Στην αλλαγή του χρόνου λέμε ΝΑΙ

Ναι στην αλλαγή του χρόνου, αν ο καθένας από εμάς ξεχωριστά, κυνηγήσει το δικό του όνειρο και όχι τα όνειρα που φτιάχνουν άλλοι γι αυτόν.

Ναι στην αλλαγή του χρόνου, αν δεν θεωρήσουμε τίποτα δεδομένο. Τίποτα δεν μας έχει χαριστεί, τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

Ναι στην αλλαγή του χρόνου, αν ο χρόνος που έρχεται μας βρει με διαφορετικές αντιλήψεις και με διαφορετικά μυαλά.

Ναι στην αλλαγή του χρόνου, αν μάθουμε από τα λάθη μας και προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε.

Ναι στην αλλαγή του χρόνου, γιατί ακόμα και αν δεν τα καταφέρουμε τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει.

Ναι στην αλλαγή του χρόνου, με νέες ιδέες, νέες προτάσεις, νέες καταστάσεις.

Ναι στην αλλαγή του χρόνου…

Την ώρα που έγραφα τα παραπάνω, το κουδούνι της εξώπορτας διέκοψε την φιλοσοφική αναζήτηση που προσπάθησα (με πενιχρά είναι η αλήθεια αποτελέσματα) να κάνω. Σηκώθηκα βαριεστημένα. «Ποιός είναι;» φώναξα.

«Ήρθαμε να τα πάρουμε» απάντησε ένας τύπος.

«Τι ήρθες να πάρεις ρε φίλε;»

«Όλα αυτά που γράφεις. Τις παλιές αντιλήψεις, τα παλιά μυαλά, τις παλιές ιδέες και αν έχεις και κανένα χαλί που δεν χρησιμοποιείς θα το πάρουμε κι αυτό». Δεν είμαστε καλά. Τα δικά μου θα τους δώσω;

«Να σαι καλά φιλαράκι δεν υπάρχει τίποτα παλιό εδώ» είπα.

«Α ωραίος είσαι εσύ! Λες στον κόσμο να τα αλλάξει όλα και τον εαυτό σου τον βγάζεις απ’ έξω. Μην ανησυχείς δεν θα πονέσεις. Μια τρυπούλα στο πίσω μέρος του κρανίου θα κάνουμε και θα τα πάρουμε. Δεν θα καταλάβεις ούτε τσιμπιματάκι».

Σταμάτησα να μιλάω μήπως βαρεθεί και φύγει. Πέρασε ένα πεντάλεπτο και το κουδούνι της πόρτας χτύπησε ξανά. «Θες να συνεχιστεί όλο το βράδυ αυτό; Έλα να τελειώνουμε. Έχουμε κι αλλού να πάμε». Φόρεσα το μπουφάν μου και βγήκα από την πόρτα της κουζίνας. Κατέβηκα την εξωτερική σκάλα και από τον ακάλυπτο βγήκα από την πίσω μεριά της πολυκατοικίας. "Χα! Σου ξέφυγα" σκέφτηκα. Περίμενα για καμιά ώρα μέσα στο κρύο. Ήθελα να σιγουρευτώ ότι δεν θα τον βρω εκεί όταν θα γύριζα. Ένας τύπος με κοίταξε περίεργα. Μάλλον θα έφταιγε η βερμούδα που φόραγα μες το κρύο, αλλα δεν είχα προλάβει να βάλω παντελόνι. Τώρα που το σκέφτομαι έχει γίνει συχνό φαινόμενο να ξεχνάω το παντελόνι μου και μάλλον θα πρέπει να το διορθώσω αυτό.

Γύρισα στο σπίτι. Πήγα διστακτικά προς το ματάκι της εξώπορτας. Δεν ήταν κανείς απ’ έξω, ευτυχώς. Πήγα να γυρίσω προς το σαλόνι όταν κατάλαβα ότι πατάω ένα χαρτάκι. Το είχε ρίξε κάτω από την πόρτα. «Θα περάσω ξανά του χρόνου. Ίσως μέχρι τότε να έχεις βάλει μυαλό» έγραφε.

Έβαλα ένα ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα και κάθισα στην πολυθρόνα μου. «Μήπως θα πρέπει να αρχίσω να ακολουθώ και εγώ αυτά που λέω» σκέφτηκα αφού πάντα αγνοούμε επιδεκτικά τις συμβουλές που δίνουμε στους άλλους όταν πρέπει να τις ακολουθήσουμε εμείς. «Μέχρι του χρόνου έχουμε καιρό» μονολόγησα…

Αφιερωμένο στο 2008. Click to play



Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.