Ο υποβιβασμός της ΑΕΚ

Υποθέτω ότι όλοι έχουν διαβάσει τα οικονομικά στοιχεία της ΑΕΚ, όπως παρουσιάστηκαν από τον πρόεδρό της και τον κ. Κούλη, μετά την κρίσιμη συνεδρίαση του Δ.Σ. τη Δευτέρα το βράδυ. Η ΑΕΚ έχει χρέη 20 εκατομμυρίων ευρώ που έχουν ρυθμιστεί (και τα οποία αν κάποιος επενδυτής θελήσει να αγοράσει την ομάδα μπορεί να εξοφλήσει μια κι έξω ή σταδιακά και σύμφωνα με τη ρύθμιση) και παράλληλα χρειάζεται άλλα 15 εκατομμύρια για να λειτουργήσει ως εταιρεία μέχρι το τέλος της περιόδου.

Οι όποιες καθυστερήσεις στην καταβολή μισθών και δόσεων συμβολαίων των ποδοσφαιριστών, όπως ανακοινώθηκε από τους κυρίους Κιντή και Κούλη, θα ξεπεραστούν και οι καταβολές θα γίνουν κανονικά. Οι μέτοχοι παραδέχθηκαν ότι έκαναν πολλά λάθη, που οδήγησαν στην οικονομική επιβάρυνση της εταιρείας, η οποία πιθανώς θα είχε πολύ καλύτερη τύχη και πορεία αν είχε τηρηθεί το αρχικό σχέδιο που είχε επεξεργαστεί ο Γιώργος Κιντής. Η μεγαλομανία, η βιασύνη για διάκριση και η άγνοια της ιδιαιτερότητας της λειτουργίας μιας ποδοσφαιρικής επιχείρησης οδήγησαν στο σημερινό σημείο.

Η αιτιολογία που προσφέρθηκε στη συνέντευξη Τύπου, ότι οι μέτοχοι έκαναν λάθη επειδή ήταν περισσότερο οπαδοί απ' όσο θα έπρεπε, δεν πολυστέκει. Γιατί φαντάζομαι ότι και τώρα οπαδοί παραμένουν, αλλά ως φαίνεται η ιδιότητα του οπαδού δεν αρκεί για να βάζεις χρήματα χωρίς να εξετάζεις το πού και το πώς τα επενδύεις. Η ΑΕΚ, λοιπόν, πωλείται στον σοβαρό επενδυτή –και αποδεδειγμένα φίλο της ομάδας– που έχει τη διάθεση και την οικονομική δυνατότητα να αναλάβει τις τρέχουσες υποχρεώσεις των 35 εκατομμυρίων ευρώ και επίσης να επενδύσει όσα χρήματα χρειάζονται για να κάνει την ομάδα ανταγωνιστική και να τη διατηρήσει στο ίδιο επίπεδο με Ολυμπιακό και ΠΑΟ.

Το πρώτο και πιο σοβαρό συμπέρασμα που εξάγεται απ' όσα προέκυψαν μετά τη συνέντευξη της Δευτέρας είναι πως αν δεν βρεθεί ο νέος επενδυτής η ΑΕΚ ουσιαστικά «υποβιβάζεται» μία ταχύτητα πίσω από Ολυμπιακό και ΠΑΟ. Κι αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Φυσικά, όπως ανακοινώθηκε στους δημοσιογράφους, υπάρχει και εναλλακτικό σχέδιο –εφόσον δεν βρεθεί επενδυτής–, το οποίο μπορεί να διασφαλίσει τη λειτουργία της ομάδας με πολλές και μεγάλες περικοπές σε λειτουργικό κόστος, μισθούς και συμβόλαια.

Γεγονός που σημαίνει ότι η ομάδα μένει οριστικά πίσω από τους δύο βασικούς ανταγωνιστές της. Οπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, οι φίλοι της ΑΕΚ και όχι μόνο περιμένουν τη στάση που θα κρατήσει ο Δ. Μελισσανίδης, ο οποίος είναι και φίλος της ομάδας. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν η αγάπη του για την ομάδα θα τον οδηγήσει να κρατήσει διαφορετική στάση απέναντί της από εκείνη που είχε κρατήσει το 2004. Χρεωμένη ήταν και τότε η ομάδα, χρέη έχει και τώρα. Αλλά, ως φαίνεται, ο κ. Μελισσανίδης μπορεί να παίξει τον ρόλο του σωτήρα μόνο σε ένα «καθαρό» μαγαζί.

Πράγμα που μπορούν να κάνουν κι άλλοι. Πάντως, η αγάπη στην ομάδα και η διάθεση προσφοράς αποτιμώνται στα δύσκολα. Με καλό καιρό και ήρεμη θάλασσα όλοι μπορούν να κάνουν τους καπετάνιους. Φυσικά, σε όλη αυτή τη στενόχωρη κατάσταση θα πρέπει να υπολογίσει κάποιος και τη διεθνή οικονομική κρίση. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή κρίση, της οποίας την ένταση και το βάθος αντιμετωπίζουν πρώτα απ’ όλα εκείνοι που έχουν και το μεγαλύτερο άνοιγμα οικονομικής δραστηριότητας.

Η επίκληση της κρίσης μπορεί να ακούγεται ως δικαιολογία και να δείχνει πολύ βολική, αλλά δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Οι οπαδοί και οι φίλαθλοι, που εκπαιδεύονται στην Ελλάδα να προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο με το στερεότυπο των προέδρων με τα εκατομμύρια στην τσέπη, τα οποία ξοδεύουν για να κάνουν μεγάλη την ομάδα χωρίς να νοιάζονται για πόσα και πού τα ξοδεύουν, θα πρέπει να προσγειωθούν σε μια σκληρή πραγματικότητα. Κανείς δεν επενδύει χωρίς να έχει –τουλάχιστον– προοπτική να πάρει πίσω όσα προηγουμένως επένδυσε. Καλή η αγάπη για την ομάδα, αλλά ο τσάμπας δεν αναλαμβάνει πια την προεδρία.

Σκληρή πραγματικότητα

Eίναι ακόμα πολλοί εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει πόσο η διεθνής οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το ποδόσφαιρο και πόσο ακόμα θα το πλήξει τις μέρες που έρχονται. Οι μεγάλες εταιρείες που είχαν προϋπολογίσει χρήματα για διαφήμιση και χορηγίες κόβουν τους σχετικούς προϋπολογισμούς από 40%-60%. Αυτό θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στα έσοδα των ομάδων, ιδίως των μικρών και μεσαίων, αλλά παράλληλα θα υπάρξουν επιπτώσεις και σε άλλα σπορ, τα οποία δεν είναι τόσο δημοφιλή όσο το ποδόσφαιρο, ας πούμε.

Οι εταιρείες με την οικονομική κρίση και τις περικοπές των προϋπολογισμών θα δίνουν χρήματα μόνο στις μεγάλες ομάδες, σε εκείνες με τη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα, για να έχουν ανταποδοτικό όφελος από τα χρήματα που δίνουν. Οι ομάδες, μικρές και μεγάλες, κάνουν περικοπές σε όσα μπορούν. Υπάρχουν πολλές και χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Η Τσέλσι είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές. Δεν είναι μυστικό ότι ο Αμπράμοβιτς έχει βάλει πωλητήριο στην ομάδα, η οποία τον τελευταίο καιρό κάνει περικοπές σε ό,τι μπορεί. Παλιότερα είχαν γίνει θέμα οι περικοπές στο κυλικείο της ομάδας, το κόστος λειτουργίας του οποίου ξεπερνούσε τις 170.000 ευρώ τον χρόνο.

Τώρα οι μεγάλες περικοπές γίνονται στο πολύ ακριβό τμήμα σκάουτινγκ, που είχε οργανώσει ο Δανός παλιός διεθνής ποδοσφαιριστής Φρανκ Αρνεσεν. Ο Δανός έψαχνε ταλέντα σε ολόκληρο τον κόσμο, με ένα μεγάλο δίκτυο αμειβόμενων σκάουτερ, και μάλιστα κάποιοι από τους νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές έπαιρναν μισθό που έφτανε τα 150.000 ευρώ ετησίως. Ο στόχος του τμήματος σκάουτινγκ και των φυτωρίων της ομάδας ήταν να βγάζει κάθε χρόνο έναν ποδοσφαιριστή που θα μπορούσε να προωθείται στην πρώτη ομάδα. Αυτός ο στόχος δεν επιτεύχθηκε ποτέ, παρά τα πολλά χρήματα που ξοδεύτηκαν. Ετσι, η Τσέλσι άρχισε να μοιράζει αυτούς τους ταλαντούχους δεξιά και αριστερά, είτε ως δανεικούς είτε πουλώντας τους. Τώρα η Τσέλσι «μαζεύεται» και κάνοντας περικοπές δηλώνει πως θα ασχοληθεί κυρίως με την ανακάλυψη και την ανάδειξη ταλέντων αποκλειστικά από το νησί.

Ηδη στις μικρές ομάδες της αγωνίζονται 20 νεαροί που είναι διεθνείς με διάφορες εθνικές ομάδες της Αγγλίας και οι άνθρωποι του συλλόγου εκτιμούν πως αυτά τα παιδιά αποτελούν μια πολύ καλή μαγιά, από την οποία μπορεί να ξεπεταχτούν ποδοσφαιριστές για την πρώτη ομάδα.

Αρες, μάρες, κουκουνάρες

Για την Οικονομία, την Παιδεία, την Υγεία και τους τομείς κοινωνικής προστασίας η κυβέρνηση έδειξε πόσο άσχημα μπορεί να τα πάει. Μάλιστα, πέντε χρόνια τώρα αποδεικνύει ότι μπορεί να τα πάει ακόμα χειρότερα. Τώρα μας αποδεικνύει –κάτι που είχαμε φανταστεί– ότι μπορεί να τα πάει εξίσου άσχημα και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Δεν θα μπω στον κόπο να αναφέρω τις επιτυχίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, επειδή πολύ απλά δεν υπάρχουν. Η Ντόρα Μπακογιάννη μιμείται τον Δ. Αβραμόπουλο.

Δεν κάνει τίποτα και προσπαθεί να δημιουργήσει επικοινωνιακά την εντύπωση ότι προασπίζεται παραγωγικά τις θέσεις της ελληνικής διπλωματίας. Τόσο παραγωγικά, που ούτε η κ. Μπακογιάννη ούτε ο υπουργός Αμυνας κατάφεραν να προβλέψουν τη σχεδιασμένη έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας. Ποιος θα μας εξηγήσει γιατί με ένα τηλέφωνο από καρτοκινητό –που ήταν και φάρσα– κινητοποιήθηκαν μια φρεγάτα και ένα ελικόπτερο και υπήρξε ο κίνδυνος ενός θερμού επεισοδίου έξω από το Αγαθονήσι; Ποιος θα μας πει γιατί η κυβέρνηση έλεγε ψέματα για την ιστορία του Αστακού, όπως αποκάλυψε η διάψευση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και αν τα ψέματα είναι μια προσπάθεια να καλυφθούν οι φανερές αδυναμίες και ανεπάρκειες της πολιτικής ηγεσίας;