Έτσι «κλείδωσε» το 12ο!

Tέτοιου είδους ματς κρίνονται συνήθως από μια λεπτομέρεια. Χθες υπήρξαν πολλές στιγμές, δηλαδή πολλές λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να το κρίνουν, αλλά τελικά έφταναν ένα λάθος του Σάχα και η κλάση των Ντιόγο και Γκαλέτι στη συγκεκριμένη φάση για να το κρίνουν. Επί της ουσίας, όμως, και αυτό το ντέρμπι, όπως πολλά στο παρελθόν, κρίθηκε από την ποιότητα ορισμένων παικτών του Ολυμπιακού, την οποία δεν έχουν οι δύο μεγάλοι αντίπαλοί του εντός των συνόρων.

Κάποτε τα ντέρμπι τα έκριναν ο «Τζόλε», ο Ζιοβάνι, ο Καρεμπέ, ο Ριβάλντο. Τα τελευταία χρόνια τα κρίνουν ο Γκαλέτι, ο Ντιόγο, ο Νικοπολίδης. Τόσο απλά και τόσο ευδιάκριτα είναι τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Καλός ο Τζεμπούρ, αλλά όχι Ντιόγο. Καλός ο Σκόκο, αλλά όχι Γκαλέτι. Καλός ο Σάχα, αλλά όχι Νικοπολίδης κ.λπ. Ας δούμε όμως αναλυτικά γιατί και αυτό το ντέρμπι εν τέλει βάφτηκε «κόκκινο».

1) ΓΚΑΛΕΤΙ

Στα ματς που είναι καλός (και φέτος αυτά είναι περισσότερα, ενώ πέρυσι ήταν μοιρασμένα τα καλά με τα άσχημα) ο αντίπαλος, όταν μιλάμε για ελληνικό πρωτάθλημα, έχει μεγάλο -αν όχι τεράστιο- πρόβλημα. Γρήγορος, ντριμπλέρ και πάνω απ' όλα σκόρερ (είναι χαφ και έχει ήδη 10 γκολ, όντας ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος), ο Γκαλέτι και χθες ήταν ο MVP. Aυτός κλέβει την μπάλα από το λάθος του Σάχα, αυτός τη δίνει στον Ντιόγο και αυτός τελειώνει τη φάση με σουτ στην κίνηση. Τόσο απλά, τόσο κλασάτα.

2) ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ

Μία, δύο, τρεις φορές βρέθηκε απέναντι σε αντίπαλο επιθετικό και σε όλες βγήκε νικητής. Είτε όταν προσπάθησαν να τον νικήσουν κάτω (συρτό πλασέ του Τζεμπούρ), είτε όταν προσπάθησαν να τον νικήσουν στον αέρα (κεφαλιές Κυργιάκου σε στημένες φάσεις), είτε όταν δοκίμασαν με μακρινά σουτ (Καφές, Πελετιέρι), ο Νικοπολίδης ήταν πάντα εκεί. Οσο είναι σε αυτή την κατάσταση, εξακολουθεί να παραμένει ο καλύτερος γκολκίπερ του ελληνικού πρωταθλήματος με πολύ μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο.

3) Ο ΠΑΓΚΟΣ

Και στις δύο ομάδες είναι εμφανές ότι οι εναλλακτικές επιλογές είναι περιορισμένες. Ας δούμε πρώτα την ΑΕΚ. Ακραίος αμυντικός δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Χτύπησε ο Χουανφράν και η ΑΕΚ έπαιξε για μία ώρα με τον Ζεράλντο Αλβες αριστερό μπακ, θέση στην οποία είναι φανερό ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στον Ολυμπιακό. Με αρκετούς παίκτες να φαίνεται ότι είναι κουρασμένοι στο τελευταίο 20λεπτο, δεν είναι εύκολο ως προπονητής του Ολυμπιακού να προχωρήσεις σε αλλαγές, βάζοντας φρέσκα πόδια σε ένα ματς-ντέρμπι που βρισκόταν στην κόψη του ξυραφιού.

Πόσο εύκολα βγάζεις τον Ντιόγο για να βάλεις τον Μήτρογλου; Πόσο εύκολα βγάζεις τον σκασμένο Γκαλέτι για να βάλεις τον Οσκαρ; Πόσο εύκολα βγάζεις έστω και τον Μπελούτσι, ο οποίος χθες δεν ήταν πολύ καλός, για να βάλεις τον Μενδρινό (πράγμα που έκανε ο Βαλβέρδε); Οπότε τι μένει στον πάγκο του Ολυμπιακού; Μόνο ο Τζόρτζεβιτς. Υπό την έννοια ότι η ενδεκάδα του Ολυμπιακού είναι σαφώς πιο ποιοτική όχι μόνο από την ΑΕΚ, αλλά από οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα. Χθες οι δύο αντίπαλοι υστερούσαν σε εναλλακτικές επιλογές, αλλά αυτό ήταν πρόβλημα για την ΑΕΚ, η οποία καλούνταν να γυρίσει το ματς, και όχι για τον Ολυμπιακό, ο οποίος προσπαθούσε να το κρατήσει. Σε ανάποδη ροή του ματς, δηλαδή με την ΑΕΚ μπροστά στο σκορ, το πρόβλημα θα το είχαν ο Ολυμπιακός και ο Βαλβέρδε.

4) ΤΟ ΚΟΟΥΤΣΑΡΙΣΜΑ

Ο Μπάγεβιτς πήρε μεγάλα ρίσκα που δεν του βγήκαν. Ο προπονητής όταν κάνει αλλαγές προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας του. Ο Ντούσκο με τις αλλαγές που έκανε μετά το 60' δεν βοήθησε την ΑΕΚ (εκ του αποτελέσματος πάντα κρίνεται), διότι η «Ενωση» -με εξαίρεση το πρώτο τέταρτο που ήταν πολύ μουδιασμένη- ήταν πολύ καλή από το 15' έως το 60', όχι όμως και μετά, που δεν μπόρεσε να δημιουργήσει και φάσεις. Αντίθετα, ο Βαλβέρδε δεν άλλαξε ποτέ τακτική και με ένα συντηρητικό κοουτσάρισμα πήρε αυτό που ήθελε.

Βεβαίως παίρνει και τους πόντους από το γεγονός ότι, όπως φάνηκε στην αρχή του παιχνιδιού, προετοίμασε καλύτερα την ομάδα του, η οποία μπήκε πιο έτοιμη στο ματς από την ΑΕΚ. Τέλος, «διάβασε» πολύ σωστά το μεγάλο πλεονέκτημα της ΑΕΚ, που ήταν οι στημένες φάσεις. Εδωσε εντολή στους στόπερ του (Αβράαμ και Αντζα) να μη μαρκάρουν τους αντίπαλους φορ, αλλά τα αντίπαλα στόπερ (Κυργιάκο και Μαϊστόροβιτς) και έστειλε τον Ντιόγο και τον «Πάτσα» πάνω στους Τζεμπούρ και Μπλάνκο, με αποτέλεσμα, παρά τις δεκάδες εκτελέσεις φάουλ και κόρνερ από την ΑΕΚ, να απειληθεί ελάχιστα.

5) ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Σε ένα ματς που τελειώνει με σκορ 0-1 είναι φανερό ότι το αποτέλεσμα κρίθηκε από μία άμυνα. Αυτή που δεν παραβιάστηκε. Χθες ο Ολυμπιακός μπορεί να υπερηφανεύεται για την αμυντική λειτουργία του μόνο για 45 λεπτά. Τα 15 πρώτα και τα 30 τελευταία. Στο μεσοδιάστημα δεν λειτούργησε σωστά και αυτό οφειλόταν κυρίως στη μεσαία γραμμή του (ο Ντουντού ήταν ξανά αρνητικός) αλλά και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Αντζας. Επειδή, όμως, μέρος της ομάδας και της άμυνας είναι και ο γκολκίπερ, τις όποιες αδυναμίες εκεί τις διόρθωσε ο Νικοπολίδης.

Συνεπώς και σ' αυτό το ματς μίλησε η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού, η οποία εντέλει του χαρίζει και το 12ο πρωτάθλημα τα τελευταία 13 χρόνια. Ο Ολυμπιακός δεν κράτησε μόνο χθες το «μηδέν» στην άμυνα. Από τα εννέα φετινά ματς που έχει δώσει έως τώρα στο πρωτάθλημα μακριά από την έδρα του, στα επτά έχει κρατήσει την εστία του ανέπαφη. Μόλις σε δύο δέχτηκε γκολ, ένα από τον Αρη και ένα από τη Λάρισα. Επιπλέον, στα τέσσερα ντέρμπι που έχει δώσει μέχρι τώρα, δύο με την ΑΕΚ και από ένα με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, επίσης δεν έχει δεχθεί τέρμα (2-0 και 1-0 με ΑΕΚ, 0-0 με ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ και 2-0 με ΠΑΟΚ εντός).