Η οροφή των δυνατοτήτων

Το ματς με τον Παναθηναϊκό νομίζω ότι είναι και το σημείο που μπορούν να βγουν συμπεράσματα για τον φετινό ΠΑΟΚ. Εχοντας δει ό,τι καλύτερο και ό,τι χειρότερο μπορεί να δώσει, το συμπέρασμα είναι ότι, πρώτον, η τρίτη ή η τέταρτη θέση είναι η οροφή των δυνατοτήτων του και, δεύτερον, ότι για να πάει ακόμα ψηλότερα χρειάζεται μια γενναία απόφαση. Να γίνει ένα βήμα πίσω, ώστε να μπορούν να γίνουν δύο μπροστά.

Ο ΠΑΟΚ έχει παίκτες που γράφουν στο μάτι. Από τον Κοντρέρας και τον Γκαρσία μέχρι τον Βερόν και τον Κονσεϊσάο, ο ΠΑΟΚ έχει παίκτες με φάτσες και στυλ που βλέπεις μόνο σε αμερικανικές ταινίες. Σε ταινίες τύπου «Dirty Dozen» και «Wild Bunch», που οι καλύτεροι είναι οι κακοί. Το να προστεθεί ο Χούτος και να φέρει μαζί του τον Ρεκόμπα είναι το όνειρο του Πέκινπα. Μόνο που ο ΠΑΟΚ πληρώνει τους χαρακτήρες στην ταχύτητα και την αντοχή. Οι σταρ του ΠΑΟΚ όταν είναι ξεκούραστοι απλώς τρέχουνε, αλλά όταν κουράζονται πραγματικά περπατάνε.

Στο ματς με τον Παναθηναϊκό υπάρχει μια φάση που ο ΠΑΟΚ πάει σε αντεπίθεση με τρεις παίκτες να ανοίγουνε βεντάλια. Στα τριάντα μέτρα η βεντάλια έχει μείνει με ένα φύλλο, μια και οι δύο παίκτες, ο Γκαρσία και ο Βερόν, έχουν εξαφανιστεί από την εικόνα, μια και δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον παίκτη που τρέχει με την μπάλα. Το φαινόμενο, όμως, εξηγείται. Για να μπορούσε ο ΠΑΟΚ να είχε στην ομάδα του τον Βερόν και τον Κονσεϊσάο στην ακμή της καριέρας τους, θα χρειαζόταν μεγαλύτερο μπάτζετ από του Ολυμπιακού. Επειδή το μπάτζετ, λοιπόν, δεν προβλέπεται να αυξηθεί άλλο, αν ο ΠΑΟΚ σκοπεύει να «χτυπήσει» τίτλο χρειάζεται αλλαγή πλεύσης.

Οι διοικήσεις υπάρχουν για να υπαγορεύουν στρατηγική και ο Ζαγοράκης μπορεί να πει στον Σάντος ότι θέλει μια ομάδα με μέλλον ακόμα κι αν μια χρονιά χαθεί. Ο Ζήσης Βρύζας να συνεχίσει, δηλαδή, να βρίσκει παίκτες που δεν βρίσκονται στην ακμή τους, αλλά έχουν την πείρα και τον εγωισμό να σώνουν την παρτίδα όταν οι πιτσιρικάδες πελαγώνουν, αλλά ο Σάντος να πάει σε ανανέωση. Αν ο κόσμος ενημερωθεί για να μη διαμαρτύρεται, ο ΠΑΟΚ θα στήσει μια ομάδα με καλύτερες προοπτικές από τη σημερινή. Διαφορετικά κάθε χρόνο τέτοια εποχή ο ΠΑΟΚ θα χτυπάει την οροφή της τρίτης και της τέταρτης θέσης.

Στη μάχη της τρίτης και της τέταρτης θέσης, αντίθετα με τον ΠΑΟΚ, που δεν έχει βρει στρατηγική, στην ΑΕΚ είχαν στρατηγική και έχασαν. Τα πάντα γίνονται κατ' ανάγκην. Δεν υπάρχει αριστερό μπακ; Ακούνε την αβάντα του κάθε μάνατζερ που θέλει να πουλήσει τον Λέκι για αριστερό μπακ. Φωνάζει η κερκίδα για τον Μπασινά; Τον πουλάνε. Θέλουν Φιλαδέλφεια οι οργανωμένοι; Τους το υπόσχονται στην πρωτοχρονιάτικη πίτα και το παίρνουν πίσω την άλλη μέρα. Η ΑΕΚ χρειάζεται σταθερότητα, αλλά βρίσκεται στον αστερισμό του Λέκι.


Ο Βάιος Καραγιάννης ξεκίνησε την καριέρα του ως «δεκάρι» στην Αναγέννηση Καρδίτσας. Ποτέ, όμως, σε μια μεταγραφή δεν θα πλασαριζόταν για «δεκάρι». Οπως και ο Πατσατζόγλου δεν θα περνιόταν για ακραίος δεξιός επειδή έπαιξε σε δύο-τρία ματς τη θέση πριν από δύο χρόνια, και ο Ματίας Λέκι μπορεί να είχε παίξει αριστερό μπακ με την Ατλέτικο, αλλά αυτό είχε γίνει πριν από έξι χρόνια. Στόπερ –έστω αριστεροπόδαρος– είναι ο Λέκι και αν η ΑΕΚ τον αποκτούσε ως τέτοιον έπρεπε να τον υπολογίζει, που στην ανάγκη μπορεί να παίξει και αριστερά.

Η σκέψη, πάντως, να πάρει η ΑΕΚ τον Λέκι δείχνει πόσο άπειρος είναι ο Στέλιος Μανωλάς στη θέση του τεχνικού διευθυντή. Από θέση η ΑΕΚ δεν χρειάζεται στόπερ. Από λεφτά πάει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Σε επίπεδο επικοινωνίας ήταν φύρα. Τι να πει κάποιος; «Η ΑΕΚ απέκτησε τον Ματίας Λέκι, που μέχρι στιγμής έχει απορριφθεί από τον Ατρόμητο, τον Πανιώνιο και κάθε άλλη ομάδα που πλησίασαν οι 15 Ελληνες μάνατζερ που τον εκπροσωπούσαν»;

Εκτός αν υπάρχει πρόθεση να ζητηθεί από τον Μαϊστόροβιτς και τον Κυργιάκο να κόψουν κάτι από τα οκτακόσια χιλιάρικα και το ένα και κάτι εκατομμύριο που παίρνουν αντίστοιχα και στην ΑΕΚ πιστεύουν ότι ο Λέκι θα μπορούσε να αντικαταστήσει κάποιον από τους δύο, η κίνηση θα ήταν ζημιάρικη. Γιατί ο Λέκι μπορεί με τα τετρακόσια χιλιάρικα που ζητούσε να ακούγεται ότι δεν στοιχίζει πολλά, αλλά αν η ΑΕΚ κόψει τα τέσσερα κατοστάρικα από τα συμβόλαια του Μαϊστόροβιτς και του Κυργιάκου θα είναι ευτυχισμένη.

Πάντα, όμως, είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία πετάνε λεφτά οι ιδιοκτήτες των ομάδων. Στον Ολυμπιακό, για παράδειγμα, ξήλωσαν τα τμήματα υποδομών για να κάνουν οικονομία και δίνουν δύο κατοστάρικα στον Ματ Νταρμπισάιρ για να εμπλουτίσει τη συλλογή του από βίντεο. Την Τετάρτη που πέρασε τράβαγε εικόνες από τη θύρα 4 στην Τούμπα. Το Σάββατο τράβαγε βίντεο τους οργανωμένους του Ολυμπιακού στην Κομοτηνή.

Είτε πλούσιο είτε φτωχό, σταματάει το μυαλό του ανθρώπου στο τι σκέφτονταν στον Ολυμπιακό όταν έπαιρν αν τον Νταρμπισάιρ. Οταν παίρνεις έναν παίκτη για ένα τρίμηνο, είναι λογικό να είναι κάποιος έτοιμος βετεράνος με αντίληψη του ποδοσφαίρου της χώρας, που πάει να μπει μέσα και να ξηγηθεί plug and play. Το να πάρεις έναν Αγγλο πιτσιρικά χωρίς διεθνείς εμπειρίες είναι πεταμένα λεφτά. Οπως πεταμένα λεφτά είναι να παίρνεις νέους παίκτες για να χρησιμοποιηθούν από προσωρινούς προπονητές.

Ο προσωρινός προπονητής θα πάει για τον τίτλο, την ευρωπαϊκή διάκριση και το πριμ και τα άλλα δεν τον ενδιαφέρουν. Για παράδειγμα, αν ο Βαλβέρδε σκοπεύει να γυρίσει πίσω στο ισπανικό πρωτάθλημα και στην αγκαλιά της Βαλβέρδαινας, που δεν γουστάρει Ελλάδα, υπάρχει περίπτωση να ενδιαφερθεί για τον Γιαννάκη τον Παπαδόπουλο; Γιατί; Για να τον αφήσει προίκα στον διάδοχό του ή για να λένε του χρόνου ότι «αυτή είναι η ομάδα του Βαλβέρδε», όπως έλεγαν για μια δεκαετία ότι ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα του Οσιμ;

Με τη λογική πολύ δύσκολα ο Βαλβέρδε θα μείνει στον Ολυμπιακό. Και αυτό το «περιμένει να το σκεφτεί» δεν σημαίνει κάτι. Τι περιμένει να γίνει για να αποφασίσει; Να δει αν ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα; Το πήρε. Να δει αν ο Ολυμπιακός θα πάρει το Κύπελλο; Ναι, φάνηκε από το ματς της Τούμπας πόσο ενδιαφέρεται ο Βαλβέρδε για το Κύπελλο. Να δει αν θα πάρει το ΟΥΕΦΑ; Ναι, με χατ τρικ του Νταρμπισάιρ. Να πάρει διαβεβαιώσεις ότι ο Ολυμπιακός θα κάνει μεταγραφές; Για τόσο βλάκα δεν τον κόβω. Οπότε ο Βαλβέρδε λογικά έχει πάρει την απόφασή του. Η οποία, με κάθε λογική, είναι ότι αν υπάρχει κάποια καλή πρόταση στην Ισπανία την έκανε και αν έχει ήδη κλείσει, δεν είναι τρελός να το πει δημόσια για να το γυρίσουν οι παίκτες στο σορολόπ.

Κάθε άνθρωπος έχει τα μικρά ή τα μεγάλα του μυστικά, που ενίοτε αποκαλύπτονται μόνο υπό συνθήκες πίεσης. Είναι γνωστό ότι ο Σάββας Θεοδωρίδης μισεί τα αεροπλάνα περισσότερο και από τον Παναθηναϊκό. Το τελευταίο, λοιπόν, ταξίδι στα Χανιά ο Σάββας το πέρασε μιλώντας στον καρπό του χεριού του. Τουλάχιστον αυτό φαινόταν από κάποια απόσταση, μέχρι κάποιος να ζυγώσει και να δει ότι ο Σάββας κρατούσε μία εικονίτσα της Παναγιάς, την οποία είχε κολλήσει στον καρπό και την είχε πλακώσει στα φιλιά.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να εκφράσω την απορία μου για όποιον πιστεύει ότι το αεροπλάνο δεν πέφτει λόγω Χριστού, Παναγίας ή όποιου άλλου αγίου ασχολείται με τις αερομεταφορές. Δηλαδή πώς τη βλέπει την ιστορία; Οτι κάπου στο υπερπέραν υπάρχει ο Βελζεβούλ, που είναι σαν τον Τζόκερ και ρίχνει τα αεροπλάνα, και κάπου αλλού ο Χριστός, η Παναγία, ο Αγιος Φανούρης, που κάνουν τον Μπάτμαν και όταν προσεύχεσαι έρχονται και τα σώνουν;


Kαι σε αυτό το σημείο να επαναλάβω την ιστορία με τον Αναστόπουλο όταν τον είχε δει ένας να φοράει κομποσκοίνι στον καρπό την ώρα που έπινε τον καφέ του στο «Da Capo». «Τι βλέπω; Φοράς κομποσκοίνι, Νίκο;». «Χουμφ. Οχι, ρε. Το hands free είναι». Για να τα λέμε και να τα γράφουμε.