θα απαντήσουν με μια φωνή ότι τον Γιόσου αναγνωρίζουν ως το πραγματικό αριστερό μπακ της καρδιάς τους κι όχι τον κοντοπροδότη Λιζαραζού, που πήρε τη γαλλική υπηκοότητα. Επιπλέον, κεντρικό αμυντικό δίδυμο που «κερδίζει» δεν αλλάζει. Με τον Γιακούμπ δίπλα του ο Λουκάς έβαλε δύο τεμάχια. Γιατί να χαλάσεις τα γούρια;

* Στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, μια που δεν έχουμε ούτε μισή φάση –πέρα από ένα γκολ που θα έβαζε ο Μάντζιος, αν πήδαγε όσο ο Τζόρνταν και έπιανε την κεφαλιά από τη σέντρα του Νίνη–, υπάρχουν μερικές παρατηρήσεις: α) Ο Ζιλμπέρτο προφανώς έμεινε άυπνος για να πάρει τον Σιμάο από το αεροδρόμιο, διότι ο μεν Σιμάο φαίνεται φρεσκαδούρα, ο δε Ζιλμπέρτο δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. β) Βλέποντας ο Μάκης Κατσαβάκης ότι η συνύπαρξη στην ίδια πτέρυγα του Μαρκές με τον Σαριέγκι είναι πιο επικίνδυνη από τρινιτροτολουόλη (για τους φίλους ΤΝΤ), δίνει εντολή στον Μαρκές να πάει από την άλλη και να έρθει στη θέση του ο τολμηρός και ατρόμητος Γιάντσης. Ετσι η ανθρωπότητα χάνει την ευκαιρία να θαυμάσει μια τιτανομαχία εφάμιλλη του Χαλκ Χόγκαν εναντίον Ούλτιμεϊτ Γουόριορ.

* Σουτ του Νίλσον, η μπάλα κοντράρει στον Σαρακατσάνο και καταλήγει στην αγκαλιά του Κοβαλέφσκι. Δεν θα ήταν φάση, αν δεν ήταν η μοναδική φάση... όοολου του ημιχρόνου. Στη συνέχεια τα μόνα ενδιαφέροντα στοιχεία είναι ότι ο Μαρκές επέστρεψε στα δεξιά για να δοκιμάσει τις αντοχές του απέναντι στον Σαριέγκι, ο Κλέιτον δοκίμασε τις αντοχές του Τεν Κάτε, ίσως για να δει αν θα τον αναγκάσει να τον βγάλει από το 40ό λεπτό ή θα κρατηθεί για να τον βρίσει με την ησυχία του στο ημίχρονο και μετά θα τον βγάλει, ο Ζιλμπέρτο δοκίμασε μήπως και κερδίσει έστω μία (1) μονομαχία από τα αντίπαλα χαφ, έστω μία κόντρα, κατιτίς και, πέραν όλων αυτών, μηδέν. Στο 43' ο Βούκοτιτς, που έχει ήδη μία κίτρινη, κάνει μαρκάρισμα στον Σιμάο που σηκώνει και δεύτερη, αλλά για καλή του τύχη ο διαιτητής Κάκκος εκείνη την ευλογημένη στιγμή θαυμάζει τον εαυτό του σε κάποιον καθρέφτη, ως συνήθως, και χάνει την κάρτα. Με τον Σαλπιγγίδη αριστερά και τον Κλέιτον πίσω από τον Μάντζιο κλείνει το ημίχρονο των τεράστιων συγκινήσεων.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

* Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να είπε ο Τεν Κάτε στους παίκτες του στην ανάπαυλα. Κρίνοντας, όμως, από τη δική του ηρεμία και το γαλήνιο πρόσωπο και, αντίστοιχα, τα κατεβασμένα μούτρα όλων των παικτών και τον τρόπο που αντέδρασε ο Ζιλμπέρτο σε μια παρατήρηση από τον προπονητή, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι δεν τους είπε «κύριοι, μπράβο για την προσπάθειά σας, θα σας παρακαλούσα θερμά να εντείνετε τις προσπάθειές σας με τον ίδιο ζήλο και μαχητικότητα και στο δεύτερο ημίχρονο». Εν τω μεταξύ ο Λουκάς Βύντρα είναι τόσο ανεβασμένος ψυχολογικά, ώστε όχι μόνο δεν κάνει γκέλες, αλλά διορθώνει κι αυτές του Σαριέγκι.

* Λέγοντας για Σαριέγκι, πραγματικά η αριστερή πτέρυγα του Παναθηναϊκού με Σαριέγκι και Σαλπιγγίδη βγάζει τόσες πολλές φωτιές, που κατόπιν παρέμβασης της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας ο Παναθηναϊκός βγάζει τις δυο πρώτες καλές φάσεις του δεύτερου ημιχρόνου από δεξιά, με τον Νίλσον να πλασάρει και να σώζει ο Κοβαλέφσκι αρχικά και με τον Νίνη να σεντράρει και πάλι να διώχνει ο γκολκίπερ με την πραγματικά ευγενική φυσιογνωμία.

* Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ποδοσφαίρου Μάντζιος και Πετρόπουλος θα παίξουν δίπλα δίπλα, μια και θυσιάστηκε ο... Νίνης ο Σιτευτός, που βγήκε χωρίς να είναι ο χειρότερος της ομάδας. Είναι, όμως, ο μικρότερος, γι' αυτό και την πλήρωσε. Οταν θα μεγαλώσει λιγάκι θα βγαίνει κανένας άλλος. Εν τω μεταξύ, έχει περάσει ο μικρός Κονέ στο γήπεδο για τον Ηρακλή (ακόμα και στα 30 του θα είναι ο μικρός ταλαντούχος Κονέ) και δημιουργεί προβλήματα σε μια ομάδα που έχει, ούτως ή άλλως, τα δικά της: δεν μπορεί να δημιουργήσει, δεν έχει κίνηση, δεν υπάρχουν αυτοματισμοί, καμία φαντασία, καμία αποτελεσματικότητα στα στημένα. Μοιάζει από τα ματς που αν κάποιος πετύχει γκολ, κανονικά λήγει αυτόματα και το παιχνίδι, μια και δεν υπάρχει περίπτωση να μπει δεύτερο. Στο 70' προς γενική έκπληξη ο Κλέιτον βγαίνει για να μπει ο Χριστοδουλόπουλος. Η αγάπη άργησε μια μέρα και η αλλαγή του Κλέιτον 25 λεπτά.

* «Long balls (of fire)» ζητάει ο Τεν Κάτε, ο Χριστοδουλόπουλος δείχνει για ποιο λόγο ένας δεξιοπόδαρος δεν πρέπει να σεντράρει ποτέ με το αριστερό και ο βοηθός διαιτητής, ο οποίος μοιάζει με τον Ντέγιαν Τομάσεβιτς, δείχνει ποια είναι η διαφορά πλυμένου και πραγματικά καθαρού. Με άλλα λόγια, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους επόπτες στο Καραϊσκάκη και οπουδήποτε αλλού, όταν ακυρώνει με ανύπαρκτο οφσάιντ το γκολ του Μάντζιου. Κι επειδή ένα λάθος δεν είναι ποτέ αρκετό, η «μανσέτα» του Παπαζαχαρία, με την οποία γυρίζει την μπάλα στον τερματοφύλακά του στο 80', επίσης θεωρείται καθ' όλα νόμιμη από τον Κάκκο τον Δίκαιο. Ο Ηρακλής απαντά με μια ευκαιρία, γύρισμα του Αγρίτη και σουτ άουτ του Επστάιν, κι άλλη μια στις καθυστερήσεις με δημιουργό κι εκτελεστή τον Αγρίτη –τελικά, όταν μόνο εσύ έχεις φάει γκολ από τον Ρατόν, υπάρχει ο κίνδυνος να το φας πραγματικά από τον οποιονδήποτε.

* Πανηγυρική λήξη σε ένα 0-0 που απαγορεύεται για καρδιακούς (φίλους). Εδώ που τα λέμε, όταν έχεις κάνει τη μεγαλύτερη φάση σου με τον Νίλσον, κανονικά δεν έχεις δικαίωμα να κερδίσεις. Ηταν από τα παιχνίδια που σε κάνουν να λες «έχω χάσει τον χρόνο μου πολλές φορές με ανούσια πράγματα, αλλά αυτή μπαίνει στο Top 10». Ο Παναθηναϊκός που «πήγαινε για πρωτάθλημα» κάποτε έχασε 6 βαθμούς από τον Εργοτέλη και 4 από τον Ηρακλή. Μιλάμε για μεγάλη επιτυχία.