Με το φτωχό μου μυαλό...

Η πρόταση της Marfin για την αγορά της Ολυμπιακής λέγεται ότι θα φτάσει τα 200 εκατ. ευρώ. Πριν από οκτώ μήνες ο Παναθηναϊκός έγινε πολυμετοχικός με μια αποτίμηση η οποία, χωρίς την Παιανία, τον έφερνε να έχει αξία 210 εκατ. ευρώ. Και τώρα η ερώτηση του εκατομμυρίου. «Τι συνέβη στο οκτάμηνο και η Ολυμπιακή στοιχίζει λιγότερο από τον Παναθηναϊκό; Τι συνέβη και, εκεί που το περασμένο καλοκαίρι ο Τάκης Κανελλόπουλος έλεγε ότι ο Μελισσανίδης, αν θέλει να μπει στην ΑΕΚ, δίνει 70 εκατομμύρια και παίρνει το 30%, δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να βάλει 15 εκατομμύρια και να την αγοράσει όλη;». Το μόνο που έγινε είναι ότι η παγκόσμια οικονομία καταρρέει, η ελληνική μπαίνει σε επιτήρηση και εμείς ζούμε σε delay.

Το ότι ζούμε στο ζώδιο της καβλάγκας αποδεικνύεται και από το χθεσινό δημοσίευμα ότι το θέμα του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια επανεξετάζεται και ότι το άκουσαν τα μέλη του Supporters Club στο μίτινγκ που είχαν με τη διοίκηση. Πρώτον, τι είναι το Supporters Club. Είναι διάφοροι ΑΕΚτσήδες που είναι ματσωμένοι και με 10 χιλιάρικα έχουν προνομιούχες θέσεις στο ΟΑΚΑ, μπορούν να ταξιδεύουν με το αεροπλάνο της ΑΕΚ, να ανταλλάσσουν γνώμες για το οριγκάμι με τον Κουτρομάνο και τον Σκόκο και σε άτακτα διαστήματα να συναντούν τη διοίκηση και τον προπονητή για να ακούσουν από πρώτο χέρι τα σχέδιά τους για την αγαπημένη τους ομάδα. Κάτι ανάλογο υπάρχει και στον Παναθηναϊκό, του οποίου το Supporters Club λέγεται Verde, ενώ στον Ολυμπιακό υπάρχουν οι supporters του Σωκράτη που κάθονται στις σουίτες και στον ΠΑΟΚ Supporters Club είναι όσοι χωράνε σε σουίτα με τον Ζαγοράκη σε ματς εκτός έδρας. Τέλος πάντων, το ρεπορτάζ αναφέρει ότι οι supporters του προσφυγικού σωματείου ενημερώθηκαν για την επανεξέταση του φακέλου «Φιλαδέλφεια» και έμειναν τρισευχαριστημένοι. Αλλά μια στιγμή.

Υποθέτω ότι για να μπορεί κάποιος να δίνει ένα δεκαχίλιαρο για την πλάκα του, ανήκει στην κατηγορία των φραγκάτων. Για να ανήκει στη συγκεκριμένη elite κατηγορία είτε τα λεφτά τα βρήκε από τους γονείς του είτε τα κέρδισε στην πιάτσα. Στη δεύτερη, λοιπόν, περίπτωση είναι αξιοσημείωτο πώς άνθρωποι που λογικά πρέπει να στρίβουνε κάθονται και ακούνε παραμύθια. Γιατί αν υπήρχε μία περίπτωση στις 100 να γίνει γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια πριν από ένα χρόνο, σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία στις 1.000.

Πριν από ένα χρόνο υπήρχε μια απειροελάχιστη περίπτωση πέντε σούπερ λεφτάδες να πουν «για την πλάκα μας, ρε παιδιά. Πόσο κάνει ένα γήπεδο των 35 χιλιάδων στα Φιλαδέλφεια; Σαράντα εκατομμύρια; Πόσο πέφτει στον καθένα να βάλουμε; Από οκτώ; Πάμε. Νοτιά, πέτα τα οκτώ, Πόλυ, τα οκτώ, Παπά, και εσύ το οκτάρι» και, τέλος πάντων, στον ρεφενέ να βάζανε κάποια λεφτά που θα ξέρανε ότι είναι εκ των προτέρων χαμένα. Σήμερα, με τα ναύλα να είναι το 1/10 απ' ό,τι ήταν πριν από ένα χρόνο και με τους περισσότερους μετόχους της ΑΕΚ να είναι εφοπλιστές, υπάρχει σοβαρός άνθρωπος να πιστεύει ότι γίνεται κάτι τέτοιο; Κι αυτόν τον σοβαρό άνθρωπο, αν το πιστεύει, μπορώ να τον ρωτήσω κάτι άλλο; Πώς είναι δυνατόν να μπορούν τα ίδια άτομα να βάζουν οκτώ εκατομμύρια ευρώ για ένα εγχείρημα που θα ξέρουν ότι θα μπουν μέσα και να μην μπορούν να βάλουν τα επτά εκατομμύρια για τα λειτουργικά έξοδα της ΠΑΕ; Γιατί, όπως μέρες διαβάζουμε, με τα χίλια ζόρια οι μέτοχοι της ΑΕΚ μάζεψαν τριάμισι εκατομμύρια και τα άλλα τριάμισι τα πήραν με δάνειο.

Επίσης, πώς θα μπορούσαν να μην κάνουν επένδυση στον ΟΔΔΥ, που υπάρχει μια ελπίδα κέρδους, και να κάνουν στη Νέα Φιλάδέλφεια, που ο χώρος είναι περιορισμένος, υπάρχει το προηγούμενο των προσφυγών στο ΣτΕ και, ακόμα και το γήπεδο να φτιαχτεί, είναι απίθανο να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του licensing της UEFA για τα νέα γήπεδα; Πρέπει να είσαι πολύ αγαθός για να το πιστέψεις. Το μόνο που έγινε είναι ένα περίλαμπρο σότο για να έχει κάτι να ασχολείται ο απλός ΑΕΚτσής και να μη σκέπτεται ότι η ομάδα έχει πρόβλημα να κλείσει ακόμα και τον Φούμο. Του απλού οπαδού, που κατ' αρχάς σκέφτεται «τι έδρα ήταν παλιά η Φιλαδέλφεια;» και μετά σκέπτεται «αχ, να υπήρχε ένας λεφτάς να την ξαναχτίσει», εκμεταλλεύονται την καψούρα του με πωλήσεις αγνού και φρεσκότατου σότου.

Το πόσο στριμόκωλη είναι η σημερινή κατάσταση φαίνεται και από τις πληρωμές. Εταιρεία που διαφημίζεται σε φανέλα ομάδας της επαρχίας χρωστάει 200 χιλιάρικα από πέρυσι και η ομάδα δεν τα κυνηγάει να τα πάρει. Οχι επειδή τα έχει σίγουρα, αλλά επειδή, όπως έλεγε παράγοντας της εταιρείας, «στο χάλι που είναι αυτοί τα έχουμε γράψει στο χιόνι». Και γιατί η ομάδα δεν βάζει νέο χορηγό στη φανέλα; Ετσι εύκολα βρίσκεται; Εκτός από τις κρατικές διαφημίσεις τύπου ΔΕΠΑ, που για να τις πάρεις πρέπει να έχεις βουλευτή της Βορείου Ελλάδας, να πάρεις καλή χορηγία εταιρείας σήμερα είναι αδύνατον.

Η στέγνα έχει επεκταθεί και στη νύχτα. Μου έλεγε ο Κάρπετ, που είναι κάτι σαν τον Bloomberg της νύχτας, ότι ζήτημα σε τρία μαγαζιά να έχει τραβήξει το σχήμα τους. Και ότι οι περισσότεροι επιχειρηματίες ψάχνουν μαγαζιά των 400 θέσεων για να τα δουλεύουν max τρεις μέρες την εβδομάδα. Αυτά που κάποτε δινόντουσαν στον παρκαδόρο τώρα δίνονται στη λουλουδού. Οταν η ακμαιότερη μέχρι πρόσφατα βιομηχανία της χώρας δοκιμάζεται, όλοι θα πρέπει να ανησυχούμε.