Καιρός ν' ακούσουμε και τι λέει ο Ντούσαν

Οπως σας έχω πει, φέτος προτιμώ να μένω σιωπηλός, να διαβάζω τι γράφουν οι καλοί συνάδελφοι, να μιλάω και με κάποιους που για κάθε ιστορία λίγα πράγματα παραπάνω τα ξέρουν και μετά να σας γράφω τη γνώμη μου. Ειδικά στην περίπτωση της ΑΕΚ αυτή η τακτική επιβάλλεται από τις ίδιες τις καταστάσεις, μια και οι πρωταγωνιστές των περιπετειών της είναι αρκετά απρόβλεπτοι.

Σύμφωνα με μια ψύχραιμη γενική εκτίμηση, το διοικητικό συμβούλιο της ΑΕΚ που έγινε την περασμένη Δευτέρα και τα όσα έπειτα από αυτό ανακοινώθηκαν στους δημοσιογράφους από τον Γιώργο Κιντή και τον Νίκο Κούλη υπήρξαν χρήσιμα για να γίνει κατανοητό ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα της εταιρείας. Ετσι, ακούσαμε επιτέλους από επίσημα χείλη ότι η ΑΕΚ ή θα έχει την απίστευτη τύχη να βρει μέσα σε δέκα μέρες κάποιον που θα βάλει 15 εκατομμύρια ευρώ εξασφαλίζοντας την εύρυθμη λειτουργία της αποκτώντας την κυριότητα των μετοχών της ή θα πρέπει να διοικηθεί διαφορετικά στη συνέχεια από τους συγκεκριμένους μετόχους, που την απέκτησαν στο χείλος του γκρεμού το καλοκαίρι του 2004. Η δική μου εντύπωση είναι ότι κάποια πολύ σοβαρά πράγματα συζητήθηκαν μεταξύ των μετόχων τις προηγούμενες μέρες και πριν φτάσουμε στο διοικητικό συμβούλιο. Οχι τυχαία, στο Δ.Σ. αυτό δεν έγινε καμιά αναφορά στο προπονητικό κέντρο και υπήρξε μια επιδερμική, απ' ό,τι κατάλαβα, αναφορά στο σχέδιο Θανόπουλου (για νέο δανεισμό της ομάδας), σχέδιο που κυκλοφορούσε στις εφημερίδες τις προηγούμενες μέρες. Οι μέτοχοι τα σημαντικά τα είχαν συζητήσει πριν το Δ.Σ ξεκινήσει και, όχι τυχαία, οι σημαντικότεροι των μετόχων απουσίαζαν από αυτό ή εκπροσωπήθηκαν από αντιπροσώπους.

Μετρητά

Το να βρεθεί κάποιος να βάλει 15 εκατομμύρια ευρώ μετρητά στη σημερινή εποχή μού φαίνεται απίθανο, είτε συζητάμε για την ΑΕΚ είτε για την Τσέλσι: κι αυτήν ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς λέει ότι την πουλάει. Η ίδια η στάση του Γιώργου Κιντή απέναντι στον Δημήτρη Μελισσανίδη στη συνέντευξή του στον Βασίλη Σαμπράκο μαρτυρά πως ο πρόεδρος της ΑΕΚ έχει τη βεβαιότητα ότι ο «τίγρης», παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα στα αβανταδόρικα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, δεν θα εμφανιστεί για να πληρώσει, αλλά δεν είναι απίθανο να εμφανιστεί για να εμψυχώσει. Αν ο απίστευτος αυτός αγοραστής που οι μέτοχοι της ΑΕΚ περιμένουν δεν βρεθεί, η εφαρμογή της εναλλακτικής λύσης χρειάζεται στήριξη από τον κόσμο της ΑΕΚ και σύμπνοια. Σε αυτή την περίπτωση υποθέτω ότι μια συμβολική παρουσία του Μελισσανίδη θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμη.

Μπάτζετ

Το εναλλακτικό σχέδιο του προέδρου Γιώργου Κιντή προβλέπει ότι η ΑΕΚ πρέπει να κινηθεί σε πιο χαμηλά μπάτζετ, παραμένοντας ωστόσο το ίδιο αξιόμαχη. Ο ίδιος ο Ντέμης Νικολαΐδης, που ξέρει τα σταθερά έσοδα της ΑΕΚ, δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι η ΑΕΚ θα πρέπει να αποκτήσει μια αξιόμαχη ομάδα με ένα ρόστερ που να μην κοστίζει πάνω από 9 εκατομμύρια ευρώ. Ας το κρατήσουμε αυτό το δεδομένο, διότι μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο για τη συνέχεια. Κυρίως διότι γεννά την κύρια και πιο ενδιαφέρουσα για μένα ερώτηση –δηλαδή το αν η ΑΕΚ μπορεί να είναι ανταγωνιστική κοστίζοντας πολύ φθηνότερα.

Χρήματα

Πώς μπορεί να γίνει μια καλή ομάδα; Μετρούν άραγε μόνο τα χρήματα ή μήπως είναι πιο χρήσιμοι οι άνθρωποι, που μπορούν να διαχειριστούν κάποια δεδομένα μπάτζετ κάνοντας καλές επιλογές; Η εντύπωση που έχω είναι ότι η ΑΕΚ έχει στερηθεί τα τελευταία χρόνια όχι χρήματα, αλλά γνώση. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ και όχι το ποιος από τους μετόχους θα βάλει 8, 9 ή 10 εκατομμύρια ευρώ για να καλύψει το όποιο παθητικό: τα χρήματα αυτά μπορεί εύκολα να τα βάλει ο Νίκος Νοτιάς π.χ., αν μέχρι τις 23 Ιανουαρίου δεν βρεθεί κάποιος να αγοράσει την ΠΑΕ. Η ερώτηση που και ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ θα 'πρεπε να κάνει αυτόν τον καιρό στον εαυτό του είναι πώς μπορεί να είναι βέβαιος ότι αυτά τα χρήματα θα πιάσουν τόπο, δηλαδή θα αξιοποιηθούν καλύτερα. Στην ΑΕΚ τα πέντε τελευταία χρόνια για χρέη προς τρίτους, μεταγραφές και κάλυψη της παθητικότητας μέσω αυξήσεων του μετοχικού κεφαλαίου έχουν μπει πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ. Το αποτέλεσμα αυτής της επένδυσης, που μόνο μικρή δεν είναι για τα ελληνικά δεδομένα, είναι η φετινή σχεδόν απογοητευτική ομάδα, που έμεινε νωρίς εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος και αποκλείστηκε από το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ προτού μπει ο Σεπτέμβρης. Αυτά θα έπρεπε να είναι τα δεδομένα που τρομάζουν τους μετόχους κι όχι μόνο το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στα έσοδα και στα έξοδα.

Ζουέλα

Ποιος είναι άραγε καλύτερος; Ο Ζουέλα ή ο Μαϊστόροβιτς; Ο Κάλβο και ο Ρεγκέιρο ή ο Μανού, ο Μπερνς και ο Σέζαρ; Ο Μουν ή ο Χουανφράν; Ο Βενετίδης ή ο Μαϊστόροβιτς; Ο Γκσπούρνινγκ ή ο Μορέτο; Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερο δυναμικό χωρίς να έχει ξοδέψει περισσότερα χρήματα αρκεί το σκάουτινγκ να λειτουργούσε λίγο καλύτερα. Τον τελευταίο καιρό γίνεται στην ΑΕΚ μια τεράστια συζήτηση για τις χρηματοπιστωτικές ανάγκες της ομάδας, για τα (διακανονισμένα) χρέη της, για το παθητικό της. Η συζήτηση που θα 'πρεπε να γίνεται είναι αν η ΑΕΚ έχει στο τιμόνι ανθρώπους που θα μπορούσαν να την κάνουν ανταγωνιστική χωρίς να την κάνουν διαρκώς ακριβότερη και η ερώτηση είναι αν ο Νίκος Νοτιάς, που ζει στη Νέα Υόρκη, καταλαβαίνει αυτού του είδους την ανάγκη: ειλικρινά, δεν ξέρω.

Ξοδεύει

Οπως δεν ξέρω και αν ένα τέτοιο πρότζεκτ μπορεί να το αναλάβει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς –για την ακρίβεια, δεν ξέρω αν έχει τη διάθεση να το κάνει. Μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να μας λύσει την απορία. Καιρός να τον ακούσουμε κι αυτόν…

Κρίση για όλους

O ΠΑΟ εξαγγέλλει μεταγραφές δέκα εκατομμυρίων ευρώ, αλλά εν τω μεταξύ προβληματίζεται αν πρέπει να αγοράσει τον Σπάχιτς και τον Ζόνεφελντ. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο ψάχνει να αγοράσει επιθετικούς και αμυντικούς χαφ με λίζινγκ, αλλά χρωστάει και σε παίκτες –πριν από λίγες μέρες ο Κοβάσεβιτς και ο «Τζόλε» είχαν πάει στον Χρυσικόπουλο να συζητήσουν για τις καθυστερήσεις. Στην ΑΕΚ έγινε κατανοητό τη Δευτέρα ότι χρειάζονται χρήματα για να καλυφθεί το παθητικό της χρονιάς, όμως η κρίση δεν ακουμπά μόνο την ΑΕΚ, ακουμπά και τους άλλους δύο. Με την ύφεση να χτυπά τις ευρωπαϊκές οικονομίες, πολλά θα αλλάξουν και στο ποδόσφαιρο. Η περίπτωση του Αρσάβιν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: το καλοκαίρι οι Ρώσοι της Ζενίτ ζητούσαν γι' αυτόν 40 εκατομμύρια ευρώ, τώρα τον δίνουν με 14 και δεν ενδιαφέρεται κανείς. Είναι σίγουρο ότι τελειώνει η εποχή των μεγάλων αγορών και των φουσκωμένων πωλήσεων κι αυτό καλό είναι οι ελληνικοί σύλλογοι να το ξέρουν: όποιος τώρα μπορεί να πάρει χρήματα πουλώντας παίκτες και δεν το κάνει εγκληματεί στο όνομα του μέλλοντος της ομάδας του.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το επιχειρηματικό πλαίσιο δεν αλλάζει μόνο για την ΑΕΚ, αλλά για όλους. Μπορεί να μάθαμε ποιο είναι το κόστος της κρίσης για την ΑΕΚ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν επιπτώσεις και στους κύριους ανταγωνιστές της: σήμερα που μιλάμε μου μοιάζει απίθανο ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ να έχουν του χρόνου ακριβότερες ομάδες. Το «καλύτερες» το αποδεικνύει, άλλωστε, μόνο ο αγωνιστικός χώρος.

Φέτος η ΑΕΚ έπαιξε δύο φορές με τον ΠΑΟ, που το καλοκαίρι ξόδεψε 25 εκατομμύρια ευρώ και το ρόστερ του κοστίζει πολύ παραπάνω απ' όσο αυτό της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ στα δύο ματς έκανε 4 βαθμούς και ο ΠΑΟ 1. Αυτό και μόνο αποδεικνύει τη σχετικότητα κόστους–ποιότητας–αποτελεσμάτων. Δεν λέω ότι κακώς γίνεται τόσος θόρυβος για τα οικονομικά της ΑΕΚ –σωστά γίνεται. Αν δεν βρεθεί κανένας να βάλει τα 15 εκατ. ευρώ που απαιτούνται, η ομάδα θα έχει πρόβλημα. Κι αν βρεθεί κάποιος να τα βάλει χωρίς να κάνει τις κατάλληλες επιλογές σε ανθρώπους, πάλι του χρόνου θα συζητάμε για αποτυχίες και θα ψάχνουμε τους λόγους.

Ναι, αλλά όχι ο Ζάχαβι

Με έτρωγε η περιέργεια πώς είναι δυνατόν από το ξεκίνημα της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου οι μισοί παίκτες της Λοκομοτίβ Μόσχας (Ροντόλφο, Σπάχιτς, Οντεμβίγκι κ.λπ.) να έχουν απασχολήσει τον ΠΑΟ. Δεν άντεξα και έπειτα από καιρό πήρα ένα τηλέφωνο τον Φάνη Κλωνόπουλο. «Μήπως», του είπα, «κάποιος μάνατζερ θέλει να σπρώξει τον Μάτος στους Ρώσους και επειδή οι Ρώσοι ενδιαφέρονται να τον αποκτήσουν θα 'θελαν να δώσουν με τη σειρά τους κάποιον στον ΠΑΟ, είτε για να πληρώσουν κάτι λιγότερο είτε για να εισπράξουν κάτι παραπάνω;». «Αφού τα ξέρεις τι με ρωτάς;», απάντησε. «Μήπως ο μάνατζερ αυτός είναι ο φίλος σου ο Ζάχαβι;», ξαναρώτησα. «Μεγάλη φαντασία έχεις», μου είπε. Εχω;