Ντιπ Χαμένοι*

Στην απόπειρα να αναλύσεις το φαινόμενο που παρατηρείται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με την μανία που τους έχει πιάσει όλους με τις αμερικανικές σειρές υπάρχει εξήγηση και είναι πολύ απλή. Η μόδα ήρθε στην Ελλάδα καθυστερημένα όπως και τόσα άλλα πράγματα, γι’ αυτό προσπαθούμε να τα δούμε όλα μαζί. Θα κάτσουμε λοιπόν να συζητήσουμε για όλες αυτές τις σειρές που γεμίζουν την καθημερινότητα των περισσότερων; Όχι είναι η απάντηση. Δεν θα συζητήσουμε για όλες αυτές τις σειρές, αλλά θα συζητήσουμε για τον αρχηγό τους. Ποιος είναι αυτός φαντάζομαι ότι ξέρετε όλοι. Αν δεν ξέρετε τότε διαβάζετε λάθος κείμενο. Γρήγορα αλλάξτε σελίδα ή ακόμα καλύτερα μπορείτε να πάτε να δείτε αν είναι έτοιμο το φαγητό η αν τελείωσε το πλυντήριο.

Ωραία τώρα που μείναμε μόνοι μας μπορούμε να συνεχίσουμε. Το ερώτημα με το οποίο μπορούμε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση μας είναι πολύ απλό. Η τηλεόραση έφτιαξε το Lost ή το Lost την τηλεόραση; Κι αν το Lost έφτιαξε την τηλεόραση σημαίνει ότι υπήρχε από πριν και απλά περίμενε κάποιον να την ανακαλύψει; Κι αν τελικά αυτός που την ανακάλυψε ήταν κάποιος από αυτούς που είχαν πέσει αρχικά στο νησί τι γίνεται; Πολλά ερωτήματα αγαπητοί μου φίλοι και όσοι από εσάς έχετε φτάσει μέχρι και τον 5ο κύκλο που προβάλλεται αυτή την εποχή στην Αμερική είμαι σίγουρος ότι βγάζετε νόημα από αυτά που λέω. Ας μη δώσουμε όμως παραπάνω στοιχεία και το χαλάσουμε σε αυτούς που το βλέπουν στον ΑΝΤ1 ως υποκατάστατο του Grey’s Anatomy.

Όσοι ακούτε Lost και βγάζετε σπυράκια έχετε και εσείς τα δίκια σας. Είστε αυτοί που φύγατε βρίζοντας από την προβολή του Blair Witch Project γιατί δεν εμφανίζεται πουθενά η μάγισσά. Είστε οι ίδιοι που λέτε «ωραία ταινία, αλλά δεν κατάλαβα το νόημα». Είστε η μαμά που ρωτάει το παιδί της «Τι γίνεται στο τέλος, γιατί βαριέμαι να το δω όλο». Είστε επίσης αυτοί που βλέποντας το «MATRIX» στο σινεμά λέγατε ότι δεν έχει ίχνος αληθοφάνειας. Κλείνοντας να σας πω ότι είστε η κοπέλα που όταν τη ρωτάνε αν της άρεσε ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» απαντάτε: «Ωραία σκηνοθεσία και ωραία τοπία, πάμε τώρα να πιούμε κανα ποτό;». Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να ανήκετε στις παραπάνω κατηγορίες. Δεν θέλετε να σκοτίζεται το κεφάλι σας με περιττές πληροφορίες και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό.

Υπάρχει όμως και ή άλλη κατηγορία ανθρώπων. Αυτοί που δεν θέλουν happy end. Αυτοί που κατά βάθος ευχαριστήθηκαν όταν κατάλαβαν ότι μέσα στο κουτί ήταν το κεφάλι της Γκουίνεθ Πάλτροού στο τέλος του Seven. Αυτοί που γούσταραν το Mullholand Drive παρά την απουσία της οποιασδήποτε λογικής στην εξέλιξη της ταινίας. Αυτοί που έβλεπαν X-Files και θυμόντουσαν ότι ο Ντουκόβνι είχε κάνει πέρασμα από το twin peaks με ψιλοτάκουνες κόκκινες γόβες. Όλοι αυτοί και ακόμα περισσότεροι βλέπουν το Lost.

Γιατί βαρεθήκαμε να συζητάμε μόνο για μπάλα, γκόμενες και αυτοκίνητα. Θα τα πούμε κι αυτά αλλά κάθε Πέμπτη πρωί θα ανταλλάξουμε και θεωρίες γιατί πιστεύουμε ότι έγινε στο επεισόδιο της προηγούμενης μέρας. Και μην τολμήσει κανείς να προφέρει τη λέξη geeks, γιατί έτσι μπορώ να αποκαλέσω και εγώ μια στρατιά ανθρώπων που ξημεροβραδιάζεται στο Manager και στο Pro. Ας μην ανοίξουμε καλύτερα πόλεμο και ας κρατηθούμε σε κόσμια επίπεδα. Ο καθένας στον τομέα του.

Ναι λοιπόν, για ένα χρόνο και κάτι ακόμα το νησί του Lost θα βρίσκεται στις συζητήσεις μας. Αν θέλετε να κάνουμε μια επανεκτίμηση μετά το τέλος του, θα σας απαντήσω ότι το αίτημα σας είναι δίκαιο. Μέχρι τότε όμως θα το χαρούμε γιατί κάθε είδους mind fuck στις μέρες μας είναι ευπρόσδεκτό. ΠΡΟΣΟΧΗ: Το παραπάνω κείμενο δεν αποτελεί προπαγάνδα, παρόλα αυτά καλό θα ήταν να υπακούσετε. Τα τυχερά σας νούμερα λοιπόν είναι τα εξής: 4, 8, 15, 16, 23, 42. Μην τα παίξετε όμως στο τζόκερ, δεν πιάνει το έχω δοκιμάσει…

*To κείμενο δημοσιευτηκε στο SMS της Κυριακής 08/02/09

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Εχουμε ανοίξει καιρό τώρα και σας περιμένουμε.