Πιλάβιε, Πηλαδάκη, προσέξτε μη σας «φάει» ο Νικήτας!

Tι ακριβώς αξίωσε ο δήμαρχος Αθηναίων; «Ιση μεταχείριση με άλλες παρόμοιες περιπτώσεις». Τι περιπτώσεις; Κονδυλίων που διατέθηκαν σε άλλους δήμους; Προνομιακών ρυθμίσεων, οι οποίες έγιναν προς όφελος άλλων δήμων; Ενισχύσεων για διαμόρφωση κοινόχρηστων χώρων αναψυχής και άθλησης; Α, μπα... Αυτά είναι για τους «απλούς» δημάρχους. Τους συμβατικούς.

Στις ανεγέρσεις γηπέδων προς χρήση Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιρειών αναφέρθηκε ο Νικήτας Κακλαμάνης. Προφανώς εννοούσε το «Γ. Καραϊσκάκης». Με τόσο ζήλο –σχεδόν φανατισμό– έχει ταχθεί στο πλευρό του κ. Βωβού και της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ο δήμαρχος, ώστε η εκ του ενθουσιασμού του απορρέουσα πολυπραγμοσύνη τείνει να εξελιχθεί σε απειλή για τους ταγούς του ποδοσφαίρου. Αν ο Ν. Κακλαμάνης ασχολείται τώρα με την τήρηση ισορροπιών στα ρουσφέτια που γίνονται προς όφελος των ΠΑΕ, τότε δεν αποκλείεται να τον δούμε καθισμένο σε έναν ακόμα θώκο: της ΕΠΟ ή της Σούπερ Λίγκας. Πιλάβιε, Πηλαδάκη, για προσέξτε λιγάκι...

Φαίνεται πως το αρραγές μέτωπο «Δήμος–Βωβός–ΠΑΕ Παναθηναϊκός» λειτουργεί με τρόπο που παραπέμπει σε ό,τι λεγόταν για το παιχνίδι του Αγιαξ τη δεκαετία του ’70: πως είχε καταργήσει τις θέσεις. Η τριμερής συμμαχία δείχνει να καταργεί την αυτοτέλεια των ρόλων των συμβαλλόμενων μερών. Σήμερα ο δήμαρχος βγάζει το υποδεκάμετρο για να αποτιμήσει –μάλλον όχι σωστά, αλλά αυτό είναι δευτερεύον– το μέγεθος των χονδροειδών χατιριών προς τις ΠΑΕ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Με τη λέξη «χονδροειδών» να μην αφορά μόνο αυτές καθ’ αυτές τις αντίστοιχες εκχωρήσεις δημόσιας γης, αλλά κάμποσα συμπαρομαρτούντα αμαρτήματα. Αν σήμερα το κάνει αυτό ο δήμαρχος Αθηναίων, απαλλάσσοντας από το σχετικό κόπο την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, τι ενδέχεται να δούμε αύριο; Τον Πατέρα να εισηγείται δημοτικά έργα στην Κυψέλη ή τον Βωβό να σχεδιάζει μεταγραφές του Παναθηναϊκού, αφήνοντας βωβό τον Αντωνίου;

Α, παρακαλούμε, ας μη μας πει κανείς ότι ο δήμαρχος δικαιούται να μεταλλάσσεται σε επόπτη ανταγωνισμού των ΠΑΕ, στον βαθμό κατά τον οποίο η εξυπηρέτηση της μιας εξ αυτών ωφελεί και τους δημότες της Αθήνας. Διότι δεν πρόκειται για όφελος, αλλά για ανηλεή συρρίκνωση του οφέλους. Ανερυθρίαστα βαφτίζεται ευεργεσία το άγριο πετσόκομμα του προγραμματισθέντος (1995) οφέλους.

Μάλλιασε η γλώσσα μας και πιάστηκε το χέρι μας στο γράψιμο εξηγώντας το.
Για να είμαστε όμως απολύτως δίκαιοι με τον Ν. Κακλαμάνη: δεν άρχισε επί των ημερών του ούτε επί διακυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας το «σαμποτάρισμα» του Προεδρικού Διατάγματος του ’95, εκ μέρους δημοτικής αρχής και κεντρικής εξουσίας. Οταν δρομολογήθηκε το «θάψιμο» του σχεδίου που προέβλεπε 3.300 στρέμματα κοινόχρηστου πρασίνου στον Ελαιώνα, η Ντόρα ήταν δήμαρχος, το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, η Βάσω Παπανδρέου υπουργός ΠΕΧΩΔΕ. Το αναλύσαμε προσφάτως: η «ταφή» του διατάγματος εκείνου άρχισε με ένα «δυστυχώς, δεν έχουμε λεφτά για απαλλοτριώσεις», αλλά όταν κατέφθασαν «new faces in town» (Βωβός, ΠΑΟ) διεκδικώντας μπόλικα από τα κόλλυβα και τα παξιμάδια, τότε... Τότε βρέθηκαν μέχρι και 161 εκατ. ευρώ από τα κοινοτικά κονδύλια. Δηλαδή τρεισήμισι φορές περισσότερα από όσα χρειάζονταν για εκείνη τη ρημάδα την απαλλοτρίωση της ΕΤΜΑ, την οποία ΥΠΕΧΩΔΕ και δήμος είχαν κρίνει δυσβάστακτη και εν τέλει ανέφικτη.

«Το περιβαλλοντικό επιδέχεται διπλή ανάγνωση», θα πείτε... Σωστά. Διότι, κακά τα ψέματα, δεν είναι καθόλου περιθωριακή η λογική του «από ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα», «αφού αυτό δίνουν, ας αρκεστούμε σε αυτό», κ.λπ. Οσο κι αν διαφωνούμε, είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε ότι είναι σημαντική η εμβέλεια αυτής της μίζερης λογικής, η οποία ευθύνεται για πολλά χάλια -αλλά δεν είναι του παρόντος. Δεν βλέπω όμως πώς και ποιος (λογικός άνθρωπος) θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη δέσμη των ανεκδιήγητων οικονομικών όρων που χαρακτηρίζουν το δούναι και λαβείν του δήμου με την ΠΑΕ και τον Ερασιτέχνη ΠΑΟ.

Τι συμφώνησε να κάνει, μεταξύ άλλων, ο δήμος; Να δώσει στον Ερασιτέχνη κάτι λιγότερο από 50 εκατ. ευρώ σε τριάντα πέντε χρόνια. Στον ίδιο χρονικό ορίζοντα να κάνει στην ΠΑΕ σκόντο (έκπτωση μισθώματος) στο οποίο υπερβαίνει κατά 67 εκατομμύρια ευρώ το ποσό που απαιτείται για την ανέγερση του γηπέδου –και μάλιστα με γνώμονα τους ανεξήγητα «τροφαντούς» τελικούς υπολογισμούς για το κόστος κατασκευής. Να λαμβάνει ως ελάχιστο εγγυημένο ετήσιο μίσθωμα το αστείο ποσό των 50.000 ευρώ –κάτι σαν επίδομα θέρμανσης, δηλαδή. Κι όλα αυτά επειδή παρέλαβε τη δική του περιουσία στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας... Ε, συγγνώμη, αλλά αυτό είναι ένα απέραντο νταβατζιλίκι –όρος επιτρεπτός τοις πάσι από τότε που ο πρωθυπουργός μίλησε για τους κατ’ επάγγελμα εισπράκτορες αυτού του είδους. Αν θυμάστε...
Ποια είναι ακριβώς τα οφέλη που θα αποκομίσει ο δήμος και τα οποία θα αντισταθμίσουν τα προαναφερθέντα... αποικιοκρατικά; Ακόμη αναμένεται απάντηση. Το αξιοπρόσεκτο, όμως, είναι ότι ελάχιστοι –μέχρι στιγμής– δείχνουν διατεθειμένοι να υποβάλουν τις σχετικές, αναπόφευκτα ενοχλητικές, ερωτήσεις! Προέχουν τα καλαμπούρια με τους κορμοράνους: αν είναι «κρύα», ενδείκνυται το γαργαλητό με φτερό κορμοράνου και το γέλιο καταφθάνει πάραυτα. Ανοίγουν τα φτερά τους οι κορμοράνοι και μια χαρά καλύπτονται πίσω από αυτά οι οικονομικές «κουτσουλιές» της διπλής ανάπλασης. Αλλά κι αν αποφασίσουμε να σοβαρευτούμε, έχουμε άλλα φλέγοντα ζητήματα: περισσότερο από το τι γίνεται στον Ελαιώνα μας ενδιαφέρει τι λέει ο... ΣΥΡΙΖΑ για τον Ελαιώνα. Πόσες φορές άλλαξε γραμμή, αν οι 131 ελέγχονται από την Κουμουνδούρου ή όχι.

Αφήστε το άλλο, το αμίμητο: ενίοτε ακούς και διαβάζεις πως όσοι διατυπώνουν ενστάσεις σε βάρος της όλης μεθόδευσης για τη διπλή ανάπλαση θα πρέπει να διαλέξουν αν τους ενοχλεί το περιβαλλοντικό ή το οικονομικό σκέλος της υπόθεσης. Διότι -λένε- στην αντίθετη περίπτωση θα αποδειχθεί πως ψάχνουν απλώς αντιπολιτευτικές αφορμές. Ρε λεβέντες, τηλεπαιχνίδι του τύπου «διάλεξε το Α ή το Β» εξελίσσεται εδώ; Αν υφίσταται –και υφίσταται– διπλό πρόβλημα, γιατί θα πρέπει να είναι μονό το αντικείμενο της ενασχόλησης παρατάξεων, πολιτών ή δημοσιογράφων; Επειδή στο οικονομικό μέρος της υπόθεσης υπάρχουν αγκάθια πιο αιχμηρά από τα ράμφη και τα νύχια του κορμοράνου;

Αντί επιλόγου: η υπόμνηση για το «Γ. Καραϊσκάκης» είναι όντως χρήσιμη, όχι όμως για τους λόγους για τους οποίους την κάνει ο Ν. Κακλαμάνης. Είναι χρήσιμη διότι πιστοποιεί ότι η βουλιμία των ΠΑΕ αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο. Εγινε το ρουσφέτι στον Κόκκαλη και τώρα ο πολυμετοχικός αξιώνει χατίρι πολύ πιο σκανδαλώδες -θεωρώντας, προφανώς, ότι δικαιούται να αποζημιωθεί για τον χαμένο χρόνο. Εάν αυτό ολοκληρωθεί, αύριο ο Κόκκαλης θα ζητεί τα... ρέστα, στο όνομα της «ισονομίας». Ισως τότε κάποιος δήμαρχος Πειραιά να διατείνεται: «Η αναζωογόνηση της περιοχής απαιτεί mall από την Ποσειδώνος μέχρι την Πειραιώς, το δε όνειρο εκατομμυρίων ψηφοφ..., ε, συγγνώμη, φίλων του Ολυμπιακού είναι να χρηματοδοτείται από το κράτος ο Ερασιτέχνης και να επεκταθεί για άλλα 15 χρόνια η απαλλαγή της ΠΑΕ από την υποχρέωση να καταβάλλει το 15% στη ΓΓΑ…». Γιατί όχι; Από «όνειρα» άλλο τίποτε. Ομοίως και από «ισονομίες» που δεν θα αφήνουν τίποτα όρθιο.

ΥΓ.: από εβδομάδα, η στάση των κομμάτων και το πάθος των οπαδών ως «επιθετικό όπλο» των ΠΑΕ. Η προϊστορία του θεσμού της «πασαρέλας» πολιτικών, κάθε φορά που διακυβεύονται τα «δίκαια» μιας ΠΑΕ. Η «ερυθρόλευκη πανστρατιά» του 2004-05, το σημερινό «πράσινο» προσκλητήριο.