Αποφασισμένος για να σημειώσει γκολ πρόκρισης μπήκε στον αγώνα ο ΠΑΟΚ και πίεσε ψηλά, αποκαλύπτοντας τις προθέσεις του, πράγμα για το οποίο φάνηκε να είναι προετοιμασμένος ο Αρης. Δεν αντέδρασε με ανάλογο τρόπο. Δεν φάνηκε να είναι καλύτερα οργανωμένος σε σχέση με τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Η αρμονική αμυντική λειτουργία του τού έδωσε το δικαίωμα να αποκρούσει το πρώτο κύμα επίθεσης του ΠΑΟΚ, ο οποίος είχε στηθεί με σκοπό να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα μέτρα από τη μεσαία γραμμή και μέχρι την εστία του Σηφάκη. Αν εξαιρέσουμε τη στιγμή που ο Σορλέν έπιασε μια επικίνδυνη κεφαλιά, οι δύο ομάδες μοιράστηκαν –και πάλι– όσο χώρο τους αντιστοιχεί ανάμεσα στις δύο περιοχές, επικροτώντας το «ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό τον Γιάννη». Σε αυτά τα μέτρα ποδοσφαιριστές σαν τους δύο Γκαρσία, τον Νάτσο και τον Πάμπλο, έχουν συνήθως το πρώτο λόγο. Ο Αρης είχε ελαφρώς καλύτερη επιθετική παρουσία. Υπό συνθήκες μόνιμης αμφισβήτησης για την ικανότητα των παικτών του να σκοράρουν, οι «κίτρινοι» είχαν και έδειξαν διάθεση να απαντήσουν και να αποκτήσουν προβάδισμα στις ευκαιρίες κι αυτό ήταν ίσα ίσα που συνάδει με την πρόκριση. Γιατί κατά τα άλλα δεν υπήρχαν οι κλασικές ευκαιρίες για να πεις ότι ο Αρης έφτασε πολύ κοντά στην πρόκριση. Γενικότερα, τα ελάχιστα συστατικά επιθετικού ποδοσφαίρου και η προσοχή των δύο ομάδων στην αμυντική τους γραμμή ξεκαθάριζαν από νωρίς την εξέλιξη του χθεσινού αγώνα. Είμαστε σχεδόν υποχρεωμένοι να περιμένουμε την παράταση και ίσως τα πέναλτι, μπας και δούμε την μπάλα να φτάνει στα δίχτυα.
Απέμενε να δούμε αν οι αλλαγές από τον Μαζίνιο και τον Σάντος θα μπορούσαν να αλλάξουν το σκηνικό και να οδηγήσουν μια από τις δύο ομάδες στη γη του… γκολ. Ο Κάλβο βοήθησε. Ο Κάμπορα κάτι έδειξε, αλλά τι να το κάνεις; Η υπεροχή του Αρη δεν είχε αντίκρισμα.
Το 90λεπτο δεν αρκούσε. Η παράταση είναι ομολογουμένως μικρή. Είπαν να στείλουν την πρόκριση στα πέναλτι. Γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα, όταν αλλάζει η μέρα και ξημερώνει η Πέμπτη. «Θα ξημερώσει και για μας μια καλύτερη μέρα», θα σκέφτηκαν στον Αρη, ο οποίος είχε συμπληρώσει ήδη 681 λεπτά χωρίς γκολ. Από εκείνο το γκολ του Κάλβο στον αγώνα με την ΑΕΚ έχουν να χαμογελάσουν.
Δεν κατάφεραν μέσα από μια ντουζίνα προσπάθειες προς την εστία του Χαλκιά να συμπληρώσουν τις ευκαιρίες με το «κάτι παραπάνω» για να πάρουν την πρόκριση.
Και εκείνος ο Σορλέν, σκέτο μαρτύριο. Δύο καλές ευκαιρίες του δόθηκαν για να αρπάξει την πρόκριση μέσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης», αλλά μάλλον δεν έχει περί πολλού τα ντέρμπι Αρης – ΠΑΟΚ. Μέχρι να αντιληφθεί ότι πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό, θα σουτάρει ή θα πιάνει κεφαλιές αψυχολόγητα, χωρίς να είναι η τελευταία ευκαιρία της ζωής του για να σκοράρει.
Τα πέναλτι ήταν κάτι το αναπόφευκτο, έτσι όπως κύλησε το χθεσινό ντέρμπι.
Αν κάποιος έπρεπε να νικήσει με βάση τη λογική, αυτός θα ήταν ο Αρης, αλλά η λογική έχει πλέον ξεφτίσει από τη στιγμή που μιλάμε για μία ομάδα που δεν έχει σκοράρει επί 681 λεπτά κανονικού αγώνα και 30 λεπτά παράτασης. Η τύχη ήταν αυτή που θα αποφάσιζε πλέον για τον νικητή. Ε, καλά, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Δεν θέλει μόνο τύχη για να χάσεις ένα πέναλτι, όπως έκανε χθες ο Καράμπελας που έστειλε άουτ την μπάλα και τον ΠΑΟΚ στους «8». Δεν θέλει μόνο τύχη για να σκοράρει νωρίτερα ο Αθανασιάδης και να επισφραγίσει την επιτυχία του ΠΑΟΚ. Χρειάζεται καθαρό μυαλό. Να πηγαίνεις προς την μπάλα, να σκέφτεσαι ότι είσαι νικητής κι όχι να τρέμεις στην ιδέα ότι θα το χάσεις…
Οχι, όλα αυτά δεν στρέφονται στον Καράμπελα. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον Βιτόλο, που κι αυτός το έχασε νωρίτερα. Αλλά ξέρετε κάτι; Εμείς είδαμε το βλέμμα του Μπαλάφα, του Αθανασιάδη. Ηταν κάτι μοναδικό όταν εκτελούσαν τα πέναλτι. Ηταν αυτό που χρειάζεται όταν εκτελείς πέναλτι και είσαι αποφασισμένος να πετύχεις…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
