«Τη μεταγραφή του Γιάκουμπ Βαβρζίνιακ στον Παναθηναϊκό πρόλαβε να ανακοινώσει η Λέγκια Βαρσοβίας. Ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Μίροσλαβ Τρζέτσιακ, επιβεβαίωσε τη συμφωνία μεταξύ των δύο ομάδων» έγραφε το site του sport fm και δεν είχα κανένα λόγο να μην το πιστέψω. Η υποχρεωτική άδεια που μου είχε δώσει ο γιατρός (για ψυχολογικούς λόγους είπε αλλά εγώ δεν τον πίστεψα-κάποιος εχθρός είχε βάλει το χεράκι του) ολοκληρωνόταν σε μια ημέρα. Εδώ και μια εβδομάδα προσπαθούσα να ενημερώνομαι από τα site. Περίμενα μια μεταγραφή της προκοπής από κάποιον για να γίνει τζέρτζελο, αλλά τζίφος. «Αφού το ξέρεις ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε της τελευταίας στιγμής» είπε ένας παππούς που καθόταν δίπλα μου στο τρόλεϊ. «Τελικά , ίσως τα κλισέ είναι η πηγή της μακροζωίας» σκέφτηκα αφού το να τα χρησιμοποιείς σε αποτρέπει από το να σκεφτείς κάτι δικό σου.
«Βαβρζίνιακ» το όνομα και μόνο με είχε εκνευρίσει. Τρία σύμφωνα στη σειρά, ο σίγουρός δρόμος για ένα σαρδάμ και αξέχαστες στιγμές γέλιου σε όσους σε ακούνε να προσπαθείς να το προφέρεις.
«Τι μέρα έχουμε ρε; πόσες ημέρες μας έμεινα για να τελειώσουν οι μεταγραφές;» ρώτησα το νεαρό συνάδελφο που σήκωσε το τηλέφωνο στο γραφείο. «Μα καλά που ζεις; Τετάρτη έχουμε και μας μένουν …δυο μέρες μόνο». Αυτό το «δυο μέρες μόνο» το είπε κάπως μακρόσυρτα. «Αν υποψιαστώ ότι θα αρχίσεις να τραγουδάς Γαλάνη, θα έρθω εκεί και θα μάθεις να λες τη λέξη πόνος σε όλες τις γλώσσες του κόσμου» του είπα. «Μα γιατί, όσες ημέρες έλειπες ησυχάσαμε και βάλαμε λίγο ποιότητα στη ζωή μας» απάντησε ο νεαρός συνάδελφός. «Ετοιμάσου για ποιοτικές φάπες τότε» του είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.
Ένας άλλος τύπος που καθόταν δίπλα μου στο τρόλεϊ με σκούντηξε. «Έχω ακούσει ότι αυτός ο πολωνός είναι καλός παίκτης, είδα και κάτι βιντεάκια στο Youtube» μου είπε. «Συγχαρητήρια! Πιστεύεις ότι με ενδιαφέρει το τι άκουσες;» του απάντησα. «Είσαι αγενής» μου φώναξε και έφυγε βιαστικά προς την πόρτα πατώντας το κουμπί της στάσης. «Είσαι αγενής» τρίτη φορά που το λένε αυτό σήμερα. Συνεννοημένοι είναι;
«Κάποιος μου έκλεψε το πορτοφόλι» φώναξε μια κυρία από την μπροστινή μεριά του τρόλεϊ. Ήταν γύρω στα 50 και κρατούσε σε κάθε χέρι από τρεις σακούλες του σούπερ μάρκετ. «Κάποιος μου έκλεψε το πορτοφόλι» φώναξε ξανά, πιο δυνατά αυτή τη φορά. «Κάποιος της έκλεψε το πορτοφόλι» φώναξε ένας τύπος από την πίσω μεριά του τρόλεϊ. Ήμουν περίπου στη μέση και είχε ενδιαφέρον να παρατηρώ τις αντιδράσεις του κόσμου. Είδα το θύμα της ληστείας να πλησιάζει τον οδηγό. «Πείτε σας παρακαλώ από το μικρόφωνο ότι κάποιος μου έκλεψε το πορτοφόλι» είπε στον οδηγό σε τόνο που την άκουγε όλο το τρόλεϊ. Έτσι κι αλλιώς ήμασταν 10 άτομα εκείνη την ώρα μέσα. Ο πολύς κόσμος είχε κατέβει 2-3 στάσεις πριν. «Μας σας ακούσανε κυρία μου» της είπε ο οδηγός. «Πες το αλλιώς θα πάω στο προϊστάμενο σου» ξαναείπε το θύμα της ληστείας. Ο οδηγός πήρε βαριεστημένα το μικρόφωνο στα χέρια του. «Κάποιος έκλεψε το πορτοφόλι της κυρίας» είπε. «Σικάγο γίναμε» είπε μια τύπισσα που καθόταν δίπλα μου αλλά το περίεργο δεν ήταν αυτό που είπε για το Σικάγο, αλλά η γάτα που κράταγε στα χέρια της.
Κατέβαινα στην επόμενη στάση. Σηκώθηκα και πάτησα το κουμπί. «Επ, που πας; Θα κάτσουμε όλοι μέσα μέχρι να δούμε ποιος πήρε το πορτοφόλι» μου είπε ψηλός τύπος με καπαρντίνα. «Καθίστε όσο θέλετε, εγώ κατεβαίνω εδώ» του είπα και πήγα προς την έξοδο. «Δεν κατάλαβες καλά» είπε και έβγαλε την καπαρντίνα. Φορούσε ένα μπλουζάκι Depeche mode. Με το που το είδα μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. «Κάνε πίσω εσύ και το άθλιο το μπλουζάκι σου γιατί σε βλέπω να αντικαθιστάς την κεραία του τρόλεϊ» του είπα με ήρεμο τόνο στη φωνή, αλλά μάτι γυαλισμένο. «Ξέχνα το πορτοφόλι. Οι μεταγραφές των ελληνικών ομάδων θα γίνουν στην ώρα τους, όποτε σταμάτα να γράφεις μαλακίες» μου είπε προδίδοντας την ταυτότητα του. Ήταν μέλος της σπείρας που με είχε οδηγήσει στην υποχρεωτική άδεια. «Θα πληρώσεις για την μια εβδομάδα απραξίας» του φώναξα την ώρα που έφερνα σε επαφή το καραφλό κεφάλι του με το μηχάνημα των εισιτηρίων. «Πες στα αφεντικά σου ότι οι διακοπές τελείωσαν, αύριο γυρνάω στη δουλειά. Ο κόσμος θα μάθει την αλήθεια» του είπα την ώρα που έπεφτε αναίσθητος κάτω.
Υ.Γ. Έφτασα σπίτι μετά από λίγο. Είχε νυχτώσει αλλά ευτυχώς δεν έβρεχε σήμερα. Έβαλα ένα ποτήρι με ουίσκι λίγο πάγο και κόκα-κόλα, και σκέφτηκα πόσο βαρετή ήταν αυτή η μεταγραφική περίοδος. «Είμαι η Πετρούλα και μόλις τελείωσα» είπε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου. «Τόσο εύκολα; Καλή φάση». Άνοιξα το στερεοφωνικό και πάτησα το play.
Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Εχουμε ανοίξει καιρό τώρα και σας περιμένουμε.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
