«Μόνο με κόκα-κόλα»

«Δια να εισέλθετε βεβαιωθείτε ότι ο θαλαμίσκος βρίσκεται όπισθεν της θύρας και έχει σταματήσει κανονικώς» έλεγε η ταμπελίτσα δίπλα στο ασανσέρ. «Μεταφέρθηκα στο 1964 ή επικράτησε τελικά η καθαρεύουσα;» σκέφτηκα αλλά μάλλον δεν ίσχυε τίποτα από τα δύο. Μάλλον ήταν πολύ παλιό το ασανσέρ. Προσπάθησα να βεβαιωθώ ότι ο θαλαμίσκος βρισκόταν όπισθεν της θύρας και τελικά μπήκα μέσα. Κατέβηκα πέντε ορόφους και έφτασα στο ισόγειο όπου με περίμενε ο Shaft, η καλύτερα κάποιος που ντυνόταν όπως ο Shaft.

«Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ Shaft;» τον ρώτησα.

«Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω. Θα σου μεταφέρω όλες τις πληροφορίες που έχω για την βόρεια Ευρώπη».

«Και ποιος σου είπε ότι χρειάζομαι πληροφορίες για την Βόρεια Ευρώπη;» ήταν η απορία που μου δημιουργήθηκε και του την εξέφρασα αμέσως. Έβγαλε το μαύρο γυαλί και ήμουν σίγουρος ότι από κάπου ακούστηκε η μουσική του Isaac Hayes. «Δεν έμαθες ότι ο Ολυμπιακός πήρε σκάουτερ για την Βόρεια Ευρώπη; Καλά πόσο άσχετος είσαι;». «Πρώτον μίλα καλύτερα και δεύτερον τι ώρα είναι;».

Τον είδα να μασάει τα λόγια του για την ώρα και τότε κατάλαβα ότι προσπαθούσε να μου πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν είχα ανάγκη ούτε το ένα ούτε το άλλο, του έβαλα τρικλοποδιά και βγήκα από το κτίριο. «Ρε φίλε πως είναι στα αγγλικά ο Βαλεντίνος με ρώτησε ένας περαστικός». «Valentinos» του απάντησα και του έδωσα τα 10 ευρώ που μου ζήτησε για να πάρει σοκολατάκια στην κοπέλα του. Πάντα σκέφτομαι ότι είναι κρίμα κάτι τέτοιοι ευαισθητούληδες τύποι και τους βοηθάω όσο μπορώ.

Έφτασα στο γραφείο λίγη ώρα μετά και βρέθηκα αντιμέτωπος με έναν καταιγισμό ειδήσεων του τύπου «Ανανέωσαν Βύντρα-Πετρόπουλος» και «Ο σκάουτερ της Τσέλσι στον Ολυμπιακό». Χαμογέλασα γιατί μάλλον είχε δίκιο τελικά ο Shaft. Όλα ήταν ήσυχα και αυτό ήταν κάπως ανησυχητικό αφού συνήθως όταν η μέρα κυλούσε έτσι κάτι τρελό θα γινόταν στο τέλος της. «Όχι πάλι» σκέφτηκα και την ίδια στιγμή επιβεβαιώθηκα. «Αποφάσισα σήμερα να κάνω brainstorming» είπε ο νεαρός συνάδελφος που έτρεξε δίπλα μου. «Τι αποφάσισες να κάνεις;» του είπα ρίχνοντας του ένα απειλητικό βλέμμα. «Brainstorming…πως το λένε…μυαλοθύελλα».

«Μυαλοθύελλα. Καλά το είπες, αυτό θα γίνει αν δεν φύγεις αμέσως από μπροστά μου. Θα δεις τα μυαλά σου στον αέρα». Αποφάσισα να φύγω αφού ήταν φανερό ότι δεν χρειαζόταν να κάτσω παραπάνω.

Πήρα τον δρόμο για το σπίτι. Ευκαιρία για σιέστα. Χαλάρωμα και ησυχία. Στο δρόμο προς τον ηλεκτρικό είδα έναν τύπο με τσιγκελωτό μικρό μουστάκι μπροστά από καμιά εικοσαριά πιτσιρίκες που ήταν όλες 18-19 χρονών. «Θέλω να χορεύετε σαν ζαρκάδια. Θέλω να πηγαίνετε πάνω κάτω. Θέλω όσοι έρθουν στο μαγαζί να λένε Ήμουν κι εγώ εκεί».

Τον σκούντηξα στον ώμο. «Τι λες στα κορίτσια ρε χαμένε». «Πως τολμάς! Αχρείε. Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» μου απάντησε ωρυόμενος. «Αυτή η γιορτή του Βαλεντίνου θα μείνει στην ιστορία» συνέχισε να φωνάζει και τότε πρόσεξα τα μπλουζάκια που φόραγαν τα κορίτσια. Ήταν από ένα εστιατόριο εκεί κοντά που είχε κανονίσει μια γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου σε χορευτικό σκηνικό. Είχαν βγει στο δρόμο για να διαφημίσουν το γεγονός. Έβγαλα από την τσάντα μου δυο μέτρα σκοινί που έχω πάντα γι’ αυτές τις περιπτώσεις και έδεσα τον τύπο σε έναν στύλο της ΔΕΗ. «Φύγετε κορίτσια. Είστε ελεύθερες» τους είπα. Μια από αυτές ήρθε και με κλότσησε στο καλάμι. Έβγαλα μια πνιχτή κραυγή και λύγισα από τον πόνο. Ήρθε κοντά και πήγε να μου πάρει το πορτοφόλι. Όπως αποδείχθηκε τρεις από τις κοπελίτσες ήταν κόρες του τύπου με το τσιγκελωτό μουστάκι. «Δοκίμασε στα αλήθεια να μου πάρεις το πορτοφόλι και θα νιώσεις κάτι που από ότι βλέπω δεν το έχεις νιώσει ξανά στη ζωή σου» της είπα. «Συναίσθημα;» μου απάντησε. «Μπαααα. Δεν γνωρίζω τι θα πει αυτό».

Έφυγε μακριά μου και κρύφτηκε πίσω από τις φίλες της. Τις είδα να απομακρύνονται, αλλά μια από αυτές με πλησίασε. Ήταν η πιο ανεπτυγμένη από όλες και ευτυχώς φαινόταν ενήλικη. «Κερνάς ένα ποτό; » μου είπε. «Πίνεις ουίσκι;» τη ρώτησα. «Μόνο με κόκα-κόλα»….

Υ.Γ. Υπάρχει μια ιστορία ή μάλλον διήγημα που δεν έχει τελειώσει ακόμη αλλά παραμένει άθικτη στη σκονισμένη ντουλάπα μου. Μου φαίνεται ότι έχει ένα ενδιαφέρον. Αν συγκεντρώσω πάνω από 5 e-mail που θα είναι θετικά στη δημοσίευση του, αυτό θα γίνει σύντομα. Αν όχι, θα αργήσει ακόμα…

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Εχουμε ανοίξει καιρό τώρα και σας περιμένουμε.