Η ζωή χωρίς Κωνσταντίνου

Οσες φορές είχε λείψει ο Μιχάλης Κωνσταντίνου στις αναμετρήσεις του πρώτου γύρου, ελάχιστοι υποστήριξαν ότι το κενό που άφησε πίσω του ήταν δα τόσο σημαντικό ώστε να στοιχίσει στον Ηρακλή. Χθες κόντρα στην ΑΕΚ και έπειτα από ένα σερί θετικών αποτελεσμάτων, που έφεραν –κατά κύριο λόγο– την υπογραφή του Κατσαβάκη και κατά δεύτερο την αγωνιστική άνοδο του Κύπριου, φάνηκε σαν να έλειπε το «Α και το Ω» της ομάδας.

Τεράστιο το κενό του Μιχάλη. Φαίνεται ότι τα τρία γκολ που σημείωσε στις τελευταίες αγωνιστικές ήταν αρκετά για να ξεχάσουμε πόσο άσχημα ξεκίνησε τη φετινή χρονιά.

Ελειπε, λοιπόν, ο Κωνσταντίνου και ο Ηρακλής δεν πάτησε ποτέ στην αντίπαλη περιοχή για να απειλήσει τον Σάχα, δεν υπήρχε πλάνο για να εκπορθήσει με τους υπερκινητικούς Αγρίτη και Γιάντση ή τον Επστάιν, που γνωρίζει τι σημαίνει γκολ, την άμυνα της ΑΕΚ. Κι αν υπήρχε, δεν λειτούργησε, σε αντίθεση με την ΑΕΚ που έβγαλε από τη μύγα ξίγκι και με μια ευκαιρία είχε το… θράσος. Και αυτό έλειπε από τον Ηρακλή. Δεν είχε το θράσος να κοντράρει τον αντίπαλο, που θεωρητικά είναι καλύτερος. Δεν είχε το ίδιο θράσος που έδειξε πρόσφατα εντός και εκτός, όχι μόνο για να σκοράρει, αλλά και για να ρισκάρει, ανοίγοντας ταχύτητα, προκαλώντας τον αντίπαλο να ακολουθήσει γρήγορο ρυθμό, και να εκμεταλλευτεί όσες ικανότητες διαθέτουν οι νεαροί –κατά βάση– ποδοσφαιριστές του.

Ο Ηρακλής ήταν χθες σαν να τράβηξε χειρόφρενο με το χέρι του Κωνσταντίνου… Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια θα είναι η συνέχεια για τον Ηρακλή. Είναι σίγουρο, πάντως, ότι για λίγο ακόμα δεν θα μπορεί να στηριχθεί στον Κωνσταντίνου. Θα πρέπει να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα. Και αν τελικά φύγει για την Ομόνοια, θα πρέπει να αποκτηθεί ένας άλλος σαν τον Κωνσταντίνου για να πορευθεί με μεγαλύτερη σιγουριά.