Το πρωτάθλημα έχει ανάγκη από ομάδες σαν τη Λάρισα

Με 17 νίκες, 3 ισοπαλίες και μία μόνο ήττα σε 21 ματς ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε το ελληνικό πρωτάθλημα ούτε με αντιπάλους την Μπαρτσελόνα και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Από την άλλη, είναι βέβαιο ότι με τους φετινούς του αντιπάλους στην Ελλάδα ήταν μάλλον απίθανο να χάσει τα πρωτεία.

Κάνει περίπατο ακόμα κι αν δεν έχει ούτε καν την καλύτερη επίθεση –πράγμα που συχνά χρησιμοποιεί ως απόδειξη της ανωτερότητάς του–, ελλείψει αντιπάλου ή καλύτερα αντιπάλων, αφού οι πιο πολλές ομάδες καιρό τώρα θεωρούν τα ματς χαμένα από χέρι: ο Πανθρακικός το Σάββατο διάλεξε το ματς με τον πρωτοπόρο για να εκτίσουν τις ποινές τους τέσσερις παίκτες, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί με μια ομάδα που έμοιαζε Β' Εθνικής, ανίκανη να παίξει ακόμα και την καλή άμυνα που μας έχει συνηθίσει!

Αντιμετωπίζοντας κυνικά την κατάσταση, κάποιος θα πει ότι η ομάδα της Κομοτηνής πολύ καλά έκανε, όμως με τέτοιες αποφάσεις, αργά αλλά σταθερά, το όποιο ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα πάει περίπατο. Για ομάδες όπως ο Πανθρακικός, η δόξα της μιας βραδιάς θα 'πρεπε να είναι το ζητούμενο, κυρίως γιατί μόνο τα επιτυχημένα αποτελέσματα κόντρα στους μεγάλους δίνουν ηθικό, αυξάνουν τους οπαδούς και δημιουργούν ιστορία.

Η παραγοντική προσέγγιση του ποδοσφαίρου, (το αξίωμα «δεν χτυπάω τα ματς με τους μεγάλους για να τα 'χω καλά μαζί τους») βοηθάει συχνά στο να φτάνει η ομάδα στους στόχους της, μακροπρόθεσμα όμως αυτή η πολιτική ξενερώνει τον κόσμο και οδηγεί τις ομάδες στη διάλυση: δείτε π.χ. πού βρίσκεται το Αιγάλεω, που είχε μεταβάλει τα παιχνίδια του σε επιδείξεις υψηλής διπλωματίας. Στην Κομοτηνή μετέτρεψαν το ματς με τον Ολυμπιακό σε ημερίδα σύσφιξης σχέσεων με βραβεύσεις παραγόντων, γιορτές και πανηγύρια. Δικαίωμά τους, αλλά αυτό που παρέταξαν εναντίον του πρωταθλητή δεν ήταν ομάδα.

Επειδή παρακολουθούμε πιο πολύ τους μεγάλους και γράφουμε πιο συχνά γι’ αυτούς δημιουργούμε την εντύπωση ότι θα είχαμε ένα καλύτερο πρωτάθλημα αν ο ΠΑΟ ή ή ΑΕΚ ή δεν ξέρω ποιος άλλος είχαν κι αυτοί 15 ή 16 ή 17 νίκες σε 21 ματς. Η δική μου γνώμη είναι ότι σε αυτή την περίπτωση θα βλέπαμε ακόμα περισσότερα ματς–παρωδίες σαν αυτό της Κομοτηνής και η συνέπειά τους θα ήταν ένα ακόμα χειρότερο πρωτάθλημα.

Στην πραγματικότητα αυτό που χρειαζόμαστε είναι ομάδες σαν τη Λάρισα, που χθες κόντρα στην ΑΕΚ έκανε ό,τι στα ματς που έδωσε με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ: έπαιξε στα ίσα σε ένα γεμάτο γήπεδο, πάλεψε για τη νίκη τιμώντας το πρωτάθλημά της, κι αν δεν την πήρε είναι γιατί η άμυνά της κόλλησε στο 90’ χάνοντας τον Καφέ και τον Τζεμπούρ εξαιτίας της κίνησης του Εντίνιο.

Από τον Ολυμπιακό δεν έλειψαν φέτος μόνο οι συνδιεκδικητές του τίτλου: αυτοί ήταν κατώτεροι του αναμενομένου. Ο ΠΑΟ, που έκανε την πρώτη του νίκη σε ματς κορυφής έπειτα από 21 αγωνιστικές, εκμεταλλευόμενος κυρίως την κόπωση του ΠΑΟΚ και την αδυναμία του Κώστα Χαλκιά στις εξόδους, ο ΠΑΟΚ, που στα κρίσιμα ματς στην Αθήνα χάνεται, και η ΑΕΚ, που μετά τα δύο τρίτα του πρωταθλήματος έχει μόνο μια εκτός έδρας νίκη, δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν τον τίτλο πουθενά. Από τον Ολυμπιακό, όμως, έλειψαν ομάδες με διάθεση να τον κοντράρουν. Οσοι το έκαναν ρίχνοντας και καμιά κλοτσιά παραπάνω, μπράβο δεν άκουσαν…