Για τον Γονίδη, ρε γαμώτο...

Εχω πέσει σε κατάθλιψη, λατρεμένε αναγνώστη. Μου έχει κοπεί η όρεξη, έχω αϋπνίες, δεν θέλω να βγω απ' το σπίτι, θέλω μόνο να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Ούτε οι μελωδικές φωνές των αδελφών Χαϊτίδη δεν μπορούν να με κάνουν να ηρεμήσω πλέον. Φαντάσου, λοιπόν, σε τι σημείο απόγνωσης έχω φτάσει. Η ζωή μου έγινε ένας ατελείωτος εφιάλτης απ' τη στιγμή που διάβασα μια είδηση στον χθεσινό «Πρωταθλητή»:

«Επί ημίωρο περίπου και με τη γνωστή χειμαρρώδη ευγλωττία του, αλλά και κατάθεση αδιάσειστων –όπως πάντοτε και στον γραπτό και στον προφορικό του λόγο- στοιχείων, ο πρόεδρος της ΠΕΦΟ και για δωδέκατη φορά μέλος διοίκησης του Ολυμπιακού κ. Κώστας Ν. Μπαρμπής (πρ. καθηγητής Ιστορίας Ευρ. Παρ. Αμερ. Πανεπιστημίου) κάλυψε το θέμα “Γ. Καραϊσκάκης” στη λαοφιλή ραδιοφωνική εκπομπή του Κώστα Σαμοθράκη στον δημοτικό Ρ/Σ Κανάλι 1 του Πειραιά».

Δεν μπορώ ακόμη να πιστέψω ότι έχασα τη συγκεκριμένη εκπομπή, dear. Είναι σαν να εμφανίστηκε ο Ιησούς στον σταθμό της εκκλησίας για να δώσει αποκλειστική συνέντευξη στον Βίρλα και να μην το πήρε χαμπάρι ο Κώστας Πρέκας, επειδή είχε πάει κομμωτήριο για να χτενίσει τα φρύδια του εκείνη την ώρα…

Απ' τη μέρα που ο Κώστας μου σταμάτησε την τηλεοπτική του εκπομπή ψάχνω, όπως ο Αρης το γκολ, την ευκαιρία να ξανακούσω τα γεμάτα σοφία λόγια του. Στις διαλέξεις του δεν μπορώ να πάω για πρακτικούς λόγους. Διότι είναι sold out ένα μήνα πριν ανακοινώσει το μέρος που θα τις πραγματοποιήσει. Αυτή ήταν η μεγάλη μου ευκαιρία και την έχασα. Διαβάζω, μάλιστα, στον «Πρωταθλητή» ότι ο Μπαρμπής για μια ακόμη φορά διέπρεψε και φουντώνω περισσότερο:

«Ο κ. Μπαρμπής, έπειτα από λεπτομερειακή αναφορά στην ιστορική και νομική πλευρά του ζητήματος σε συνδυασμό με την εξοργιστικά μονόπλευρη και προνομιακή κρατική τζαμπική προσφορά της δημοτικής Περιβόλας στους τριφυλλοφόρους Κολωνακιώτες, κατέδειξε και στους περισσότερο κακόπιστους ότι η ισοπέδωση του αρουραιοβριθούς και ερειπωμένου σταδίου “Γ. Καραϊσκάκης” και η μετατροπή του στο σημερινό “ΜΕΛΑΘΡΟΝ” όχι μόνο δεν ήταν μποναμάς στον Ολυμπιακό, αλλά, αντίθετα, υπήρξε θηριώδης “λεόντειος εταιρεία” υπέρ του δημοσίου».

Την ώρα που ρουφούσα σαν γάργαρο νερό το κείμενο, διαπίστωσα με χαρά ότι ο Κώστας μου έχει δημιουργήσει τη δική του σχολή, η οποία αποτελεί φωτεινό φάρο για τις νεότερες γενιές. Διότι το συγκεκριμένο αριστούργημα που διάβασες δεν το υπογράφει ο Μπαρμπής, αλλά κάποιο αγόρι με τα αρχικά «Μ. Στρ.». Είναι καταπληκτικό το πόσο πολύ μοιάζει ο τρόπος γραφής του με εκείνον του Κώστα μου, πράγμα βέβαια που είναι απολύτως φυσιολογικό. Οταν καλείσαι να γράψεις για ένα μικρό Θεό, χωρίς να το θέλεις αυτός κυριεύει το μυαλό σου, κινεί το χέρι σου και σε κάνει να γράφεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα το έκανε εκείνος…

Ποτέ δεν πίστεψα, άλλωστε, τις συκοφαντίες που ακούγονται δεξιά και αριστερά ότι υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν ύμνους για τον εαυτό τους σε διάφορες στήλες είτε χρησιμοποιώντας διαφορετικό όνομα είτε ανυπόγραφα. Αυτά δεν τα κάνουν ούτε οι καλύτεροι σπορτκάστερ, κεχαριτωμένε...

Επί τη ευκαιρία απευθύνω δημόσια έκκληση στον γοητευτικό Κώστα Σαμοθράκη να συμμεριστεί το δράμα μου και να στείλει στο mail μου το ηχητικό υλικό της ομιλίας του θρυλικού Μπαρμπή. Θα φτιάξω μια μαρμάρινη προτομή του έξω απ' τη μεζονέτα μου, αν μου κάνει τέτοιο καλό…

Για να ξεπεράσω το σοκ, sugar, πήρα την «Πράσινη» και παρατήρησα με κομμένη την ανάσα τη φωτογραφία του Νάσου Γουμενίδη, η οποία κοσμεί τη στήλη του. Πρόκειται για έργο τέχνης. Το πρόσωπο του Νάσου μπορεί να μη φαίνεται καθαρά, όμως η πόζα που έχει πάρει είναι όλα τα λεφτά. Ο καλός μου έχει σουφρώσει τα χείλη του, πράγμα που τονίζει την αρρενωπότητά του, έχει το μάτι μισόκλειστο όπως η Βασούλα, δείγμα της αγριάδας του, ενώ μια τρίχα απ' το μαλλί του πέφτει με χάρη στο μέτωπό του, προσθέτοντας και μια ατιμέλητη πινελιά στο look του.

Χρυσό με έκανε η θεία Λουκρητία για να της δείξω τη φωτογραφία του Νάσου, όμως δεν θέλησα να το ρισκάρω. Παρ' ότι η θεία βρίσκεται τον τελευταίο καιρό σε περίοδο σεξουαλικής αγρανάπαυσης, είναι τέτοια η δύναμη της εικόνας του Γουμενίδη, που δεν θα μου προκαλούσε καμιά εντύπωση αν βλέποντάς την πάθαινε ορμονική διαταραχή και άρχιζε να κυνηγάει ό,τι αρσενικό κυκλοφορεί στη γειτονιά. Δεν έχω καμιά όρεξη να δω τη θεία στην «Espresso» δίπλα στον πρίγκιπα Νικόλαο…

Ο Νάσος μου προέβη σε μια ιδιαίτερα σημαντική αποκάλυψη: «Αποφάσισε ύστερα από πολύ καιρό να βγει και να διασκεδάσει, όμως του βγήκε ξινό. Ο λόγος για τον Δημήτρη Μελισσανίδη, που βρέθηκε στο πολιτιστικό κέντρο όπου εμφανίζονται ο Σταμάτης Γονίδης και ο Νίκος Μακρόπουλος». Δεν θεωρώ καθόλου τυχαία την επιλογή του Μελισσανίδη. Μάλλον ο γλυκός μου πήγε στο μαγαζί όπου εμφανίζεται ο Μακρόπουλος θέλοντας να διαλύσει τις φήμες που ακούγονται ότι η οικονομική κρίση έχει αγγίξει και τον ίδιο…

Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, να τραγούδησε ντουέτο με τον Μακρόπουλο το διαχρονικό άσμα «Κρίση». Την ώρα που ο Νίκος θα έλεγε «Κρίση, με πιάνει κρίση», ο Δημήτρης θα απαντούσε «Κρίση, ε; Στην καραπου…κλάρα μου», στέλνοντας το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Αναστατώθηκα, dear…

Ο Νάσος συνεχίζει το ρεπορτάζ: «Συνοδευόμενος από τη γυναίκα του και ένα ζευγάρι φίλων, ο ισχυρός εφοπλιστής μπορεί να πέταξε ένα φορτηγό λουλούδια, ωστόσο δεν βρήκε την ησυχία του από τους δεκάδες φίλους της ΑΕΚ που τον πλησίαζαν και τον ρωτούσαν για την ομάδα. Για μια ακόμη φορά ξεκαθάρισε ότι δεν θα ασχοληθεί. Τουλάχιστον προς το παρόν».

Φτάσαμε επιτέλους στο ζουμί. Οπως καταλαβαίνεις και συ, είναι επιτακτική ανάγκη να αναλάβει ο Μελισσανίδης -τον οποίο βλέπεις στη φωτογραφία- την ΑΕΚ. Πέραν του ότι θα χαιρόταν ο φίλος μου ο Καραλής (άρα και γω, διότι οι χαρές του φίλου μου είναι δυο φορές χαρές μου), θα μπορούσε επιτέλους και ο «τίγρης» να απολαύσει μια νυχτερινή έξοδο με την ησυχία του. Ας μην το κάνει για την ΑΕΚ. Ας το κάνει για τη χαρά της απόλαυσης των τραγουδιών του Γονίδη…

Τράβα Μπρος

Είναι ο άνθρωπος που θα οδηγήσει το καράβι των Σερρών σε ασφαλές λιμάνι. Ο νουνεχής Πέτρος Θεοδωρίδης είδε στο πρόσωπο του Τράβα Μπρος τον ακούραστο ναύτη, ο οποίος θα αντέξει στις τρικυμίες και τις θαλασσοταραχές και θα κρατήσει την ομάδα στη Σούπερ Λίγκα. Ο,τι κι αν κάνουν οι κόρακες…