Μεγάλοι έρωτες

Το ξέρω από τον ελληνικό κινηματογράφο ότι οι μεγάλοι έρωτες ξεκινάνε με μούτρα. Βλέπει η Βουγιουκλάκη πρώτη φορά τον Παπαμιχαήλ. Ξεκινάει με το «Ποιος είναι αυτός ο αγροίκος, που θα μου πει τι θα κάνω;». Βλέπει ο Παπαμιχαήλ τη Βουγιούκλω και το βράδυ λέει στον Πάντζα «Δεν έχω ξαναδεί τέτοια κακομαθημένη». Ολη όμως η αίθουσα ήξερε ότι με το που τελείωνε το διάλειμμα Δημήτρης και Αλίκη θα πλακώνανε τα μάτσα μούτσα και ότι στην τελευταία σκηνή της ταινίας το «Τέλος» θα έπεφτε στο αυτοκίνητο που θα έφευγε από την εκκλησία. Στο πίσω παραθυράκι του αυτοκινήτου, τσικ του τσικ, θα εμφανιζόντουσαν τα χαμογελαστά πρόσωπα του Σοφοκλή και του Αντώνη.

Μέχρι και 10 φορές έχει γράψει ο Κάρπετ το «Αφού ο Σοφοκλής είχε πει ότι την πρώτη μέρα που θα αδικείτο από τη διαιτησία ο Παναθηναϊκός θα τα παράταγε, γιατί δεν το έκανε;». Μέχρι άλλες τόσες μου έχει πει ο Σοφοκλής «Αν θέλει ο δικός σου να μου την πέφτει, τουλάχιστον ας γράφει την αλήθεια», προσθέτοντας κάτι ετυμολογικό ότι δεν το είχε πει ακριβώς έτσι, αλλά στο περίπου γιουβέτσι. Χθες δημοσιεύεται το κατάπτυστο καρπετοπούλειο κείμενο «Μόνη λύση ο Σοφοκλής Πιλάβιος». Και περιμένω να διαβάσω «μόνη λύση για την υγρασία», «μόνη λύση για την ποδάγρα», μόνη λύση σε οτιδήποτε εκτός από αυτό που είχε γράψει. «Μόνη λύση για την προεδρία της ΕΠΟ». Και ο Πιλάβιος; Σουπού όπως αρμόζει στο μελλοντικό αξίωμά του δεν θέλησε να κάνει δηλώσεις, αλλά κύκλοι του Πιλάβιου έλεγαν «Εχει γίνει καρπετοπουλικός». Σε αυτό το σημείο μπορώ να προσθέσω μια ιστορία του alenatore Nicolo.

Πριν από πολλά, πολλά χρόνια, όταν ήταν ακόμα ποδοσφαιριστής, ο alenatore είχε πάρει τηλέφωνο τον πραγματικό γιο του Σάββα στο «Φως». «Ελα, Κώστα. Ακου κάτι για να το γράψεις. Αλλά μην το γράψεις με το όνομά μου. Γράψε ότι το είπαν "κύκλοι από το περιβάλλον του Αναστόπουλου", πώς γράφεις "κύκλοι από το περιβάλλον του Γιώργου Λούβαρη", όταν σου λέει κάτι ο Λούβαρης. Ετσι και με εμένα». Τέλος της ιστορικής αναδρομής και επιστροφή στα παρόντα.

Ολα μπορώ να τα συγχωρήσω στο κείμενο του Κάρπετ, εκτός από αυτό το «ο Σοφοκλής να γελάει με τα αστεία του Μάνου Μαυροκουκουλάκη». Εγώ θυμάμαι τον κύριο Μάνο την εποχή που ο Πιλάβιος είχε εμφανιστεί στον Παναθηναϊκό στο πλάι του Αγγελου Φιλιππίδη. «Νεαρούς κυρίους» τους ανέβαζε ο κύριος Μάνος, «ψαλιδόκωλους» τους κατέβαζε. Αν είναι αλήθεια αυτό που ακούγεται, ότι και ο Αργύρης Λίβας στηρίζει Σοφοκλή, τι απομένει; Ο Αργυράκος; Ο Αργυράκος που του έλεγε στις κασέτες ο Σπάθας «Δεν χωράει άλλους το τρένο;». «Θεέ μου, ξύπνα με απ' αυτόν τον εφιάλτη. Στον κόσμο που ήξερα ο Κάρπετ την έπεφτε στον Κατάπτυστο και τον Σοφοκλή. Αυτός ο θαυμαστός, καινούργιος κόσμος με τον Σοφοκλή και τον Κάρπετ να προχωράνε μαζί για το καλό του ποδοσφαίρου με φοβίζει».


Το διάβαζα στο «The secret voyages of Francis Drake» του Samuel Bawlf. Σε ένα κεφάλαιο το βιβλίο αναφερόταν στους χειμώνες στο δεύτερο μέρος του 16ου αιώνα. Σ' αυτό στεκόταν στις θερμοκρασίες που ήταν από τις χαμηλότερες της ιστορίας. Για να δώσει κάποια μέτρα σε αυτό το σημείο ο Bawlf είχε προσθέσει ότι στην εποχή των Παγετώνων η διαφορά με τη σημερινή μέση θερμοκρασία ήταν πέντε βαθμοί. Το γράφω πριν αρχίσει και πάλι η παπαρολογία των οικολόγων του κουτιού «Σκάσαμε στη ζέστη με το φαινόμενο του θερμοκηπίου». Η διαφορά θερμοκρασίας από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι 0,5 βαθμοί Κελσίου. Ολα τα ανωτέρω υπενθυμίζοντας ότι η Αμερική έχει τον χειρότερο χειμώνα στη σύγχρονη ιστορία της. Απλά, όπως όλοι ξέρουμε, δεν πρέπει να αφήνουμε τα γεγονότα να μας χαλάνε ωραίες ιστορίες. Ας αφήσουμε τον κορμοράνο που κρύβεται μέσα μας να πετάξει στο μαγευτικό ρέμα του Προφήτη Ηλία και ας πάμε στο επόμενο θέμα.

Τελικά αυτή η οργάνωση για τη διάσωση του Ελαιώνα είναι θυγατρικό όχημα του ΣΥΡΙΖΑ ή όχι; Γιατί όποτε συμφέρει γίνεται μια ανεξάρτητη οργάνωση πολιτών με οικολογική συνείδηση και όποτε υπάρχουν κωλοσφιξούρες γίνεται υποκατάστημα. Βγαίνει χθες ο Αλέξης Τσίπρας και λέει ότι βάζει στοίχημα ότι το γήπεδο του Παναθηναϊκού θα γίνει και τα έργα θα ξεκινήσουν σε δύο μήνες. Εκτός λοιπόν αν η εκτίμηση είναι του στυλ του στοιχήματος «Βρομοποεκάρνα – Καφέ Οπερα; Κοίτα, ρε φίλε, που έχω μια προαίσθηση ότι θα έρθει "Χ"…», κάτι πρέπει να ξέρει για να το λέει. Μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν είναι, άρα... Αρα μπορεί να επηρεάσει μόνο την άλλη πλευρά. Να πει στους «κορμοράνους» να μαλακώσουν τη θέση τους και τουλάχιστον να δεχτούν τη δημιουργία γηπέδου στον Βοτανικό. Γιατί ο Τσίπρας μπορεί να λέει ότι η κίνηση στρέφεται κατά του «μεγαλοεργολάβου», που υποθέτω ότι είναι ο Βωβός, αλλά ο Ψαριανός τουλάχιστον, που τον ξέρω και είναι μέλος της κίνησης, έχει πει ότι δεν θέλει ούτε Mall ούτε γήπεδο. Το ενδιαφέρον είναι ότι η θέση του Ψαριανού μοιάζει να είναι κατά του Mall και όχι απαραίτητα κατά του τσιμέντου.

Στις 12 Δεκεμβρίου 2008 ο Γρηγόρης κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή με την οποία θέλει να πληροφορηθεί αν εγκαταλείφθηκε η ιδέα της μεταφοράς του σταθμού των ΚΤΕΛ της Λιοσίων και του Κηφισού στον Ελαιώνα. Προσθέτοντας ότι η μεταφορά είναι αναγκαία για την «αναβαθμισμένη λειτουργία» των ΚΤΕΛ. Επειδή ένα από τα επιχειρήματα της Κίνησης Διάσωσης του Ελαιώνα είναι ότι το Μall θα φορτίσει κυκλοφοριακά και θα τσιμεντώσει την περιοχή, τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ θα πετάνε σαν τους κορμοράνους και δεν θα δημιουργούν κυκλοφοριακή συμφόρηση, ούτε θα έχουν ανάγκη από άσφαλτο; Εγώ μέχρι πρόσφατα ήξερα ότι ο Ψαριανός είναι ενάντια σε κάθε οικοδόμημα στον χώρο. Εκτός αν η Επιτροπή των Πολιτών για τη Διάσωση του Ελαιώνα είχε παλιά και δεύτερο μέρος στον τίτλο «… και για την οικοδόμηση νέων ΚΤΕΛ», αλλά δεν χώραγε να τον βάλουν στο logo. Πάντως το ότι το τέρμα όλων των λεωφορείων της Αθήνας, μια και θα κλείσουν και ο Κηφισός και η Λιοσίων, θα φορτώνει λιγότερο τον Ελαιώνα από ό,τι το γήπεδο και το Mall είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο πρόβλημα. Ελπίζω έτσι και γίνει καμιά ανάποδη και οι κάτοικοι του Βοτανικού δεν μπορέσουν να ζήσουν ευτυχισμένοι μέσα στον οικολογικό παράδεισο των ΚΤΕΛ, τα μέλη της Επιτροπής να τρέξουν γρήγορα για να ζητήσουν το τέρμα να γίνει μπροστά στα σπίτια τους.

Τώρα για τις διαμαρτυρίες των οπαδών του Παναθηναϊκού. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα έλεγα να διαδηλώσουν τις απόψεις τους σεβόμενοι τον νόμο. Στην Ελλάδα όμως είμαστε λεύτεροι να διαμαρτυρόμαστε όπως γουστάρουμε. Οπότε μπορούνε όχι μόνο να πάρουνε τσιμέντο και χαλίκι και να αρχίσουνε να χτίζουν το γήπεδο στο Σύνταγμα, αλλά να βγάλουν και τους εύζωνες της φρουράς από τα σπιτάκια για να τα κάνουνε εκδοτήρια εισιτηρίων. Αν τους την πέσουν γιατί το κάνουν, να επικαλεστούν τα αθάνατα λόγια του μέλους του Δ.Σ. της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, γίγαντα Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου, ότι η νομιμότητα δεν είναι κάτι αυτονόητο.

Ας εκφραστούν και αυτοί όπως νομίζουν και την αγανάκτησή τους εδώ είμαστε για να την αναλύσουμε. Αν κατέβει και καμιά βιτρίνα μαγαζιού, ποιος την πηδάει μπροστά στην αγανάκτηση των παιδιών;

Είναι από τις μεγαλύτερες υποκρισίες να σκούζεις για τις αποφάσεις των δικαστηρίων όταν σου πειράζουν τα δικά σου τα παιδιά, που εβδομάδες έκαναν μπουρδέλο την Αθήνα, και να καταφεύγεις στην ασφάλεια του νόμου όταν θέλεις να περάσει το δικό σου, όπως με τον Ελαιώνα. Λέω λοιπόν εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Αν η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι αρνητική, αλλά ο Παναθηναϊκός και ο Βωβός τη γράψουνε και συνεχίσουνε τα έργα, τι πρέπει να γίνει; Να επέμβει η Αστυνομία; Και πώς να σταματήσει τα έργα; Με τη βία; Δεν είπαμε ότι η αστυνομική βία πρέπει να σταματήσει; Εκτός αν σε αυτή την περίπτωση κάνουμε μια εξαίρεση επειδή τώρα η Αστυνομία εξυπηρετεί εμάς και όχι τον έρμο τον μαγαζάτορα, που σε όλες τις γιορτές τον πηδάγαμε για να διαμαρτυρηθούμε.


Ανεξάρτητα πάντως από την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, υποκλίνομαι στον παραδοσιακό τσαμπουκά του ΣτΕ. Στη δικτατορία είχαν δεχτεί να τους παύσουν παρά να βγάλουν απόφαση που δεν πίστευαν. Τώρα με δύο υπουργούς να στέλνουν υπομνήματα και τον μισό επιχειρηματικό κόσμο να πιέζει, και πάλι δεν έδειξαν ότι μασάνε.