Ο Κοντρέρας στα πράσινα;

Iσως πιστεύεις, λατρεμένε αναγνώστη, ότι όλος ο κόσμος πέρασε τις εορτές των Χριστουγέννων όπως εσύ. Τρώγοντας τον άμπακο δηλαδή και βλέποντας στην τηλεόραση για εκατοστή ογδοηκοστή έβδομη φορά το «Μόνος στο σπίτι» με την προσδοκία αυτή τη φορά οι ληστές να το πιάσουν το μούλικο και να του δώσουν να καταλάβει. Αντε και κάνοντας και μια βόλτα μέχρι το πολιτιστικό κέντρο όπου άδει η Λυδία Χρηστάκη, με την κρυφή ελπίδα να πάρει ένα αυτόγραφο από τον Γερασίμου, μια και είναι πιο βέβαιο και από το ότι ο Βοτανικός είναι τίγκα στους κορμοράνους ότι ο Βασίλης κάπου εκεί θα τριγύριζε. Αυταπατάσαι, dear...

Υπάρχουν και κάποια αγόρια που προτίμησαν να περάσουν τις άγιες μέρες με έναν πιο πρωτότυπο τρόπο, που είμαι σίγουρος ότι θα σου αρέσει τόσο πολύ, ώστε από του χρόνου μπορεί να τον υιοθετήσεις και συ. Ο Κώστας Ραπτόπουλος, για παράδειγμα. Γράφει ο χρυσός μου στη «MetroSport»: «Είμαι σπίτι. Τα χρυσόψαρα της Ευγενούλας πέθαναν μέσα σε μια εβδομάδα. Είναι σούρουπο, βλέπω τσόντα στον ΣΚΑΪ και τα φώτα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο πέφτουν επάνω στη γυάλα, την άδεια γυάλα που είναι γεμάτη κοχύλια και πετρούλες».

Mon Dieu, τύφλα να ’χει το «ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς». Μπροστά στα άρθρα του γλυκού Κώστα δεν πιάνει μία. Γι' αυτό τον αγαπώ τον Ραπτόπουλο. Γιατί είναι πολύ μπροστά. Ο καλός μου βλέπει την απήχηση που έχουν τα blogs -τα οποία υποτίθεται ότι είναι προσωπικά ημερολόγια των χρηστών- και είπε να φέρει την επανάσταση στον Τύπο. Εγινε ο πρώτος δημοσιογράφος που bloggάρει όχι στο Ιντερνετ, αλλά σε εφημερίδα, χρονιάρες μέρες. Υποκλίνομαι ταπεινά στο μεγαλείο του.

Συνεχίζει ο ακριβός μου: «Και βλέπω μέσα στη γυάλα τον Κοντρέρας, τον Ν'Ντόι, τον Δάρλα και τον Βγενόπουλο. Τι διάολο, λέω, γίνεται, ρε; Ζωντάνεψαν τα χρυσόψαρα της Νινίας; Μπα. Δεν νομίζω. Ξαφνικά βλέπω να σηκώνονται τέσσερα κοχύλια βαριά βαριά σαν πέτρες σε λατομείο και να λούζουν το κεφάλι του Κοντρέρας. Ο Βγενόπουλος ως ψάρι μονομάχος με την ουρά δίνει μία στον Δάρλα και τον στέλνει στη μεριά που βλέπει Τούμπα. Το μαυρόψαρο και αυτό μαζεύει από εκείνη τη μεριά».

Στο σημείο αυτό ο Ραπτόπουλος μπαίνει στο κλίμα των εορτών. Σε αντίθεση με τους περισσότερους, που συνηθίζουν να βλέπουν το πνεύμα των Χριστουγέννων να πλανάται σαν την άδικη κατάρα δεξιά και αριστερά, ο γλυκός μου, όντας ένα πνεύμα πιο μπροστά, είδε ένα περιπετειώδες όραμα. Κράτα σημειώσεις, sugar, γιατί ο Κώστας είναι σε καλό δρόμο. Τώρα θα ανακοινώσει το επίκεντρο του οράματος, το μέγεθος και αν συντρέχει λόγος ανησυχίας για τον Γιώργο Μίνο. Από την πένα του κρέμομαι. Θα λιποθυμήσω:

«Μέσα στη θολούρα μου ακούω τη Νινία να ζητάει απεγνωσμένα να την πάμε στην τουαλέτα να κάνει τσίσα της. Αλήθεια, πώς θα το δεχόταν ο ΠΑΟΚτσής να φύγει ο Κοντρέρας, να πάρει ο ΠΑΟΚ τέσσερα τούβλα από τον Παναθηναϊκό, τον Ν'Ντόι και χάρισμα τον Δάρλα; Ονειρο. Με τον Παναθηναϊκό βέβαια δεύτερο στη βαθμολογία στον δεύτερο γύρο».

Πήγα και ήρθα, κεχαριτωμένε. Φοβήθηκα ότι η συχνουρία της Νινίας θα έκοβε τον Ραπτόπουλο πάνω στο καλύτερο. Εχω συγκλονιστεί. Λες τα οράματα του καλού μου να έβγαλαν είδηση από το πουθενά; Αν και έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη φαντασία του Κώστα, θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση οι πηγές του οράματός του τον πρόδωσαν. Αποκλείεται ο πολυμετοχικός να ενδιαφέρεται για τον Κοντρέρας. Μάλλον τον παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας του ΠΑΟΚ του έδειχναν και εκείνος μπέρδεψε τον στόχο...

Πιο λογικό μού φαίνεται το «τριφύλλι» να ενδιαφέρεται για τον Μαλεζά, που είναι ψηλό και γοητευτικό αγόρι και φέρνει λίγο στον Μελίσση, παρά για τον Χιλιανό. Οπως και να 'χει το θέμα, στη θέση του Ζαγοράκη θα έτριβα τα χέρια μου από ικανοποίηση. Δυο-τρεις παίκτες του «Δικεφάλου του Βορρά» ακόμα να γυαλίσουν στον πολυμετοχικό και βλέπω τον ΠΑΟΚ με τα χρήματα και τα έμψυχα ανταλλάγματα που θα πάρει να φτιάχνει ομάδα καλύτερη και από εκείνη της Τσέλσι. Γιατί από τη μέρα που ο Παναθηναϊκός έγινε πολυμετοχικός, αν μη τι άλλο, τα deals που κάνει είναι εξαιρετικά. Για τους άλλους...

Αλλάζω θέμα, φίλε αναγνώστη, γιατί θέλω να μοιραστώ μαζί σου μια μοναδική εμπειρία που έζησα το βράδυ του Σαββάτου. Ημουν συντονισμένος στον Sentra 103,3 και απολάμβανα τον λατρεμένο Γιάννη Μπίλιο, ο οποίος ήταν στο μικρόφωνο. Οταν δεν έχει εκπομπή ο Γκαραβέλας στο Love Radio, ακούω πάντα τον Γιάννη για να καλύψω το κενό. Η φωνή του και τα τραγούδια που επιλέγει με ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους, μακρινούς. Τον αγαπώ...

Πάνω που την είχα βρει και ετοιμαζόμουν να βγάλω τα ξηροκάρπια και να πιω και τη δεύτερη μαργαρίτα φράουλα, ο Γιάννης μού έκοψε τα ήπατα. Τον άκουσα να λέει ότι η Φόλενταμ είχε μειώσει στο παιχνίδι με τη Φίτεσε και αναστατώθηκα. Το είπε με τέτοιο πάθος που ακόμα και εγώ -που μόνο τη Χερενφέν συμπαθώ από τις ολλανδικές ομάδες, γιατί με γοητεύουν οι καρδούλες που έχει στη φανέλα- πωρώθηκα. Ημουν ικανός να μην κλείσω μάτι αν δεν μάθαινα από τον Γιάννη ότι η Φόλενταμ έκανε την ολική ανατροπή...

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Διότι ο καλός μου, εκεί που έλεγε ότι το ματς αποκτά νέο ενδιαφέρον και με είχε κάνει ένα με το ραδιόφωνο που βλέπεις στη φωτογραφία, με παράτησε ξαφνικά στα κρύα του λουτρού. Ο Γιάννης μου υποστήριξε ότι ήταν ώρα να αποχωρήσει, γιατί ήταν από νωρίς στο στούντιο, κι έτσι όποιος ήθελε να μάθει την εξέλιξη του αγώνα θα έπρεπε να περιμένει μέχρι την επόμενη μέρα. Τι ρομαντικό... Πρώτα μας άναψε ο καλός μου και μετά μας άφησε με την κάψα. Αχ, έτσι φουντώνει ο έρωτας, πιστέ μου αναγνώστη...

Για να σβήσω τη φωτιά που σιγόκαιγε μέσα μου ζήτησα από τη θεία Λουκρητία να μπει στο στούντιο ηχογράφησης που έχουμε στη μεζονέτα μας και να φτιάξει ένα σποτάκι. Θέλω να το ακούω και να ανοίγει η καρδιά μου: «Το παιχνίδι μπορεί να αρχίζει στη σέντρα, αλλά δεν τελειώνει στον Sentra». Συγκινούμαι...