Ρόκα παρμεζάνα και ο γιος της Βιτάλη

Του Παναθηναϊκού το μήνυμα ήταν σαφές και ηχηρό, ίδιο με εκείνο που εκτόξευσαν η ΤΣΣΚΑ από την Κωνσταντινούπολη και η Μάλαγα από τη Ρώμη: «Τέρμα τα αστεία». Μαζέψτε στην άκρη τα γυναικόπαιδα, τώρα μπαίνουν στον χορό οι άντρες. Ο πρωταθλητής Ελλάδας πήρε το πάνω χέρι όταν μετέτρεψε τα παθήματα του πρώτου ημιχρόνου σε μαθήματα και έφερε το παιχνίδι στα δικά του μέτρα. Η Παρτίζαν πέτυχε 7/8 τρίποντα στην πρώτη περίοδο, αλλά μόλις 3/14 στα υπόλοιπα 30 λεπτά. Στο δεύτερο ημίχρονο παγιδεύτηκε σε «πράσινο δόκανο» και πέτυχε μόλις 22 πόντους. Το βλέμμα των παικτών της, αυτό που αρχικά γυάλιζε, στο τέλος πρόδιδε ανθρώπους αποσβολωμένους.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, στην επίθεση, ο Παναθηναϊκός κατάλαβε ποιος ήταν ο παίκτης που μπορούσε να κάνει τη διαφορά και τον τροφοδότησε με επιμονή και μεθοδικότητα. Ο Νίκολα Πέκοβιτς αξιοποίησε τις ευκαιρίες που βρήκε στο διάβα του και τιμώρησε την παλιά του ομάδα, φθείροντας λίγο λίγο τη γραμμή κρούσης της Παρτίζαν (την κορυφαία της Ευρωλίγκας στα ριμπάουντ), εν τέλει ξεγυμνώνοντάς την: 26 πόντοι, 8 κερδισμένα φάουλ πάνω σε λέι-απ. Κάτι τέτοιο δεν έκανε και πέρυσι με τα χρώματά της απέναντι στον Παναθηναϊκό;

Οταν οι Σέρβοι δοκίμαζαν να ντουμπλάρουν τον ψηλό του Παναθηναϊκού, έβρισκαν τον μπελά τους από την «πράσινη» περιφέρεια, όπου ο Περπέρογλου έδωσε ισορροπία με τη δράση του από τη θέση «3». Ο Διαμαντίδης όρθωσε τείχος στα μετόπισθεν, ο αδύναμος στην άμυνα Γιασικεβίτσιους έμεινε αγκυροβολημένος στον πάγκο, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ο παίκτης που δημιουργούσε τα ρήγματα όταν οι υπόλοιποι βρίσκονταν προ αδιεξόδου. Ηταν, δηλαδή, ο παλιός καλός «Μπίλι». Παλιά, όμως, δεν είχε στήριγμα σαν τον Πέκοβιτς μέσα στη ρακέτα...

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από μία ομάδα που καλά καλά δεν του φτάνει ούτε μέχρι τους ώμους: από τον «Ρόκα Παρμεζάνα» και τον «γιο της Ελένης Βιτάλη» (Μέισον Ρόκα και Λούκα Βιτάλι, όπως τους... αναβάπτισε ο αμίμητος Κώστας Σορώτος την ώρα του αγώνα στο Facebook). Στη θεωρία μόνο ήταν κατώτερη η Αρμάνι Τζινς και σε αυτό που νεοελληνιστί ονομάζουμε «μπάτζετ».

Στο παρκέ του «Φόρουμ ντι Ασάγκο», απέναντι στις αδειανές κόκκινες φανέλες του Ολυμπιακού, εμφανίστηκε καλά διαβασμένη, σοβαρή και συγκεντρωμένη. Αν η ελληνική ομάδα έμεινε στο παιχνίδι έως το τέλος, το οφείλει στο βάθος του πάγκου του (αυτό που του επέτρεψε να πατήσει το γκάζι και να σκοράρει με αιφνιδιασμούς όταν οι Ιταλοί ζορίζονταν), στην ενέργεια που του έδωσε ο καταπληκτικός Πρίντεζης μέχρι που πήγε στον πάγκο με 4 φάουλ και ξεχάστηκε εκεί, στο ατομικό ταλέντο και την πείρα στελεχών όπως ο Παπαλουκάς. Κάπως έτσι βρέθηκε να παίζεται το ματσάκι στον πόντο.

Οταν, όμως, ο Ολυμπιακός χρειάστηκε τρίποντο για να ισοφαρίσει, στο 75-72, δεν τόλμησε καν να το επιχειρήσει. Είχε 2/16 από τη γραμμή των 6,25 μ. οπότε προτίμησε την εναλλακτική λύση «γρήγορο δίποντο και αμέσως φάουλ». Εκεί, στο «αμέσως», χάθηκαν 8 δευτερόλεπτα. Οταν κατόρθωσε να σταματήσει το χρονόμετρο (στο 75-74), ο χρόνος που απέμενε ήταν ελάχιστος: 5,8 δεύτερα. Ο Τόμας του έκανε τη χάρη να αστοχήσει στη δεύτερη βολή, αλλά ο Γκριρ πήγε και μπουρδουκλώθηκε, οπότε η ευκαιρία χάθηκε στον βρόντο. Μοναδικό φωτάκι στο βάθος του τούνελ, όταν έσβησαν τα φώτα στο Μιλάνο, ήταν το μεστό ντεμπούτο του Τζανείρο Πάργκο, ο οποίος έφαγε με τη μία τη θέση του Γκριρ. Εχασε όμως κρίσιμα σουτ και βολές όταν ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να προσπεράσει.