Δεν αντέχεται τόση αχαριστία

Ο Ηρακλής έχασε από τα δεύτερα του Αστέρα Τρίπολης και αποχαιρέτησε το Κύπελλο Ελλάδας. Δεν πρόκειται για κάποιο μεγάλο κακό, μια και η ομάδα έχει φέτος άλλες προτεραιότητες. Το αληθινό πρόβλημα για τον Ηρακλή είναι ότι, μετά τη νίκη με τον ΟΦΗ, σε δύο ματς δεν έχει καταφέρει να σκοράρει, μολονότι μάλιστα αγωνίστηκε χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Ο λόγος που αυτό συνέβη είναι και το γιατί του έλειψε ο Μιχάλης Κωνσταντίνου – δεν χωρά αμφιβολία. Ο Κωνσταντίνου είναι ένας μεγάλος παίκτης και ένας μεγάλος αχάριστος.

Τα τελευταία χρόνια προτιμώ να παρακολουθώ όλο και περισσότερο ποδοσφαιριστές από ομάδες. Ο χαρακτήρας των ομάδων, όπως και ο χαρακτήρας των οπαδών των ομάδων κι όχι μόνο στην Ελλάδα, ομογενοποιείται. Οι διαφορές είναι πλέον ελάχιστες –όπως και οι εξαιρέσεις– κι αυτό έχει συχνά-πυκνά ως αποτέλεσμα μια τεράστια πλήξη. Ακόμα και η γλώσσα των οπαδών είναι ίδια, για να μη μιλήσω γι' αυτή των προπονητών ή των προέδρων: όλοι παπαγαλίζουν συνήθως με μια σχετική αυθάδεια τα ίδια κλισέ. Οι μόνοι που έχουν ακόμα χαρακτήρα, δηλαδή διαφορές, είναι οι παίκτες και γι' αυτό οι περιπέτειές τους μου αρέσουν. Οσο μάλιστα πιο παράξενη είναι η καριέρα τους και η περίπτωσή τους τόσο πιο πολύ τους βρίσκω του γούστου μου – σας το 'χω ξαναπεί.

Σχέση

Η περίπτωση της σχέσης του Μιχάλη Κωνσταντίνου με τον Ηρακλή έμοιαζε το καλοκαίρι μια ιστορία άλλης εποχής. Ο Κωνσταντίνου ερχόταν από δύο σεζόν γεμάτες προβλήματα. Από τον Νοέμβριο του 2006 και τον τραυματισμό του μετά τον αγώνα με τη Σαχτάρ είχε χάσει τη θέση του βασικού στον Ολυμπιακό και τη σεζόν 2006-07 αγωνίστηκε σε όλα κι όλα δέκα ματς πρωταθλήματος. Η επόμενη σεζόν ήταν ακόμα χειρότερη, καθώς είχε με τη φανέλα του Ολυμπιακού μία όλη κι όλη παρουσία στη βασική ενδεκάδα κι ελάχιστες συμμετοχές σ' αυτή ως αναπληρωματικός.

Δανεισμός

Τον Δεκέμβρη του 2007 ο Αντώνης Ρέμος τού ζήτησε να γυρίσει πίσω στον Ηρακλή ως αρχηγός και ηγέτης του. Ο Ρέμος είχε συζητήσει με τον Ιλια Ιβιτς και είχε εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του τότε τεχνικού διευθυντή του Ολυμπιακού για τον δανεισμό του. Ο ποδοσφαιριστής δεν θα έχανε ούτε ένα ευρώ από το μεγάλο συμβόλαιό του. Ο Κωνσταντίνου αρχικά το συζήτησε με τον μανατζέρ του, τον πανταχού παρόντα Πασχάλη Παπαδόπουλο, και στη συνέχεια δήλωσε σχεδόν ενοχλημένος (!) για την πρόταση, λέγοντας στο στενό του περιβάλλον ότι προτιμά να είναι μόνιμος αναπληρωματικός στον Ολυμπιακό παρά βασικός στον αγχωμένο Ηρακλή.

Αν ήμουν στη θέση του Ρέμου, θα διέγραφα τα τηλέφωνά του από τη μνήμη του κινητού μου για να μην μπω στον πειρασμό να τον ξαναπάρω τηλέφωνο, αλλά εγώ δεν είμαι οπαδός του Ηρακλή, ενώ ο Ρέμος είναι και το καλοκαίρι τού ξαναχτύπησε την πόρτα. Ο παίκτης αυτή τη φορά δεν αρνήθηκε, αλλά ζήτησε χρόνο.

Μάνατζερ

Πόσο χρόνο; Οσο του χρειαζόταν για να ψάξει πρώτα ο μάνατζέρ του ολόκληρη την Ευρώπη μπας και του βρει ομάδα! Οταν η αναζήτηση αυτή δεν επέφερε προτάσεις ο παίκτης περιγραφόταν ως καμένο χαρτί από διάφορους που είχαν συνεργαστεί την τελευταία διετία μαζί του, είπε τελικά το «ναι» στον Ηρακλή και ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη τη μέρα που ξεκινούσε το πρωτάθλημα.

Το ματς με τον Πανσερραϊκό στην πρεμιέρα το είδε από τις εξέδρες του Καυτανζογλείου. Ο κόσμος μάλιστα του Ηρακλή τού επιφύλαξε τη θερμότερη υποδοχή που έχει γνωρίσει παίκτης που επιστρέφει. Στον Ηρακλή, που είναι λίγο οικογένεια, ιστορικά αυτοί που επέστρεψαν δεν είναι και λίγοι.

Κανένας

Ποιος πίστευε εκείνη τη στιγμή στον Κωνσταντίνου; Πέρα από τους οπαδούς του Ηρακλή σχεδόν κανένας. Ομολογώ ότι ο πρώτος δύσπιστος ήμουν εγώ, που δεν φανταζόμουν ότι ύστερα από δύο χρόνια απραξίας κι έναν τραυματισμό ο Κωνσταντίνου θα μπορούσε να βοηθήσει όχι την ομάδα, αλλά τον εαυτό του έστω. Επειδή δεν θέλω να τον αδικήσω, επισημαίνω ότι κανείς δεν του χάρισε τίποτα.

Ο Πεντράθα έλεγε ότι είναι κατά 7 κιλά υπέρβαρος, όμως από την πρώτη στιγμή τού έδωσε λεπτά συμμετοχής: 7 με τον ΟΦΗ, 56 με την ΑΕΚ, 33 με τον Πανθρακικό, 32 με τον Αρη μέχρι να τον καθιερώσει ως βασικό στο ματς με τον Εργοτέλη. Σε όλο το πρώτο κομμάτι της σεζόν η βασική επιδίωξη όλων στον Ηρακλή είναι το πώς ο Μιχάλης θα βρει τη φόρμα του. Κι αυτό ενώ η ομάδα μόνο καλά δεν πήγαινε.

Παράπονα

Διάβασα ότι είχε παράπονα από τους Ισπανούς που δεν τον πίστευαν. Απ' αυτά που βλέπω το μόνο ματς που δεν χρησιμοποιήθηκε ως βασικός είναι αυτό με τη Λάρισα, όταν μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο χωρίς να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ξέρω επίσης ότι γύρω του κινείται κόσμος που το βασικό του μέλημα ήταν να 'ναι καλά ο Μιχάλης. Ακόμα και για να του βρουν την Ταϊλανδέζα οικιακή βοηθό έτρεχαν στη Σαλονίκη φίλοι του Ρέμου, όπως ο Δημήτρης ο Καλφόπουλος που αναφερόταν σ' αυτόν σαν να πρόκειται για αδερφό του.

Οι καλές εμφανίσεις του με τον Αστέρα Τρίπολης, την Ξάνθη και τον ΟΦΗ ήταν αποδείξεις ότι με εμπιστοσύνη, πίστη και προσοχή στο ποδόσφαιρο γίνονται θαύματα. Μόνο που για τον Κωνσταντίνου αυτά δεν αρκούν: όταν η Ομόνοια του πρότεινε 1,2 εκατομμύριο ευρώ για τρία χρόνια, το πόσο τον πίστεψαν και το πόσο του συμπαραστάθηκαν το ξέχασε.

Δικαίωμα

Αν έμενε στον Ηρακλή, θα έκλεινε τη σεζόν με έναν τρόπο θεαματικό γιατί είναι σπουδαίος παίκτης – η επιστροφή του από την κόλαση της ανυπαρξίας του το μαρτυρά. Η επιλογή να γυρίσει στην Κύπρο είναι δικαίωμά του, του εύχομαι καλή σταδιοδρομία στην Ομόνοια. Είπε ότι η επιλογή ήταν δύσκολη – η αχαριστία όμως παραμένει. Δεν ξέρω αν στην Ελλάδα θα τον ξεχάσουμε γρήγορα – κάτι μου λέει, όμως, ότι στον Ηρακλή δεν θα θέλουν να τον θυμούνται…

Τιμωρία

Είναι μοναδική φάση αυτή που έγινε στο Ηρακλής – ΑΕΚ με πρωταγωνιστές τον Επστάιν, τον Σάχα, τον Αγρίτη και τον βοηθό Καρσιώτη. Από τα δεδομένα προκύπτουν τα εξής:

1) Ο Καρσιώτης σηκώνει τη σημαία όταν η μπάλα φτάνει στον Αγρίτη κι όχι όταν η μπάλα χτυπάει στον πεσμένο Επστάιν ή όταν ο Επστάιν φτάνει στην μπάλα και παίρνει το ριμπάουντ από το Σάχα μετά το σουτ του Ιωαννίδη. Αυτό φαίνεται πεντακάθαρα στο τηλεοπτικό ριπλέι.

2) Ο Λαμπρόπουλος μετά την υπόδειξη του βοηθού δείχνει ότι είναι σε θέση οφσάιντ ο πεσμένος Επστάιν! Δεν υπάρχει άλλωστε υπόδειξη του βοηθού για φάουλ του Γερμανού στον τερματοφύλακα της ΑΕΚ. Αυτό το διαπιστώνει κάποιος από την ίδια την υπόδειξη του Καρσιώτη.

3) Οι παίκτες της ΑΕΚ, που δεν έχουν καταλάβει τι έδωσε ο Καρσιώτης, όπως άλλωστε και κανένας, κάνουν επαναφορά της μπάλας στήνοντάς την εκτός περιοχής! Εκτιμούν δηλαδή από μόνοι τους ότι ο βοηθός έδωσε οφσάιντ τον Εσπστάιν στο ξεκίνημα της φάσης -όμως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.

4) Ο Καρσιώτης, σύμφωνα με τον Κατσαβάκη που το είπε στη συνέντευξη Τύπου, ισχυρίστηκε, όταν τον ρώτησε ο προπονητής του Ηρακλή τι έδειξε στη φάση, ότι υπέδειξε σε θέση οφσάιντ τον πεσμένο Επστάιν! Επειδή φαίνεται στην τηλεόραση ότι έχει σηκώσει την μπάλα προτού αυτή φτάσει στον Γερμανό, δύο τινά συμβαίνουν: ή ο Καρσιώτης πάγωσε τον χρόνο (που λέει κι ο Ρέμος) και διακτινίστηκε πέντε δευτερόλεπτα μπροστά, είδε πού θα καταλήξει η μπάλα και στη συνέχεια γύρισε πίσω κι αποφάσισε να τρελάνει τον κόσμο ή, πολύ απλά, λέει ψέματα και βρήκε μια ωραία δικαιολογία για την απαράδεκτη συμπεριφορά του.

5) Ο παρατηρητής διαιτησίας, αν κρίνει ότι ο Καρσιώτης έχει υποδείξει οφσάιντ τον πεσμένο Γερμανό, πρέπει να του βάλει άριστα. Ομως δεν το κάνει γιατί έχει δει ότι ο βοηθός σήκωσε τη σημαία πριν σουτάρει ο Αγρίτης! Του βάζει 7 (και βάζει και 7,30 στον διαιτητή) χρεώνοντάς του λάθος εκτίμηση στη φάση. Ο παρατηρητής εκτιμά ότι έγινε επιθετικό φάουλ που δεν υποδείχθηκε.

6) Αν μετρούσε το γκολ, θα είχε αδικηθεί η ΑΕΚ – κανείς δεν είναι σωστό να επιζητεί την αδικία μιας ομάδας. Ομως ο Καρσιώτης έδειξε με τη συμπεριφορά του ότι το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να κόψει τον Αγρίτη! Κι αυτή η συμπεριφορά έπρεπε να είναι λόγος τιμωρίας, γιατί δυστυχώς μαρτυρά μια ένοχη πρόθεση.

Μπακαγιοκολόγος

Οτι ο Μπακαγιόκο τσακώθηκε με τον Φερνάντο Σάντος δεν μπορεί να είναι είδηση. Η συμπεριφορά του παίκτη για όσους τον ξέρουν είναι προβλέψιμη και δεδομένη. Κάποτε έβλεπα ένα ματς του ΠΑΟΚ με τον αντιπρόεδρο της ΑΕΛ, κ. Κώστα Κωνστάντο. Οταν ο Σάντος ζήτησε να γίνει αλλαγή ο Ιβοριανός, ο έμπειρος σε θέματα Μπακαγιόκο αντιπρόεδρος μου είπε ότι τη στιγμή που θα αρχίσει ο παίκτης να πλησιάζει τον πάγκο ο ίδιος θα αρχίσει να μετράει. «Ακριβώς στο πέντε», μου είπε, «θα αρχίσει να μουρμουράει και να βρίζει»! Ετσι κι έγινε. Ο Μπακαγιόκο κατέβασε το κεφάλι στο «1-2», χαιρέτησε τον συμπαίκτη νωχελικά στο «3-4» και στο «5» άρχισε να λέει κάτι δικά του ακαταλαβίστικα!