Ο σωκρατικός μπορεί να γίνει Ιντερ

Οσο και να προσπαθώ, το χαμόγελο που έχει σχηματιστεί στο πρόσωπό μου δεν λέει να φύγει, λατρεμένε αναγνώστη. Είδα στον ύπνο μου ένα υπέροχο όνειρο, το οποίο μου έφτιαξε τη διάθεση. Ημουν, λέει, με τη θεία Λουκρητία και τον θείο Αμάραντο στο Μέγαρο Μουσικής για να παρακολουθήσουμε το χορευτικό γκαλά «Svetlana Zakharova and friends». Την ώρα που μιλούσα με τον Λαμπράκη για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και τον τρόπο με τον οποίο ο Τζορτζ θα καταφέρει να χάσει πάλι τις εκλογές, με την άκρη του ματιού μου είδα να ανεβαίνουν στην πίστα η γλυκιά Σβετλάνα και ένα αγόρι…

Τα μάτια μου γούρλωσαν, λες και είχα πάθει εξόφθαλμο βροχοκήλη. Δίπλα στην ουκρανικής καταγωγής χορεύτρια, σε ρόλο πρίμα μπαλαρίνας, ήταν ο γοητευτικός Μελίσσης. Ο χρυσός μου κράταγε ένα χαρτί στο χέρι του με το πρόγραμμα προπόνησης που του είχε δώσει ο Τεν Κάτε, το οποίο περιελάμβανε πιρουέτες, σπαγκάτα και σάλτα στον αέρα. Μαγεύτηκα…

Για κακή μου τύχη, λίγο πριν βγει ο Κλέιτον για το δικό του πρόγραμμα μοντέρνου χορού ξύπνησα. Αύριο θα πάω στο ΟΑΚΑ να δω τη συνέχεια στον ξύπνιο μου, κεχαριτωμένε. Γλυκάθηκα. Να σημειώσω παρεμπιπτόντως ότι βρήκα εντελώς άστοχη την παρομοίωση του καλού μου Πατέρα. Αν σκοπός του ήταν να μειώσει τους παίκτες, ας έλεγε ότι αγωνίζονται σαν Τιτίκες, που είναι όρος διαχρονικός λόγω «Αλέ», όχι όμως σαν μπαλαρίνες…

Διότι με το συγκεκριμένο παράδειγμα πέτυχε το εντελώς αντίθετο απ' αυτό που επιδίωκε. Εδειξε σε όλους ότι οι παίκτες της ομάδας δουλεύουν με συνέπεια και αυταπάρνηση. Μήπως νομίζεις, sugar, ότι είναι εύκολο να γίνεις μπαλαρίνα; Θα ζητήσω από τον Χενκ να στείλει τον Ιβανσιτς στα μπαλέτα Μπολσόι για μια δοκιμή, προκειμένου να πειστείς για τη δυσκολία του εγχειρήματος. Χάρη θα του κάνω του Ολλανδού. Ετσι κι αλλιώς, να τον βάλει βασικό σε κρίσιμο αγώνα δύσκολο το βλέπω. Θα γλιτώσει έτσι κι απ' τη μουρμούρα του φίλου μου του Κώστα, ο οποίος φέτος τον εκτίμησε τον Αντρέας…

Εμαθα, πιστέ μου αναγνώστη, για τη συνάντηση που είχαν ο Πατέρας και ο Σωκράτης και έσπευσα να μάθω ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Στο «Derby» διάβασα ότι οι δύο άνδρες συζήτησαν για τις αλλαγές στην ΕΠΟ και την άμεση αντικατάσταση του Ψυχομάνη. Στον «Πρωταθλητή», απ' την άλλη, οι πληροφορίες που είχαν ήταν διαφορετικές: «Ο Νίκος Πατέρας έδωσε εξηγήσεις στον Σωκράτη Κόκκαλη για την επιθετική ανακοίνωση που είχε εκδώσει προ ημερών, ενώ του ζήτησε να πραγματοποιήσουν ραντεβού για να συζητήσουν αναλυτικά το θέμα της διαιτησίας και να καταλήξουν σ' ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής για τη θέση του αρχιδιαιτητή».

Επειδή και οι δύο εφημερίδες συμφωνούν ότι η συνάντηση κράτησε ένα δεκάλεπτο περίπου, συμπεραίνω ότι τα δύο αγόρια μου πρόλαβαν μέσα σε δέκα λεπτά να μιλήσουν για την ΕΠΟ, τον Ψυχομάνη, να λύσουν τις όποιες παρεξηγήσεις δημιουργήθηκαν μετά την ανακοίνωση του Πατέρα και να συζητήσουν και για το πότε είναι εύκαιροι για μια νέα συνάντηση. Τους αγαπώ. Ενα πεντάλεπτο ακόμα αν είχαν στη διάθεσή τους, θα έβρισκαν λύση και για το πρόβλημα της τρομοκρατίας στη χώρα, ίσως και για το Μεσανατολικό. Αφού πρώτα είχαν σφραγίσει την αδελφοποίησή τους με αίμα, όπως βλέπεις και στο σκίτσο…

Επειδή εγώ, βέβαια, μόνο τον Μανόλη Γαβαθιώτη πιστεύω, είμαι σίγουρος ότι δεν υπήρξε ποτέ καμία συνάντηση. Ο Μάνος μου είχε τονίσει, άλλωστε, ότι ποτέ ο Σωκράτης δεν θα καταδεχόταν να συνομιλήσει με τον Πατέρα, επειδή δεν τον αναγνώριζε ως ισότιμο συνομιλητή. Εκείνος ξέρει καλύτερα. Είναι προφανές ότι κάποιο όνειρο θα είδαν πάλι οι δημοσιογράφοι…

Οι χαρές του Σωκράτη, όμως, δεν έχουν τελειωμό. Αν διαβάζει τον Γιώργο Γεωργίου στον «Φίλαθλο», θα έχει καταλάβει ότι δεν πρέπει να έχει καμιά πρεμούρα για το αν θα ανανεώσει ή όχι το συμβόλαιό του ο Βαλβέρδε. Γράφει ο καλός μου: «Αγωνιούν, λένε, όλοι στον Ολυμπιακό για το αν ο Βαλβέρδε θα πει τελικά το μεγάλο "ναι" και θα δεχτεί να υπογράψει το καινούργιο του συμβόλαιο. Δηλαδή τι; Αγωνιά και ο Κόκκαλης; Σιγά, ρε Σωκράτη, μη χάσεις το κελεπούρι».

Καλά, βρε Γιώργο μου, μην τον παίρνεις απ' τα μούτρα τον άνθρωπο. Μπορεί ο Σωκράτης να αγωνιά απλώς επειδή φοβάται μην του πει «ναι» ο Ισπανός και αναγκαστεί να τον κρατήσει τελικά. Διότι σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρξει ο κίνδυνος ο πρόεδρος να σπάσει το ατομικό ρεκόρ ανοχής προπονητή στον πάγκο της ομάδας. Είναι μαρτύριο, dear, τώρα που ο πρόεδρος βλέπει όλους τους άλλους εργοδότες να απολύουν τους υπαλλήλους τους λόγω της οικονομικής κρίσης, να μην μπορεί να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Η δύναμη της συνήθειας δεν ξεπερνιέται εύκολα…

Συνεχίζει ο Γεωργίου: «Μία είναι η αλήθεια, μία είναι η πραγματικότητα. Ο Γκαλέτι, ο Ντιόγο και ο Λέτο είναι αυτοί που πάνε καρότσι τον Βαλβέρδε. Με άλλα λόγια, κοντά στον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα. Εγώ προχθές δεν διαπίστωσα να έχει κάνει καμιά σοβαρή δουλειά με τους υπόλοιπους παίκτες στον Ολυμπιακό». Μάλλον ο ακριβός μου έχει μπερδέψει τον Βαλβέρδε με τον μάγο Χουντίνι. Γι' αυτό δεν στέκεται στο γεγονός ότι ο σωκρατικός δεν έχει βάθος στον πάγκο του, αλλά στο ότι ο Βαλβέρδε δεν έχει καταφέρει ακόμα να κάνει τον Πάντο Καφού, τώρα στα στερνά του. Είναι κι αυτό μια άποψη…

Ο Γιώργος μου δεν σταματά εδώ όμως: «Ούτε αλληλοκάλυψη είδα, ούτε αυτοματισμούς είδα, ούτε οργανωμένες επιθέσεις και αξιόλογους συνδυασμούς. Τσιγκολελέτα-τσιγκολελέτα, πινακωτή-πινακωτή, από το άλλο μου αυτί. Δώστε στον Παναθηναϊκό τον Γκαλέτι, τον Ντιόγο και τον Λέτο και ο Τεν Κάτε θα γίνει Χάπελ, Φέργκιουσον και Βασβάιλερ για την Ελλάδα».

Εγώ θα πρότεινα κάτι πιο πρακτικό. Αντί να αρχίσουμε τις τράμπες με τον πολυμετοχικό, να δώσουμε καλύτερα εμείς οι σωκρατικοί στον Ντιόγο, τον Γκαλέτι και τον Λέτο τον Νικόλα τον Αλέφαντο, να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Αφού μέχρι τώρα διαπρέπουν, χωρίς μάλιστα να έχουν καμιά βοήθεια από τον προπονητή τους, φαντάσου τι θα κάνουν αν συνεργαστούν με τον κορυφαίο του είδους. Ιντερ, Τσέλσι, Μπάρτσα θα γίνει η ομάδα...