Ευκαιρία να ρίξουμε μπόι

Ο Γιτζάκ Σουμ είχε το βεληνεκές να φέρει τον Ζουτάουτας. Ο Χανς Μπάκε να φέρει τον Αντονσον. Ο Φερνάντο Σάντος τον λατρεμένο Κάρλος Σαΐνιο. Αυτές ήταν περιπτώσεις που στο περίπου ο προπονητής σήκωσε το τηλέφωνο και είπε «έλα, παιδί μου, ετοίμασε βαλίτσες και βγάλε εισιτήριο με την πρώτη πτήση για Ελλάδα», και ο παίκτης πριν κλείσει το τηλέφωνο έκανε ήδη check-in στο αεροδρόμιο. Εκεί έφταναν τα πόδια τους, μέχρι εκεί κατάφεραν να τα απλώσουν. Ολοι οι προπονητές φέρνουν δικούς τους παίκτες, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία, ακόμα και στη σημερινή γιάπικη πολιτική των ομάδων, που έχουν τεχνικό διευθυντή να κάνει αυτή τη δουλειά. Ολοι εκτός από τον Τεν Κάτε.

Το καλοκαίρι που ανέλαβε προπονητής της ομάδας, γράφτηκε ότι ψάχτηκε για διάφορους παίκτες, σε διάφορες θέσεις, συμπατριώτες του ή από ομάδες που είχε δουλέψει. Από Ζέντεν, Ογερ, Μπουλαρούζ και Ολεγκιέρ, μέχρι Πιζάρο και Γκούντγιονσεν. Ονόματα για όλα τα γούστα, από περιπτώσεις που φτύνεις τον κόρφο σου να μην πατήσουν, μέχρι αυτές που κάνεις τον σταυρό σου να έρθουν. Ολοι τους, όμως, με ένα κοινό χαρακτηριστικό: την υψηλή αναγνωρισιμότητα. Ολοι τους είναι παίκτες που –είτε τους πιστεύεις είτε όχι– τουλάχιστον γνωρίζεις. Και σου δίνουν ταυτότητα στην Ευρώπη και στις ποδοσφαιρικές συζητήσεις. Είσαι ναι μεν ο... Panathinaikos που όλοι ξέρουν και σέβονται από την Ελλάδα (πλην του Ζοσέ που το πλήρωσε ακριβά), αλλά ταυτόχρονα η ομάδα του Ζιλμπέρτο Σίλβα και του όποιου άλλου γνωστού. Οι παίκτες αυτοί γίνονται σημεία αναφοράς και αφορμές για αφιερώματα της ΟΥΕΦΑ και των ξένων ΜΜΕ.

Τελικά, παρ' όλο που γράφτηκε ότι ο Τεν Κάτε ήταν σε ανοικτή γραμμή με τον πατέρα του Γκούντγιονσεν για να ψήσει τον γιόκα του να έρθει, ο Εϊντουρ προτίμησε να παραμείνει στη Βαρκελώνη. Και ο Πιζάρο να πάει δανεικός στη Βέρντερ. Αν έκαναν καλά ή όχι το ξέρει μόνο ο ψυχαναλυτής τους. Ο πρώτος παίζει μόνο όταν πέφτει ανεμοβλογιά στη Βαρκελώνη και κολλήσουν ταυτόχρονα ο Μέσι, ο Ετό, ο Ανρί και ο Μπόγιαν και ο δεύτερος προτίμησε τη Βέρντερ αντί του Παναθηναϊκού, άρα το ΟΥΕΦΑ αντί του Τσάμπιονς Λιγκ. Καλή τους ώρα εκεί που βρίσκονται.

Το θέμα είναι το από δω και πέρα. Για να μη λέμε γενικότητες, το θέμα αυτή τη στιγμή, πέρα από κάθε απλησίαστο Λατίνο τύπου Νιλμάρ και Παλάσιο, που δεσμεύεται με συμβόλαιο και είναι μάλλον «αλμυρός» για ελληνικό σύλλογο με τα λεφτά που ζητεί η ομάδα του, οι δεκάδες μάνατζερ που μπλέκονται και τα σχετικά γραφεία-κρεοπωλεία παικτών, είναι ο Ερνάν Κρέσπο. Που έχει υψηλό κασέ, αλλά δεν απαιτούνται χρήματα για την Ιντερ. Είναι 33 ετών, αλλά όχι παλαίμαχος. Δεν έγινε ποτέ ο «επόμενος Μπατιστούτα», αλλά έκανε όνομα ως ο σημαντικός Ερνάν Κρέσπο. Αυτή είναι η στιγμή να εξαργυρώσει ο Παναθηναϊκός την επένδυση που έκανε με τον Τεν Κάτε, ο οποίος έχει περάσει από Αγιαξ, Μπαρτσελόνα και Τσέλσι: να δώσει η παρουσία του και μόνο στον Κρέσπο ένα επιπλέον κίνητρο για να έρθει στον Παναθηναϊκό. Ή να σηκώσει το τηλέφωνο, αν χρειαστεί, ο ίδιος ο κόουτς για να πει δυο κουβέντες στον Κρέσπο. Ωστε να υπάρχει ένα ακόμα σημείο αναφοράς, πέραν του Ζιλμπέρτο Σίλβα και να γίνει ο... Panathinaikos του Ζιλμπέρτο και του Κρέσπο. Να ρίξει η ομάδα λίγο παραπάνω μπόι.