Σιγά μη φταίει ο Χαλκιάς...

Αν ο Φερνάντο Σάντος μπορούσε να προβλέψει ότι το χθεσινό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ του επιφύλασσε μια πραγματική πανωλεθρία, θα δάγκωνε τη γλώσσα του όταν πριν από μερικές εβδομάδες μιλούσε για εκείνη την ποδοσφαιρική παρωδία στις Σέρρες.

Ο δύσμοιρος έλεγε ότι το παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό (το 0-0) θα του μείνει αξέχαστο, προφανώς γιατί θα του έμενε ως η χειρότερη ανάμνηση του φετινού πρωταθλήματος.

Επειδή ο προπονητής Σάντος δεν είναι προφήτης και το χειρότερό του θα ήταν να γνώριζε ότι ο ΠΑΟΚ πηγαίνει στον αγώνα με τον ΠΑΟ για να χάσει πανηγυρικά, χωρίς να έχει δυνατότητες να αλλάξει τη μοίρα του, το καλύτερο που έχει να κάνει πλέον είναι να αλλάξει ορισμένα σημεία στον... σκληρό δίσκο του. Να επιχειρήσει ένα ολοκληρωμένο φορμάτ που θα τον διευκολύνει να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε. Δηλαδή, από την πρόκριση επί του Αρη, από τη νίκη επί του Ολυμπιακού (πάλι για το Κύπελλο) και ενδιάμεσα μία εξαιρετική εμφάνιση με τον Εργοτέλη.

Τι άλλο μπορείς να κάνεις αν θέλεις να πάρεις δυνάμεις για τη συνέχεια...

Σε μια πρώτη ανάγνωση του χθεσινού αγώνα, όσο κριτική αντέχει η εικόνα του ΠΑΟΚ, η αστοχία του Χαλκιά συνδέθηκε με τα ανόητα λάθη της άμυνας, η οποία ίσως τελικά να μην ήταν αυτή που είχε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Αν κοιτάξει κανείς πιο βαθιά τα αίτια της τραγικής παρουσίας, θα εντοπίσει εκείνες τις αδυναμίες που έκρυψε καλά κατά τη διάρκεια των τελευταίων εμφανίσεων.

Ο ΠΑΟΚ δεν πίεσε, η μεσαία γραμμή όχι απλά δεν επέβαλε -σε κανένα σημείο- συγκεκριμένο ρυθμό, αλλά ούτε καν ακολούθησε τον ρυθμό του Παναθηναϊκού. Οι γηπεδούχοι έμοιαζαν να βρίσκονται συνεχώς μια φάση πιο μπροστά και όποιος εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι ο ΠΑΟΚ πάσχει από ταχύτητα δικαιώνεται στοιχειωδώς. Το ελκυστικό ξεκίνημα του Λίνο δεν είχε συνέχεια και ο ΠΑΟ δεν ένιωσε απειλή, με αποτέλεσμα το γήπεδο να γέρνει προς την εστία του Χαλκιά και να μην ισορροπεί με τίποτα.

Δεν υπήρχε διάθεση, δεν υπήρχε αποτελεσματικότητα, ούτε καν σε επιμέρους μάχες για να πείσουν ότι υπάρχει... ζωή στον ΠΑΟΚ. Τα καρδιοαγγειακά του προβλήματα συντάσσουν το διάγραμμα μιας άσχημης απόδοσης που θυμίζει ευθεία γραμμή σε παλμογράφο. Και το σημαντικότερο, η ομάδα υποχώρησε σε ένα σημείο που θα έπρεπε να δείξει ότι είναι ισχυρή και συμπαγής και γνωρίζει να διαχειρίζεται είτε την απουσία βασικών της παικτών, είτε την κούραση, είτε ακόμα και τα λάθη που αποτελούν προβλέψιμο στοιχείο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.

Δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι ο ΠΑΟΚ δεν αγωνίστηκε κόντρα στον ΠΑΟ απλώς για ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά για κάτι παραπάνω: βρισκόταν στη δεύτερη θέση και ο τρίτος της βαθμολογίας περίμενε πώς και πώς τον χθεσινό αγώνα για να αποκτήσει ψυχολογικό –και βαθμολογικό- προβάδισμα. Σε μία κόντρα, λοιπόν, με αυτόν τον χαρακτήρα δεν ανταποκρίθηκε.

Τέλος, αν υπολογίσουμε ότι κάτι βγαίνει από τον χθεσινό αγώνα, είναι αυτό που γίνεται απάντηση στο ερώτημα όσων δεν πιστεύουν ότι όλα είναι δυνατά... Οτι, αν δεν προσέξεις, ακόμα και αν είσαι ο ΠΑΟΚ με τη γνωστή αξιόπιστη αμυντική λειτουργία, θα δεχθείς τρία γκολ.