Το «χαστούκι» ήταν ηχηρό

Ο Ιανουάριος περνάει, βελτίωση από τον Ολυμπιακό, όπως είχαν υποσχεθεί παίκτες και προπονητής του, δεν βλέπουμε.

Η ήττα από το Μιλάνο δεν ήταν ακριβώς η σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι της «ερυθρόλευκης» πίκρας, αλλά σίγουρα επέτεινε τον προβληματισμό στο μεγάλο λιμάνι. Μέχρι στιγμής τα καλά αποτελέσματα είναι εκείνα που κρύβουν τις άσχημες εμφανίσεις, γενικά το κακό μπάσκετ που παίζει η ομάδα του Γιαννάκη. Ποια καλά αποτελέσματα θα πουν πολλοί: δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός είναι πρώτος στο πρωτάθλημα, στην Ευρωλίγκα, στον όμιλο ήρθε δεύτερος, πίσω από μία συμπαγή ομάδα όπως είναι η Μάλαγα, και στο Κύπελλο έχει προκριθεί στον τελικό.

Πλέον, όμως, άρχισαν οι σοβαρές καταστάσεις. Και στο πρώτο τεστ οι Πειραιώτες απέτυχαν, χάνοντας από μία ομάδα που είναι της σειράς για το επίπεδο της Ευρωλίγκας. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν να τους κλαίνε οι ρέγκες: ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Στην επανάληψη, απλώς μέτρησαν το πάθος και η προσωπικότητα κάποιων παικτών ώστε να προσεγγιστεί η νίκη. Αυτή δεν κατακτήθηκε και αν και είμαστε ακόμα στην πρεμιέρα, μάλλον για πρωτιά στον όμιλο δεν πρέπει να μιλάμε.

Πέρα από την κακή μέρα και γενικώς κατάσταση κάποιων παικτών, ο Ολυμπιακός δεν έχει και τη συνοχή και την κατεύθυνση που θα έπρεπε να έχει. Ετσι όπως είναι δεν πάει πουθενά. Το μοναδικό παρήγορο είναι τα θετικά στοιχεία που έδειξε ο Τζανίρο Πάργκο. Με ούτε δύο εικοσιτετράωρα στην ομάδα, ο Αμερικανός φανέρωσε την υψηλή του ποιότητα και αν καταφέρει ο Γιαννάκης να τον αφομοιώσει στο σύνολο, αν μη τι άλλο ο Ολυμπιακός δεν θα είναι χάλια όπως χθες.

Εν τω μεταξύ, εκ των πραγμάτων γνωρίζαμε ότι η Παρτίζαν με τη στάμπα του σοβαρού Βουγιόσεβιτς είναι μία ομάδα με κατεύθυνση, που ξέρει τι ζητάει μέσα στο παρκέ. Ξέραμε, επίσης, ότι δεν έχει καμία σχέση όσον αφορά την ποιότητα με το περσινό σύνολο. Της έφυγαν, βλέπετε, οι Πέκοβιτς, Κέτσμαν και Παλάσιο, στη θέση των οποίων βρίσκονται ο απλώς μαχητικός Λάσμε, ο μετριότατος Βίτκοβατς και ο Ράσιτς, που ήταν «δυάρι» και έγινε πλέι μέικερ.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είχε να ξεπεράσει περισσότερο τον μέτριο τον τελευταίο καιρό εαυτό του, παρά τον αντίπαλο. Στο πρώτο ημίχρονο δεν μπόρεσε να δείξει τη βελτίωση που εμφάνισε με Κολοσσό και Μαρούσι για τον επιπρόσθετο λόγο ότι οι της Παρτίζαν τα έβαλαν όλα. Στην επανάληψη, όμως, αποκαταστάθηκε η τάξη και αυτό έγινε μέσω της άμυνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο δεύτερο ημίχρονο οι «πράσινοι» δέχθηκαν μόλις 22 πόντους. Το 41 έγινε 63. Η ποιότητα της ομάδας του Ομπράντοβιτς ήταν εκείνη που κυριάρχησε απέναντι σε μία ομάδα με θέληση, μικρότερη, όπως αναφέραμε, ποιότητα σε σχέση με πέρυσι και όχι βαθύ γενικώς ρόστερ. Οχι βαθύ τουλάχιστον για να αντιμετωπίσει το σαφώς πιο πλούσιο του Παναθηναϊκού.

Το χθεσινό, πάντως, 81-63 δεν λέει και πολλά για τη συνέχεια. Για τους ουδέτερους παρατηρητές του αθλήματος ήταν φυσιολογικό αποτέλεσμα. Οι όποιες αρχικές αμφιβολίες είχαν να κάνουν μόνο με τον Παναθηναϊκό και το πώς θα εμφανιστεί. «Ενας απλώς καλός Παναθηναϊκός θα κερδίσει σχετικά εύκολα αυτή την Παρτίζαν», ανέφερε η κοινή λογική πριν από το ματς. Τα δύσκολα έρχονται στη συνέχεια και εκεί θα δείξουν οι «πράσινοι» πόσο ψηλά μπορούν να φθάσουν φέτος. Οι νταμπλούχοι έχουν τη σιγουριά της συμπαγούς ομάδας, αλλά μέχρι το τέλος της εικόνας μάλλον θα μας συνοδεύει το νεφελώδες των εμφανίσεων με Μπαρτσελόνα, Μαρούσι (στο πρωτάθλημα) και Πανελλήνιο.