Η παράξενη ιστορία του Σόουζα

Μου κάνει εντύπωση η ιστορία του Ροντρίγκο ντε Σόουζα, που ήρθε στον ΠΑΟ το καλοκαίρι για να γίνει το «πρώτο κανόνι» της ομάδας κι έφυγε χθες για να γυρίσει στη Βραζιλία, έχοντας αγωνιστεί σε τρία όΗ παράξενη ιστορία του Σόουλα κι όλα ματς πρωταθλήματος. Κακές μεταγραφές γίνονται παντού στον κόσμο, τέτοιες εύκολες κρίσεις, όμως, γίνονται μόνο στην Ελλάδα. Μόνο εδώ μπορεί κάποιος να είναι μεσσίας το καλοκαίρι και για τα μπάζα τον Δεκέμβρη.

Ο Λουτσιάνο Μότζι, που εκτός από το να στήνει ματς ήξερε να φτιάχνει και καλές ομάδες, είχε πει ότι ο καλύτερος τεχνικός διευθυντής του κόσμου, αυτός που δεν κάνει ποτέ λάθος, είναι το ίδιο το δελτίο του ποδοσφαιριστή. «Αν δεις πού έχει παίξει κάποιος και τι έχει κάνει μέχρι τώρα στην καριέρα του, πρέπει να είσαι κουτός για να μην καταλάβεις περί τίνος πρόκειται», είχε πει κι έχει δίκιο. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν παίκτες που έχουν κάνει αδίκως καριέρα μικρότερη από αυτή που άξιζαν και πάλι αν τα «γραμμένα» μοιάζουν άσχημα, καλύτερα να αποφύγεις τον πειρασμό να δεις αν οι άλλοι, που τους είχαν στις ομάδες τους, τους αδίκησαν. Οι συμμετοχές ενός παίκτη μαρτυρούν την αξιοπιστία του, τα γκολ την παραγωγικότητά του, οι κίτρινες και οι κόκκινες κάρτες τον δυναμισμό του, οι μετακινήσεις και οι συχνές αλλαγές ομάδας τον χαρακτήρα του. Ολα αυτά πρέπει να τα κοιτάζεις διότι δεν λένε ψέματα. Μπορεί να μη μαρτυρούν πάντα την αλήθεια, αλλά ψέματα δε λένε κι αυτό το βρίσκω ιδιαιτέρως χρήσιμο.

«Γραμμένα»

Ομολογώ ότι αν ήμουν στη θέση του Κώστα του Αντωνίου, δεν θα τον αποκτούσα ποτέ τον Σόουζα: τα «γραμμένα» του μου δημιουργούσαν από το καλοκαίρι μόνο προβληματισμούς. Ο Σόουζα αγωνίστηκε τρία χρόνια στη Βάσκο ντε Γκάμα, σημειώνοντας σε μόλις 30 ματς μόλις 5 γκολ. Μετά ήρθε στην Ευρώπη κι έπαιξε στην ΤΣΣΚΑ και στη Μαρίτιμο: για δύο χρόνια ουδείς αντιλήφθηκε την παρουσία του. Γύρισε στη Βραζιλία, στην Ιντεπεντιέντε, που δεν τον εκτίμησε, έκανε δύο καλές χρονιές στην Γκοϊάς. Αλλά η τελευταία από αυτές ήταν το 2006. Μετά πήγε στη μεγάλη Φλαμένγκο, που επίσης δεν έλαμψε. Διαβάζοντας αυτά καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για κάποιο φορ που είχε δυσκολίες προσαρμογής στην Ευρώπη, έκανε σπουδαία πράγματα σε μια μικρομεσαία ομάδα, αλλά δεν τα κατάφερε σε ένα σύλλογο με βαριά φανέλα και πίεση όπως η Φλαμένγκο. Ζυγίζοντάς τα όλα αυτά, το ρίσκο ήταν μεγάλο εξαρχής. Ομως αν το έπαιρνα το ρίσκο, το στοίχημα θα το υποστήριζα μέχρι τέλους.

Παίκτης

Πιο πολύ από την επιλογή του παίκτη (στοιχήματα τέτοιου είδους στην Ελλάδα βάζουν λίγο-πολύ όλοι) μου προκαλεί εντύπωση η ελάχιστη εμπιστοσύνη που του έδειξαν. Ο Σόουζα φεύγοντας από τον ΠΑΟ πάει στην Κορίνθιανς, που σημαίνει ότι στη Βραζιλία ένα καλό όνομα το έχει. Από εδώ φεύγει έχοντας παίξει σε τρία ματς πρωταθλήματος και τέσσερα ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αγωνίστηκε σε τρία μόλις παιχνίδια ολόκληρο το ενενηντάλεπτο και στα δύο από αυτά (με τον Πανθρακικό και τη Σπάρτα Πράγας στο ΟΑΚΑ) σκόραρε! Επαιξε 86 λεπτά με την ΑΕΚ και δεν ήταν καλός, πάτησε το γήπεδο με την Ιντερ για ένα δεκάλεπτο, ίσα που πρόλαβε και ζεστάθηκε παίζοντας είκοσι λεπτά με την Ανόρθωση και μπήκε αλλαγή στο ματς με τον Λεβαδειακό όταν το παιγνίδι είχε κριθεί. Στο τελευταίο του ματς, αυτό με τον Εργοτέλη στο ΟΑΚΑ, βγήκε στο ημίχρονο όταν ο ΠΑΟ κέρδιζε. Τουλάχιστον δεν έχει την ευθύνη της ήττας. Είναι αυτό ικανοποιητικό δείγμα για να κρίνεις τις δυνατότητες ενός παίκτη που στοίχισε πάνω από τρία εκατομμύρια ευρώ; Πολύ αμφιβάλλω.

Τυχαία

Πιάνομαι τυχαία από την περίπτωση του Σόουζα διότι νομίζω ότι είναι η πλέον ενδεικτική για το πόσο δύσκολες έχουν γίνει για τους ποδοσφαιριστές οι κρίσεις στην Ελλάδα. Κάθε ομάδα έχει έναν τέτοιο παίκτη, που για λόγους συχνά ακατανόητους σχεδόν στοχοποιείται και πρέπει να αποδείξει την αξία του σε ένα τρίμηνο. Οσο πιο ακριβός είναι μάλιστα τόσο πιο δύσκολες είναι οι πρώτες του μέρες. Ειδικά αυτό που λέγεται «χρόνος προσαρμογής» στην Ελλάδα θεωρείται άγνωστη έννοια. Λες και το να φύγεις από την Αργεντινή ή τη Βραζιλία ή τη Ρωσία ή τη Γαλλία, έστω, και να 'ρθεις στην Ελλάδα για να ζήσεις είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου.

Μάρκο

Ο Μάρκο φαν Μπάστεν την πρώτη του χρονιά στη Μίλαν έβαλε ένα γκολ. Ο Ρούντι Φέλερ στη Ρόμα δεν σκόραρε. Ο μεγάλος Ανρί στην Μπαρτσελόνα την πρώτη του χρονιά έκανε ένα μετριότατο πρωτάθλημα. Ο Μπέκαμ στη Ρεάλ Μαδρίτης τον πρώτο χρόνο δεν βλεπόταν! Ο Ζινεντίν Ζιντάν στο πρώτο τρίμηνο στην Ιταλία δεν είχε ακουμπήσει μπάλα: έλεγαν μάλιστα ότι τρέχει σαν να φοράει γόβες. Φέρνω επίτηδες παραδείγματα μεγάλων παικτών, για να δείτε ότι για κάθε Μαραντόνα που σκίζει με το «καλημέρα» και κάθε Τόρες που πάει στη Λίβερπουλ και «ματώνει» τα δίχτυα υπάρχουν δεκάδες παίκτες που δυσκολεύονται να αλλάξουν τρόπο προπόνησης, διατροφή, σπίτι, φίλους.

Μπελούτσι

Για να μην πάω τόσο μακριά, θυμίζω τα πρώτα σχόλια που ακούστηκαν για παίκτες όπως ο Μπορέλι, ο Μίκλαντ, ο ίδιος ο Γκόγκιτς, ο Φερνάντο Μπελούτσι, που πέρυσι περιγράφονταν ως το πιο μεγάλο «παλτό» που έχει παίξει ποτέ ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Αποδείχτηκε ότι μόλις ο άνθρωπος προσαρμόστηκε, κατάλαβε το παιχνίδι των συμπαικτών του, άλλαξε διατροφή και συνήθειες, δεν είναι απλά ένας καλός παίκτης αλλά ένας από αυτούς τους λίγους που υπάρχουν στο ελληνικό πρωτάθλημα και κάνουν τη διαφορά. Ευτυχώς ο Μπελούτσι είχε κοστίσει πάρα πάρα πολλά κι αυτό τελικά τον έσωσε: αν είχε κοστίσει όσα ο Νούνιες, θα έπαιζε τώρα στην Αργεντινή και ο χαμένος της ιστορίας θα ήταν μάλλον ο Ολυμπιακός. Και όποιος άλλος έχει απομείνει σε αυτή τη χώρα που αγαπάει το καλό ποδόσφαιρο.

Πάρτε παίκτες

Για να πάρουν μια γεύση οι μέτοχοι του τι είδους κλίμα επικρατεί στις τάξεις των οπαδών της ΑΕΚ, δημοσιεύω μια επιστολή που μου έστειλε ο φίλος Σταύρος Κριμαλάκης, από τους πιο ποδοσφαιρόφιλους και μετριοπαθείς οπαδούς της ΑΕΚ και αναγνώστες μου. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει από οικονομικές κρίσεις, πτώσεις του Ντάου Τζόουνς, παράγωγα, μετοχές κ.λπ. Απλοποιεί τη συζήτηση και την κάνει ίσως και πιο δύσκολη. Μου γράφει:

«Διάβασα τα όσα έγραφες χθες για την ΑΕΚ και συμφωνώ 100%, μόνο που το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι πλέον η διοικητική της οργάνωση, αλλά η καταλληλότητα της διοίκησή της! Για να οργανώσεις μια ποδοσφαιρική ομάδα σωστά, πρέπει να γνωρίζεις το αντικείμενο. Στη σύγχρονη πραγματικότητα της ΑΕΚ δεν υπάρχουν ούτε οι συνθήκες ούτε τα προσόντα, ώστε να ευδοκιμήσουν παράγοντες που θα φτιάξουν ποδοσφαιρική ομάδα. Μονόδρομος των μετόχων είναι μια πραγματικά γενναία επένδυση κόντρα στη ροή της παγκόσμιας οικονομίας: ο Νοτιάς θα δώσει 15 εκατ. για να γίνει το προπονητικό κέντρο. Αν υπάρχουν τέτοιες διαθέσεις από τους υπόλοιπους μεγαλομετόχους ώστε να επενδυθούν ανάλογα ποσά στις μεταγραφές παιχτών, τότε αξίζει να μιλάμε για την ΑΕΚ του πρωταθλητισμού, αλλιώς ας μιλάτε εσείς που πληρώνεστε και είστε αναγκασμένοι διά μέσου της συζήτησης περί αυτής να βγάλετε το ψωμάκι σας! Αν δεν μπορούν οι μεγαλομέτοχοι να δώσουν 4 εκατ. ευρώ για να κάνουν μεταγραφές, για ποια μεγάλη ομάδα μιλάμε; Δεν είναι ντροπή αυτά τα πρόσωπα να αποτελούν διοίκηση μιας μεγάλης ομάδας; Θα προτιμούσα να δω την ΑΕΚ στη Δ' Εθνική, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει κανείς πλούσιος που να συγκινείται από την ύπαρξή της, παρά αυτό που βλέπουμε σήμερα. Ποδόσφαιρο ποιότητας θέλουμε να δούμε κι αν δεν μπορείτε να μας το προσφέρετε σήμερα, τότε ξαναχτίστε το Κολοσσαίο. Ποια Φιλαδέλφεια, ΟΔΔΥ και κουταμάρες...».

Καλά ξεμπερδέματα σε όλους…