Ξόρκισε το φάντασμα του Λονδίνου

Ξενυχτισμένος από τη βάρδια μου στις επάλξεις –αφού είχε προηγηθεί μεταμεσονύχτιο τηλεοπτικό «ραντεβού» με τους Γκέιτορς του Νικ Καλάθη– κάθισα να παρακολουθήσω τον αγώνα του Ολυμπιακού με την Πρόκομ. «Ελπίζω να με πάρει ο ύπνος από το πρώτο ημίχρονο», ευχήθηκα μεταξύ αστείου και σοβαρού. Ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό ήταν ένας περίπατος των «ερυθρολεύκων» ενάντια στους λαθρεπιβάτες της β’ φάσης της Ευρωλίγκας.

Μισή ώρα μετά το τζάμπολ, κοιμόμουν ήδη του καλού καιρού.

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε διαβασμένος και έτοιμος στην Πολωνία, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έψαχνε για μια νίκη γοήτρου ώστε να δικαιολογήσει τα εξωφρενικά ποσά που ξοδεύει τα τελευταία 3-4 χρόνια στην Ευρωλίγκα. Ούτε παρασύρθηκε σε αναρχοαυτόνομο μπάσκετ ούτε επέτρεψε στην Πρόκομ να εγείρει δικαιώματα. Πέρασε από νωρίς μεθοδικά και επίμονα την μπάλα στους φορμαρισμένους του ψηλούς (Βούιτσιτς, Πρίντεζη, αργότερα Μπουρούση και Σχορτσανίτη), σκόραρε με άνεση μέσα από τη ρακέτα, αμύνθηκε προσεκτικά, εφάρμοσε τους κανόνες της λογικής όταν βρήκε απέναντί του άμυνες ζώνης.

Η διαφορά έφτασε τους 15 πόντους λίγο πριν από την ανάπαυλα, χωρίς να χρειαστούν τρίποντα και υπερβολές. Το κοντέρ έγραφε 18/22 δίποντα, ο δε Γκριρ, παίκτης-κλειδί για την επιθετική λειτουργία της ομάδας σε προηγούμενους αγώνες της, δεν ειχε πετύχει ούτε πόντο.

Ολα καλά λοιπόν για τον Ολυμπιακό, χθες. Δύο απολύτως απαραίτητοι βαθμοί προστέθηκαν στο σακούλι, κερδισμένοι με τρόπο κυνικό και επαγγελματικό. Ποτέ δεν ξέρει κανείς τι ξημερώνει σε τέτοιου είδους ταξίδια, γεμάτα με ταλαιπωρία, ξενύχτι και χιόνια. Από ένα τέτοιο -στο κατάλευκο Λονδίνο, όπου ηττήθηκε από κάποια Κίνγκστον- είχε χάσει ο Αρης του Παναγιώτη Γιαννάκη την πρόκριση στο φάιναλ φορ του 1991…

Για τον Παναθηναϊκό τα πράγματα έγιναν αίφνης περίπλοκα, όχι επειδή η Παρτίζαν νίκησε (στον πόντο) την Ουνικάχα, αλλά εξαιτίας της συντριβής της ΤΣΣΚΑ στη Σιένα. Αν δεν είχε ηττηθεί στο Ζάγκρεμπ η πρωταθλήτρια Ιταλίας, θα σας έλεγα να ετοιμαστείτε για προημιτελική σειρά Παναθηναϊκού - ΤΣΣΚΑ. Εστω κι έτσι, φαίνεται ότι θα χρειαστεί να περιμένουμε ως το τέλος της β’ φάσης για να μάθουμε τον προσεχή αντίπαλο των «πρασίνων». Δεν αποκλείεται πια να είναι αυτός η πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Οσο για τον φίλο μας το Νικ Καλάθη; Ηταν, χθες, να τον πιεις στο ποτήρι: 33 πόντοι πάει να πει ρεκόρ καριέρας, πιρουέτες και τζορντανικά, κοφτερό μυαλό που μεταφράστηκε σε 7 «έξυπνα» ριμπάουντ κι άλλες τόσες ασίστ (η στατιστική του δίνει μόνο 3, επειδή οι ατζαμήδες συμπαίκτες του έχαναν τα λέι απ), αλλά και κρίσιμες βολές που κατέληξαν στο σίδερο και έφεραν την ήττα. Για δεύτερη φορά τον τελευταίο μήνα!

Ο κατά τ' άλλα υπέροχος Νικ κέρδισε τρεις στην εκπνοή, έπρεπε να τις βάλει όλες για να ισοφαρίσει το παιχνίδι με το Κεντάκι, είχε 11 κατά σειρά εύστοχες στα 39 λεπτά που είχαν προηγηθεί, αλλά τις σούταρε και τις τρεις στο «δοκάρι». Εφυγε από το γήπεδο απαρηγόρητος και με άφησε να αναρωτιέμαι αν έχει το μέταλλο που χρειάζεται για τις δύσκολες στιγμές…