Για όλα φταίει ο Μπάγεβιτς, λατρεμένε αναγνώστη. Αν δεν είχε τη φαεινή ιδέα να περάσει τον Γεωργέα (ή Μαυρέα για τους στενούς φίλους) στον αγωνιστικό χώρο, ο οποίος στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στην επίμαχη φάση με τον Ρουκάβινα, θα ήμασταν όλοι ήρεμοι τώρα. Τέσσερις μέρες έχουν περάσει και ακόμα πόρισμα για το αν υπήρξε πέναλτι ή όχι στη συγκεκριμένη φάση δεν έχει βγει. Και ποιον θα στείλουμε στη Eurovisiοn να συζητούσαμε, μια απόφαση θα την είχαμε πάρει πια…
Υποπτεύομαι ότι η Βασσαριάδα, εκτός από μένα, έχει κουράσει και τον ξάδερφο του γλυκού Λιάπη. Γι' αυτό πρέπει να έκανε τον ανασχηματισμό ο καλός μου. Μπας και αλλάξει το θέμα της ατζέντας, όμως ουδείς ασχολήθηκε. Αφού δεν προνόησε να βάλει καν τον Βαρούχα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ποιος και γιατί να ενδιαφερθεί; Επειδή ο Σαμαράς μπήκε στην κυβέρνηση; Σιγά τα ωά. Δεν μιλάμε δα και για τον Νταλάρα για να το κάνουμε θέμα.
Πρέπει να παραδεχτώ, dear, ότι οι αθλητικές εφημερίδες έχουν βοηθήσει πάρα πολύ τον αναγνώστη –στο να μπερδευτεί ακόμα περισσότερο. Διάβασα, για παράδειγμα, στο εξώφυλλο του «Goal» ένα σχόλιο για τον Βασσάρα και ζαλίστηκα: «Ο Κύρος Βασσάρας κατάφερε και δίχασε ξανά όλη την Ελλάδα –αλληλοδιαφωνούν κριτικοί διαιτησίας, δημοσιογράφοι, οπαδοί–, αποφασίζοντας να μη σφυρίξει πέναλτι στη φάση του Ρουκάβινα με τον Γεωργέα στο 88ο λεπτό».
Συγκλονίστηκα. Δηλαδή αν ο Κύρος στη φάση του 88ου λεπτού σφύριζε τελικά πέναλτι, ο λαός δεν θα είχε διχαστεί; Οσοι υποστήριζαν εξαρχής ότι δεν υπήρχε καμιά παράβαση, θα άλλαζαν ξαφνικά γνώμη και θα αγκαλιάζονταν με τους υπόλοιπους, οι οποίοι θεωρούσαν ότι υπήρξε πέναλτι, και θα ζούσαν αυτοί καλά και ο Βασσάρας καλύτερα; Καταπληκτικό. Να 'ναι καλά ο Βασίλης Βέργης, ο οποίος στη στήλη του βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Γράφει το αγόρι μου:
«Ναι, όντως είναι πολύ δύσκολη φάση. Ναι, ο Γεωργέας, απλώνοντας το πόδι βρίσκει πρώτα μπάλα. Εκτίμησή μου, όμως, είναι πως ο αμυντικός της ΑΕΚ το διατηρεί προτεταμένο και βρίσκει τον Κροάτη στη συνέχεια. Αρα θεωρώ πως σαφώς περισσότερο ήταν πέναλτι, παρά δεν ήταν».
Ο Βασίλης μου θέλει να πει, κεχαριτωμένε, πως αν ο Βασσάρας έβαζε τη φάση σ' ένα τσιγκέλι και μετά την πήγαινε για ζύγι, θα διαπίστωνε ότι απ' τα 100 κιλά της, τα 51 ήταν πέναλτι, και μάλιστα χωρίς κόκαλο, και τα 49 όχι. Οπως καταλαβαίνεις, ο Βέργης, καινοτόμος όπως πάντα, εισάγει στο διαιτητικό γίγνεσθαι την έννοια του «οριακού πέναλτι». Τι διάολο, μόνο το οφσάιντ θα χαρακτηρίζεται οριακό; Το πέναλτι δεν έχει ψυχή δηλαδή; Συνεχίζει ο ακριβός μου: «Νομίζω πως ουδείς θα έλεγε τίποτα στον Βασσάρα αν το σφύριζε. Ενώ τώρα…».
Φαντάζομαι ότι ο Κώστας Νικολακόπουλος, διαβάζοντας το συγκεκριμένο σχόλιο του Βασίλη, θα έβαλε τα κλάματα. Απ' το νευρικό γέλιο που θα τον έπιασε. Ο Κώστας μου εκτιμά πάντα το καλό χιούμορ. Ο Βέργης, όμως, δεν έχει ολοκληρώσει τον συλλογισμό του: «Οταν μάλιστα έχουν υπάρξει σφυρίγματα πέναλτι, όπως εκείνο που υποτίθεται ότι έκανε ο Ρόκας στον Ντουντού, αντιλαμβάνεστε γιατί άπαντες θα μιλάμε ξανά μόνο για τη διαιτησία».
Ο καλός μου έχει απόλυτο δίκιο. Μπορούμε μάλιστα από τούδε και στο εξής να αποφασίζουμε για το αν υπάρχει πέναλτι ή όχι σε μια φάση, κάνοντας σύγκριση. Να έχουμε ως πέναλτι-σύγκρισης εκείνο που δόθηκε στη βουτιά του Γιαννακόπουλου στο παιχνίδι του σωκρατικού με το Αιγάλεω και βάσει αυτού να βγάζουμε τα συμπεράσματά μας. Mon Dieu, ευτυχώς που μου ήρθε τώρα η ιδέα. Αν την είχα δύο μέρες πριν, οι θεριακλήδες που βούτηξαν στα Θεοφάνια για να πιάσουν τον σταυρό δεν θα έπαιρναν την ευλογία του Κυρίου, αλλά στην καλύτερη πέναλτι και αποβολή του παπά που συμμετείχε στη φάση.
Φυσικά στην όλη συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην πάρει μέρος και το Google της δημοσιογραφίας, ο αγαπημένος μου Γιώργος Γεωργίου. Ο καλός μου υποβάλει ένα κρίσιμο ερώτημα: «Γιατί του Ντιόγο να 'ναι πέναλτι και του Ρουκάβινα να μην είναι;». Κάποιος ανυποψίαστος θα μπορούσε να απαντήσει στον Γιώργο, αντιστρέφοντας το ακράδαντο επιχείρημα που χρησιμοποιεί: «Και γιατί του Ρουκάβινα να 'ναι πέναλτι και του Ντιόγο να μην είναι;». Εγώ, όμως, που έχω κάνει διατριβή στον τρόπο σκέψης του, θα προτιμήσω το πιο κλασικό: «Να κάνει η μάνα», γιατί έτσι και αλλιώς άκρη δεν θα βγάλουμε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Ο Γιώργος συνεχίζει συγκρίνοντας το πέναλτι που πήρε ο σωκρατικός στην Τρίπολη με εκείνο που δεν πήρε ο πολυμετοχικός στο ντέρμπι με την ΑΕΚ: «Και ο Ντιόγο έχει ξεκινήσει να κάνει τη βουτιά πριν τον ακουμπήσει ο Λαζαρίδης και ο Ρουκάβινα έχει ξεκινήσει να πέφτει πριν τον αγγίξει ο Γεωργέας. Στο ένα ματς ο Παμπορίδης δείχνει βούλα και στο άλλο ο Βασσάρας λέει "παίζετε". Ο ένας πήρε το πέναλτι και ο άλλος τι πήρε; Τα παπάρ... μου».
Πάνω στη φούντωσή μου από τα πρόστυχα λόγια του Γεωργίου φαντάστηκα τα δύο ταλαίπωρα αγόρια, τον Ντιόγο και τον Ρουκάβινα, όπως βλέπεις στο σκίτσο. Τα χρυσά μου έπειτα από τα δολοφονικά χτυπήματα που δέχτηκαν στις επίμαχες φάσεις, απορώ πώς μπορούν και στέκονται ακόμα στα πόδια τους. Ή είναι γερά σκαριά και οι δυο τους ή το ΕΣΥ του Αβραμόπουλου κάνει θαύματα.
Ο Γιώργος ολοκληρώνει τη διδαχή του, αποκαλύπτοντας τι θα έκανε ο ίδιος, αν –κούφια η ώρα που το ακούει– ήταν στη θέση του Παμπορίδη: «Εγώ θα έδινα πέναλτι υπέρ του Αστέρα και αποβολή του Ντιόγο». Υποθέτω ότι στη φάση του Ρουκάβινα αντίστοιχα ο Γεωργίου θα έδινε κίτρινη στον Γεωργέα για θέατρο την ώρα του τάκλιν και κλήση στον Κροάτη, επειδή δεν είχε πάρει άδεια πτήσης από τον πύργο ελέγχου. Ατυχο αγόρι αυτός ο Παπουτσέλης. Αν η καθηγήτρια σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού είχε επισημάνει στον Γιώργο τις προοπτικές που έχει το επάγγελμα του διαιτητή, σήμερα κανείς δεν θα θυμόταν εκείνον. Ο Γεωργίου θα τον είχε ήδη ξεπεράσει…
Νικολιακόπουλος
Ερχεται ο άνθρωπος που θα αποκαλύψει όλους εκείνους που επιδιώκουν το κακό του σωκρατικού. Τα Νεφελίμ και τα Ελοχίμ που κρύβονται πίσω απ' τις διαιτητικές σφαγές της ομάδας, θέλοντας να πάρουν τον τίτλο απ' τα χέρια του Σάββα, ήρθε η ώρα να τιμωρηθούν. Ο μεγάλος Νικολιακόπουλος είναι εδώ για να αποκαταστήσει την τάξη…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
