Χρειάζονται ένας διοικητής κι ένα σχέδιο

Πρόλαβε στο 88' ο Σκόκο κι έσωσε την ΑΕΚ χάρη στην ψυχραιμία και την κλάση του, αλλιώς το ματς με την Κέρκυρα θα στεκόταν αιτία για νέες θύελλες. Το 1-0 δίνει μια δίκαιη πρόκριση, όμως αλίμονο αν κάθε φορά χρησιμοποιούνται αποκλειστικά τα αποτελέσματα για να κρύβονται τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. Νομίζω ότι αυτό τουλάχιστον όλοι το καταλαβαίνουν.

Η αληθινή κακοδαιμονία στην ΑΕΚ είναι ότι οι αναστατώσεις που η ομάδα περνάει τον τελευταίο καιρό βασίζονται σε μια αδυναμία εκτίμησης των καταστάσεων εξαιτίας των καλών προθέσεων όλων των εμπλεκόμενων. Οι μέτοχοι δεν θέλουν χρήματα και ζητούν απλώς να εμφανιστεί κάποιος να αναλάβει την ομάδα. Αν ζητούσαν χρήματα δεν θα εμφανιζόταν κανένας και θα μάζευαν τα αναθέματα μιας μερίδας του κόσμου. Το ότι δεν ζητούν, όμως, δεν αποφορτίζει την κατάσταση, απλώς επιτείνει τα σενάρια αβεβαιότητας –πόσω μάλλον όταν δεν είναι απολύτως σαφές τι θα κάνουν οι μέτοχοι αν δεν βρεθεί αγοραστής.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης δείχνει κι αυτός τις καλές προθέσεις του και τίποτα περισσότερο. Δεν λέει «δεν μ' ενδιαφέρει η ομάδα». Λέει «την αγαπάω και θα δούμε το καλοκαίρι»: τρέχα γύρευε δηλαδή. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς επιστρέφει και ζητεί παίκτες για ενισχύσεις, χωρίς να καταλαβαίνει τη δυσκολία που προκαλεί στους μετόχους η κρίση. Κάποτε στον Ολυμπιακό τέτοιον καιρό έλεγε «είμαστε πλήρεις», τώρα για να δείξει την καλή πρόθεση ετοίμαζε μεταγραφικές λίστες πριν καλά καλά αναλάβει. Η ίδια η επιλογή του Ντούσαν και του Στέλιου Μανωλά έγινε χωρίς σοβαρή εξέταση των δεδομένων και θυμίζω προτού η ΑΕΚ αποκτήσει πρόεδρο και αντικαταστήσει τον Ντέμη Νικολαΐδη. Ο Μπάγεβιτς επιλέχτηκε επειδή είναι καλός προπονητής κι ο Μανωλάς διότι είναι σημαία του συλλόγου. Μόνο που και οι δύο είναι πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις.

Καλύτερος

Ο Μπάγεβιτς δεν είναι απλώς ένα καλός προπονητής –ο καλύτερος που έχει δουλέψει στην Ελλάδα– είναι κι ένας άνθρωπος με πολύ συγκεκριμένα κουσούρια. Στην πραγματικότητα, περισσότερο από καλός προπονητής ο Μπάγεβιτς ήταν πάντα ένας εξαιρετικός διοικητής, ο οποίος δεν είχε μαζί του απλώς κάποιους συνεργάτες, αλλά απαιτούσε ο σύλλογος να κινείται γύρω του. Αλλοι ζητούν γυμναστές και διατροφολόγους, ο Ντούσαν θέλει να έχει γνώμη για το γραφείο Τύπου, τους σκάουτερ, τους γιατρούς και τους φυσικοθεραπευτές, τον άνθρωπο που θα είναι ο σύνδεσμός του με τον πρόεδρο, τους ρεπόρτερ.

Το να πάρεις τον Μπάγεβιτς και να πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει κομμάτι ενός παζλ και όχι να φτιάξει ο ίδιος το παζλ είναι ρίσκο. Πόσω μάλλον όταν ως βασικός συνεργάτης του έρχεται ο Μανωλάς, δηλαδή ένας άνθρωπος που σε όλη τη διαδρομή του στο ελληνικό ποδόσφαιρο ποτέ του δεν έδειξε πως η ικανότητά του είναι η υψηλή διπλωματία. Εχω την εντύπωση ότι όταν επιλέχτηκαν αυτοί οι δύο, εκείνοι που τους επέλεξαν είχαν μια σχετική άγνοια για τους χαρακτήρες τους. Εκείνοι που τους ήξεραν, ο Γιώργος Κιντής λ.χ, αμφιβάλλω αν θα τους ζητούσαν να επιστρέψουν. Οχι απαραίτητα επειδή δεν είναι ικανοί άνθρωποι (ίσα ίσα), όσο γιατί δεν προκύπτει από κάπου ότι και οι δύο μπορεί να κάνουν συμβιβασμούς πολύ απαραίτητους σε αυτή την επόμενη δύσκολη μέρα της ΑΕΚ.

Κόσμος

Η φασαρία που έγινε εξαιτίας του θέματος του Τζεμπούρ δείχνει πως αρκεί το ελάχιστο για να γίνει στην ΑΕΚ χαμός. Οτι ο Μανωλάς επέστρεψε στο εστιατόριο για να δείξει στον Τάκη τον Κανελλόπουλο το πινακάκι των αρμοδιοτήτων του δεν με εντυπωσιάζει: αν ο Μανωλάς νομίζει πως θίγεται, για να αποκαταστήσει τη θέση του μπορεί να κάνει τα πάντα. Δεν με εντυπωσιάζει επίσης ότι ο Μπάγεβιτς έδιωξε από τους Θρακομακεδόνες ένα παιδί του γραφείου Τύπου που είχε ανεβεί στο προπονητικό κέντρο για να κάνει ένα θέμα για το περιοδικό της «Ενωσης»: ο Μπάγεβιτς όποιον δεν ανήκει στο δικό του σύμπαν τον αντιμετωπίζει επιφυλακτικά και καμιά φορά άκομψα.

Αυτό που με εκπλήσσει από την πρώτη στιγμή είναι πώς είναι δυνατόν να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι σε μια ομάδα της οποίας η διοίκηση μοιάζει ακόμα να βρίσκεται εγκλωβισμένη στις παράξενες συνθήκες ενός καθεστώτος προσωρινότητας. Πολύς κόσμος, υποθέτω και κάποιοι υποψήφιοι «σωτήρες», εκτιμούν ότι ακόμα κι αν δεν βρεθεί σύντομα ο πολυαναμενόμενος αγοραστής, πάλι η ΑΕΚ θα παραμείνει προς πώληση και το γεγονός αυτό θα έχει αποτέλεσμα το καλοκαίρι π.χ. οι μέτοχοι να φύγουν και να την αφήσουν χωρίς όρους στον επόμενο. Δεν νομίζω ότι είναι έτσι, όμως αν κάποια πράγματα δεν γίνουν ξεκάθαρα θα 'ναι δύσκολο η ομάδα να διοικηθεί.

Καβγάς

Το πρόβλημα δεν είναι ο καβγάς του Μανωλά με τον Κανελλόπουλο: είναι ότι αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ πορεύεται χωρίς κάποιου τύπου λειτουργική εσωτερική ιεραρχία. Για την ακρίβεια, η ομάδα μοιάζει να διοικείται από τον Μπάγεβιτς και τον Μανωλά, μόνο που άλλοι τρέχουν να βρουν χρήματα. Το ακόμα πιο παράδοξο είναι πως αν είναι αλήθεια τα μισά από αυτά που γράφονται, αυτό το καθεστώς διοίκησης δεν μοιάζει να αρέσει ούτε στον Μπάγεβιτς (που μέχρι χθες πρότεινε παίκτες και άρα περιμένει κάποιον να βάλει χρήματα) ούτε και στον Μανωλά (που αν κρίνω από το πώς αντιμετώπισε τον Κανελλόπουλο, μάλλον δεν πρέπει να γουστάρει και ιδιαίτερα τους μετόχους). Η ουσία της υπόθεσης είναι ότι για την ώρα δεν έχει αντικατασταθεί ο Ντέμης: η ΑΕΚ είναι επί της ουσίας ακέφαλη.

Αύριο

Σήμερα λήγει η προθεσμία για να βρεθεί αγοραστής. Αύριο κιόλας η ΑΕΚ πρέπει να διοικηθεί. Δεν έχει σημασία αν αυτός που θα τη διοικήσει θα 'ναι ο Κιντής, ο Νοτιάς, ο Μανωλάς ή ο Μπάγεβιτς. Πρέπει, όμως, να είναι ένας και να έχει κι ένα σχέδιο.

Γιατί η ανακοίνωση;

Γίνεται ο Ανδρέας Βγενόπουλος και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης να νουθετούν δημοσίως την ομάδα να μην ασχολείται με τη διαιτησία και από την άλλη ο Νίκος Πατέρας να ανοίγει πόλεμο εξ αποστάσεως με τον Ολυμπιακό και τον Κόκκαλη; Γίνεται! Γιατί στον ΠΑΟ υπάρχουν δύο γραμμές. Ο Βγενόπουλος είναι συναινετικός και όχι αντίθετος με την παραγοντική στάση που κράτησε ο Τζίγκερ τα τελευταία χρόνια. Οχι τυχαία ανακοίνωσε ότι θα συναντηθεί και θα συζητήσει με τον Κόκκαλη, επιβεβαιώνοντας το προ μιας εβδομάδος πρωτοσέλιδο της «SportDay». Ο Πατέρας το έβλεπε από το καλοκαίρι το πράγμα αλλιώς.

Ο πρόεδρος του ΠΑΟ είχε, πρώτον, τη βεβαιότητα ότι δεν θα απαντήσει στον Κόκκαλη ούτε ο Αστέρας Τρίπολης, ούτε ο ΟΦΗ, ούτε η ΑΕΛ, ούτε φυσικά ο Πανσερραϊκός τους οποίους ο πρόεδρος του Ολυμπιακού «φωτογράφιζε» κάνοντας αναφορές στο σκληρό παιχνίδι. Ηδη από το καλοκαίρι στον ΠΑΟ είχαν αποφασίσει ότι φέτος θα απαντούν σε όλα στον Ολυμπιακό. Κυρίως γιατί έχουν τη βεβαιότητα ότι η έλλειψη μαχητικότητας από την πλευρά μιας διοίκησης έχει συνέπεια μια μαλθακή ομάδα.

Στην πραγματικότητα απαντώντας στον Κόκκαλη ο Πατέρας στέλνει ένα μήνυμα στην ίδια την ομάδα, απαιτώντας από αυτή μια αναλόγως διεκδικητική και επιθετική στάση. Πριν από λίγες μέρες οι παίκτες του ΠΑΟ επιθυμούσαν να συναντηθούν οι αρχηγοί της ομάδας με τον πρόεδρο, για να συζητήσουν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν πρόβλημα με τη διαιτησία. Νομίζω ότι μετά την ανακοίνωση του Πατέρα αυτό δεν θα χρειαστεί. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ θέλει να διαχωρίσει τη θέση του από τον Τζίγκερ και τον Βγενόπουλο, δείχνοντας ότι δεν θα επιτρέψει στον Ολυμπιακό να επιβάλει κανόνες έντασης, όπως πέρυσι στο τέλος της σεζόν, όταν αναπάντητα ο Σάββας αποκαλούσε τον Κάκο «αρχηγό της αποστολής του ΠΑΟ» στην Ξάνθη.

Δεν ξέρω αν αυτό το πινγκ πονγκ διοικητικών απόψεων θα έχει κάποιου τύπου θετική ή αρνητική επίπτωση. Αυτό που ξέρω είναι ότι ακόμα κι αν ο Πατέρας αποχωρήσει από τη θέση του προέδρου το καλοκαίρι, θα έχει δώσει ένα σαφές δείγμα του τι πιστεύει για την ομάδα και το ποδόσφαιρο γενικά.

Τρόμαξε η κυρά…

Δεν αντέχω να μην το γράψω. Είναι το τελευταίο ανέκδοτο που κυκλοφορεί.

Πιάνουν, λέει, τον εφοπλιστή οι απαγωγείς και παίρνουν τηλέφωνο την κυρά του. «Θέλουμε –λένε– εκατό εκατομμύρια ευρώ». «Μπα, δεν γίνεται. Σε περίοδο κρίσης δεν υπάρχουν αυτά τα χρήματα», είναι η απάντηση. Περνάνε τρεις μέρες, ξαναπαίρνουν και ζητούν σαράντα εκατ. ευρώ. «Αποκλείεται!». Δύο μέρες μετά απαιτούν είκοσι! «Ούτε για αστείο!». Βλέποντας ότι δεν βγαίνει τίποτα, παίρνουν τη Δευτέρα και προτείνουν να μπουν 50.000 ευρώ στο «Χαμόγελο του Παιδιού» και να δοθούν από την οικογένεια 15 εκατομμύρια ευρώ για την ΑΕΚ. Το λένε και τρομάζει η κυρά του εφοπλιστή! «Θέλετε –αντιπροτείνει– να σας δώσω 30 εκατ. ευρώ και να μου τον φέρετε πίσω;». Κι έτσι τέλειωσε η ιστορία…