Μεγάλος σκόρερ, παίκτης για τίτλο

Το καλοκαίρι του 2007 ο Ολυμπιακός έκανε μεγάλη προσπάθεια για να αποκτήσει τον Τζανίρο Πάργκο. Του έδωσε γη και ύδωρ, χρήματα που λίγοι θα μπορούσαν να φανταστούν, η απάντηση, όμως, του Αμερικανού ήταν αρνητική. Ο λόγος δεν είχε να κάνει, βέβαια, με οικονομικό θέμα, άλλωστε ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος εκτιμάμε ότι θα του έδιναν το «κάτι παραπάνω» αν χρειαζόταν, απλώς ο Αμερικανός, έπειτα από καλές σεζόν στο ΝΒΑ ήθελε να συνεχίσει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Οπερ και εγένετο. Ο Πάργκο συνέχισε να παίζει στους Χόρνετς, είχε καλή απόδοση και έμοιαζε να σταθεροποιείται στο ΝΒΑ ως ένας από τους πλέον χρήσιμους παίκτες της λίγκας. Οχι πρωτοκλασάτος, αλλά μία ή μάλλον δύο σκάλες παρακάτω. Στην κατηγορία, δηλαδή, των παικτών που πετύχαιναν λίγο πάνω, λίγο κάτω από 10 πόντους ανά παιχνίδι.

Το προηγούμενο όμως καλοκαίρι, αυτό δηλαδή του 2008, ο Πάργκο δεν βρήκε στο ΝΒΑ αυτό που ήθελε. Δεν μπόρεσε να εξαργυρώσει τη συνεχιζόμενη καλή παρουσία του με ένα ανάλογο συμβόλαιο. Και αναγκαστικά μπήκε κι αυτός στο μεγάλο κύμα της μετακίνησης σημαντικών Αμερικανών παικτών στην Ευρώπη. Το ευρώ άρχισε να γίνεται ελκυστικό για τους Αμερικανούς ΝΒΑers και με ένα χρόνο καθυστέρηση ο Πάργκο ήρθε για πρώτη φορά στην καριέρα του από τα μέρη μας. Οχι για λογαριασμό του Ολυμπιακού, που τόσο πολύ τον ήθελε το 2007, αλλά για την Ντιναμό Μόσχας, που έδειχνε να χτίζει μία εξαιρετική ομάδα, έχοντας προπονητή τον Ντέιβιντ Μπλατ και -δίπλα στον Πάργκο- αξιόλογους παίκτες όπως τον Σλοβένο Μπόστγιαν Νάχμπαρ, τον Τράβις Χάνσεν, τον Χόλις Πράις (νυν της Μιλάνο, με την οποία θα παίξουν σήμερα οι Πειραιώτες), τον Ρομπέρτας Γιαβτόκας και τον Αριελ ΜακΝτόναλντ. Οι «ερυθρόλευκοι» του Πειραιά δεν έκαναν κίνηση για τον Πάργκο, αν και γνώριζαν ότι έρχεται στην Ευρώπη, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν τέθηκε τέτοιο θέμα από πλευράς Παναγιώτη Γιαννάκη. Θεωρούσε ο 50χρονος προπονητής ότι με Παπαλουκά και Τεόντοσιτς θα έκανε μια χαρά τη δουλειά του στη θέση του πλέι μέικερ.

Η εξέλιξη των πραγμάτων, όμως, έδειξε ότι τελικά ήταν θέλημα Θεού να γίνει αυτή η συνεργασία. Στον Ολυμπιακό ένα από τα εμπόδια στην προβληματική επιθετική ανάπτυξη του παιχνιδιού είχε να κάνει με τη θέση του πλέι μέικερ. Η μεγαλύτερη ευθύνη καταλογίστηκε στη μέτρια απόδοση του Μίλος Τεόντοσιτς, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής τουλάχιστον και ο Θόδωρος Παπαλουκάς δεν είναι ο Παπαλουκάς που είχαμε συνηθίσει στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Υπήρχε, βέβαια, και υπάρχει μία σημαντική διαφορά, το ότι ο Παπαλουκάς έπαιζε σε μία στιβαρή εδώ και χρόνια ομάδα και είχε αφομοιώσει 100% τον ρόλο του, στον Ολυμπιακό, όμως, είναι σαν να άρχισε από το μηδέν. Είναι σε μία νέα ομάδα, που μάλιστα περιμένει από αυτόν πολύ περισσότερα πράγματα από ό,τι περίμενε η ΤΣΣΚΑ.

Ο Πάργκο, όπως αναφέραμε, πήγε σε μία ομάδα που στόχευε ψηλά. Τα οικονομικά προβλήματα αυτής, όμως, δεν της επέτρεψαν να υλοποιήσει αυτά που επιθυμούσε. Ο Αριελ Μακ Ντόναλντ, έκανε την αρχή και έφυγε για τη Σιένα, ακολούθησε ο Χόλις Πράις, που πήγε στο Μιλάνο, και τις προάλλες ήταν η σειρά του Τζανίρο Πάργκο. Στο ενδιάμεσο και όσον αφορά τον Ολυμπιακό, προέκυψε ο τραυματισμός του Τζος Τσίλντρες, της μεγαλύτερης επένδυσης του καλοκαιριού. Είτε μείνει τελικά ένα μήνα εκτός ο Τσίλντρες, είτε δύο, η ουσία είναι ότι θα λείψει από μία σειρά σημαντικών παιχνιδιών για την ομάδα του. Και η λογική ανέφερε ότι θα έπρεπε να καλυφθεί το κενό με μεταγραφή. Στο άκουσμα της πληροφορίας ότι ο Πάργκο ήθελε και έπρεπε να φύγει από την προβληματική πλέον Ντιναμό, οι «ερυθρόλευκοι» κινήθηκαν άμεσα. Η μεγάλη αξία του Αμερικανού ήταν ο ένας λόγος. Ο άλλος είχε να κάνει, όπως προαναφέραμε, με το πρόβλημα στη θέση του πλέι μέικερ. Γενικά, με την έλλειψη ενός παίκτη στην περιφέρεια που να μπορεί μόνος του να δημιουργήσει και να τελειώσει φάση, κυρίως με τρίποντο. Ο μηχανισμός του Ολυμπιακού κινήθηκε, λοιπόν, όσο γρήγορα μπορούσε και αφού βεβαίως για μία ακόμη φορά το χέρι μπήκε πολύ βαθιά στην τσέπη (για να φανταστείτε, ο Πάργκο, αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει το τρεμπλ, θα πάρει ως πριμ το υψηλότατο ποσό των 500.000 δολαρίων -και όχι ευρώ όπως ανέφερε το ESPN), η μεγάλη μεταγραφή έγινε.

Το ερώτημα που προέρχεται από τους πολλούς, εκείνους δηλαδή που δεν έχουν δει αγωνιζόμενο τον Πάργκο, είναι πόσο μπορεί να βοηθήσει την ομάδα του Πειραιά να φθάσει στην κορυφή. Κατ' αρχάς, κάτι που έχουμε αναφέρει πολλάκις, είναι ότι ποτέ «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη» στο σύγχρονο μπάσκετ. Το μπάσκετ του ενός, του μεγάλου σκόρερ, που θα φέρει πρωταθλήματα και Κύπελλα μόνος του ή σχεδόν μόνος του έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Από την άλλη, όμως, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν παίκτη που διαθέτει απίστευτο επιθετικό ταλέντο. Από τις πιο πρόσφατες μαρτυρίες για την αξία του Πάργκο είναι αυτή του σέντερ του Αμαρουσίου Δημήτρη Μαυροειδή. Ο 24χρονος παίκτης αντιμετώπισε τον Αμερικανό τον Σεπτέμβρη στο πλαίσιο του τουρνουά του Πανιωνίου «Α. Βαρίκας» και δεν πίστευε αυτό που έβλεπαν τα μάτια του: «Είναι απίστευτος παίκτης. Ο,τι και να κάναμε, δεν μπορούσαμε να τον αντιμετωπίσουμε». Φαίνονται υπερβολικά αυτά τα λόγια, αλλά δεν είναι. Ο Πάργκο είναι παίκτης που μπορεί να βάλει 40 πόντους στην καλή του βραδιά. Εκανε κάτι ανάλογο στο ΝΒΑ, γιατί να μην το κάνει και στην Ευρώπη, όπου ήδη έδωσε κάποια δείγματα με τη φανέλα της Ντιναμό; Το σουτ του είναι «καυτό». Αλλά το βασικό του προσόν είναι ότι μπορεί να σουτάρει από ντρίπλα. Είναι πολύ γρήγορος στην εκτέλεση, κάτι που δε διαθέτει κανένας περιφερειακός του Ολυμπιακού. Μόνο ίσως Τεόντοσιτς, αλλά σε καμία περίπτωση στο μέγεθος και την ποιότητα του Πάργκο. Ο νέος αστέρας του Ολυμπιακού επίσης είναι εξαιρετικός πασέρ. Σε αντίθεση με άλλους μονοδιάστατους σκόρερ, ξέρει να πασάρει. Στην «παγίδα» που θα του στήσουν οι εκάστοτε αντίπαλοί του, ο έμπειρος Αμερικανός έχει τον τρόπο να βρει τον ξεμαρκάριστο συμπαίκτη του.

Ολα αυτά είναι ωραία και καλά, αλλά το θέμα είναι να μπορέσει να δέσει με το υπόλοιπο σύνολο. Εκεί είναι όλη η ιστορία για τους Πειραιώτες. Αν το καταφέρουν, αφενός θα απολαύσουν έναν παίκτη υψηλής ποιότητας, αφετέρου θα μπορούν να ελπίζουν όσο ποτέ ότι η ομάδα τους θα φθάσει εκεί που θέλει να φθάσει. Γιατί ο Πάργκο είναι παίκτης για μεγάλες ομάδες, μεγάλες καταστάσεις.