Βοτανικός: «I want It... mall and I want it now»

Το έχετε προσέξει; Στην υπόθεση «γήπεδο Παναθηναϊκού» από την αρχή έως τώρα η μαγική λέξη είναι «μόνο». Στην αρχή: «Γήπεδο μόνο στη Λεωφόρο». Οταν κατέστη πασιφανές το ανέφικτο του σχεδίου, το «μόνο» πήγε στου Γουδή. Τότε, μάλιστα, οπαδοί του Παναθηναϊκού λάνσαραν και σχετικό σύνθημα: «Τη Λεωφόρο σας δίνουμε με πόνο, για του Γουδή και μόνο» –έστω κι αν αυτό που έδινε ο Παναθηναϊκός δεν του ανήκε. Στη συνέχεια το «μόνο» μετακόμισε στον Ελαιώνα.

Οπαδοί και πολέμιοι της ιδέας να ανεγερθεί εκεί (στον Βοτανικό) το γήπεδο διασταύρωσαν τα ξίφη τους, σε μια μονομαχία που θα περνούσε μέχρι σήμερα σχεδόν απαρατήρητη, εάν η υπόθεση δεν έπαιρνε τη γνωστή τροπή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Οι «γηπεδολάτρες» παρέμειναν –άπαντες– αμετακίνητοι στη θέση τους. Αντιθέτως, ορισμένοι από τους «γηπεδομάχους» έριξαν νερό στο κρασί τους και μια ιδέα στο τραπέζι: «Ωραία, ας γίνει το γήπεδο στον Βοτανικό, έστω και κατά παράβαση όσων προέβλεπε η νομοθετική ρύθμιση του 1995 για την περιοχή. Για να μην το ξεφτιλίσουμε, όμως, εντελώς το πράγμα, ας γίνει γήπεδο με κάμποσο πράσινο αντί για mall». Και τότε...

Τότε ο κατάλογος των διαδοχικών «μόνο εδώ, μόνο εκεί» επιμηκύνθηκε με ένα ακόμα «μόνο». Οχι τοπικό, αλλά τροπικό. «Μόνον έτσι», λένε δήμος και ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Δηλαδή μόνο με mall. Δίχως mall δεν παίζεται football. Με άλλα λόγια «mall-α ή τίποτα». Νικήτας Κακλαμάνης και ΠΑΕ είναι σαν να διασκευάζουν Queen: «I want it mall and I want it now». Κι ας μην αναρωτηθεί κανείς από πότε δήμαρχοι και αφεντικά ΠΑΕ ακούνε ροκ: προ δεκαετίας, στην επέτειο των 20 χρόνων από την έκδοση του «Ποπ και Ροκ», το εορταστικό τεύχος του εν λόγω περιοδικού δημοσίευσε ευχετήριο κείμενο του τότε δημάρχου Αθηναίων, Δημήτρη Αβραμόπουλου. Πέρυσι ο Λάμπρος Σκόρδας του Αρη σε συνέντευξή του (νομίζω στο «Max») έλεγε πως μεγάλωσε με Beatles και Stones, καθώς και ότι ακούει μανιωδώς AC/DC και Offspring. Εμείς, πάλι, για το θέμα του γηπέδου στον Βοτανικό είναι σαν να ακούμε –από τον δήμο και την ΠΑΕ– Rocky Erickson: ο τύπος ήταν σκέτη παράνοια!

Πρώτα μας είπαν ότι το γήπεδο και το mall του κ. Βωβού «πάνε πακέτο» αναγκαστικά, διότι τα –διάσημα πλέον– 56,5 στρέμματα δεν νοούνται ως εισφορά σε γη. Αυτή την κατάργησε –είπαν– ο νόμος 3481. Οταν αποδείχθηκε (θέμα απλής ανάγνωσης) πως ουδέποτε καταργήθηκε η εισφορά σε γη, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός μετατόπισε το κέντρο βάρους της επιχειρηματολογίας της σε μια γενική διακήρυξη περί αδιαίρετου κι ομοούσιου νόμου. «Ο νόμος της διπλής ανάπλασης (3481/2006) ισχύει στο σύνολό του», λέει η ΠΑΕ. Τι ακριβώς είναι αυτό; Θέμα αρχής για την –πολυσυζητημένη εσχάτως– νομιμότητα; Αν είναι έτσι, ας υποθέσουμε πως στον Ελαιώνα φυτρώνει και μια κολοκυθιά, ώστε να επιδοθούμε στο ομώνυμο παιχνίδι: και γιατί να μην αρχίσουμε να μετράμε από το 1995; Και τότε διαμορφώθηκε νομικό status για τον Ελαιώνα. Οχι μόνο δεν εφαρμόστηκε αλώβητο, αλλά τελικώς το έφαγε η μαρμάγκα –και να που βλέπουμε πάλι τον κ. Βωβό μάγκα...

Αναφαίρετο δικαίωμα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι να παίζει σκληρό, ανελαστικό πόκερ, αρνούμενη κάθε οδό για την αποφυγή ενός πιθανού, χειρότερου μπλεξίματος με το ΣτΕ. Κάθε ρίσκο, άλλωστε, έχει τη γοητεία του –μένει να δούμε την κατάληξη. Εως τότε θα συνεχίζουμε να μακαρίζουμε τον κ. Βωβό: δεν είναι μικρό πράγμα να σε υποστηρίζουν με τέτοια θέρμη και... αυταπάρνηση ο μεγαλύτερος δήμος και μία από τις δύο ισχυρότερες ΠΑΕ της χώρας.

Κατά τα άλλα, το θεμελιώδες «επιχείρημα» που ακούγεται και γράφεται υπέρ της άποψης «γήπεδο να 'ναι κι όπως να 'ναι» συμπυκνώνεται σε ένα διπλό ερώτημα: «Είναι προτιμότερο το σημερινό χάλι του Ελαιώνα; Θέλουν να το διαιωνίσουν όσοι αντιδρούν;». Ατοπο ερώτημα, αφ' ης στιγμής ουδείς επιθυμεί τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς θα τη διαδεχθεί: κάτι που θα... σέβεται κάπως ό,τι είχε προγραμματιστεί προ 13 ετών ή τσιμέντο με ψήγματα πράσινου κοινόχρηστου χώρου, όπως προκύπτει, όχι από κανένα σύνδρομο καχυποψίας, αλλά από τις ίδιες τις... μακέτες;

Οιοσδήποτε μπορεί να πει: αφού επί 13 χρόνια δεν έγινε τίποτα, ας γίνει τώρα ό,τι να 'ναι. Οιοσδήποτε, επίσης, διατηρεί το δικαίωμα να μη σκέφτεται τόσο μίζερα. Το Προεδρικό Διάταγμα του '95 δεν παρέμεινε «κενό γράμμα» επειδή αποδείχθηκε μαξιμαλιστικό, ανεφάρμοστο, ουτοπικό από οικονομικής πλευράς: ίσα ίσα, όπως εξηγήσαμε χθες, η περίφημη διπλή ανάπλαση είναι αυτή που αποδεικνύεται βαριά κι ασήκωτη για τον δήμο, ο οποίος κατά τα άλλα... δεν μπορούσε να κάνει μια απαλλοτρίωση αξίας 45 εκατ. ευρώ! Το Π.Δ. του '95 παρέμεινε «κενό γράμμα» διότι έτσι... είθισται! Για να «γεμίσει» αλλιώς. Μήπως είναι η πρώτη φορά που τοπική και κεντρική εξουσία καθιστούν τη δική τους απραξία άλλοθι, ώστε να καταφθάσουν «μεσσίες» και μπόλικο τσιμέντο, με όχημα διάφορα «είπαμε-ξείπαμε», παρατυπίες και τα συναφή; Γιατί άραγε θα ήταν ένδειξη υγείας η υπόκλιση σε μια τέτοια λογική και πρακτική;

Εξυπακούεται πως η εν λόγω πρακτική δεν θριαμβεύει μόνο εκεί που πλανάται το ερώτημα τι θα διαδεχθεί κάποιο χάλι τύπου Ελαιώνα. Τα ίδια πάνω-κάτω συμβαίνουν κι εκεί όπου χάνεται πράσινο (ας πούμε με τις πυρκαγιές), αλλά και όπου πρέπει να δικαιολογηθούν κάποιες «υψηλές» παραχωρήσεις, συνυφασμένες με... διακριτικές αποψιλώσεις. Θυμάστε τι είχε πει ο δήμαρχος Ν. Κακλαμάνης όταν επικρίθηκε για την παραχώρηση τμήματος του Πεδίου του Αρεως στον κ. Κυριακού και τον Πανελλήνιο; Μεταξύ άλλων επικαλέστηκε την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Πεδίον του Αρεως. Ανέξοδη, εκ πρώτης όψεως, δικαιολογία: αν δεν με απατά η μνήμη μου, το πάρκο τελεί υπό την ευθύνη της νομαρχίας, όχι του δήμου. Ετσι, η δημοτική αρχή, αντί να αναστατώσει τον κόσμο γι' αυτό το πρόβλημα, το θεώρησε δεδομένο και προέβη... στα δέοντα. Ναι, η ίδια αρχή που σήμερα εξαντλεί τη μαχητικότητά της στην υποστήριξη του... ιδανικού «γήπεδο-Βωβός ή Ελαιώνας ξερός»!

Βεβαίως, ακούγονται δύο ακόμη επιχειρήματα –θα τα εξετάσουμε αύριο. Το πρώτο: «Τελικώς πρέπει ή δεν πρέπει να κατασκευάζονται νέα γήπεδα; Τα θέλουμε ή όχι;». Το δεύτερο: «Κακά τα ψέματα, εφόσον έγινε η αρχή με το Καραϊσκάκη, θα ήταν αδικία να μη γίνουν ανάλογα ρουσφέτια και χατίρια στον Παναθηναϊκό». Α, ίσως υπάρχει κι ένα ακόμα: «Κι αν αποδειχθεί ότι στο ρέμα του Προφήτη Δανιήλ δεν εμφανίζονται κορμοράνοι;». Σωστά. Διότι με αυτή τη λογική η Πάρνηθα θα πρέπει να γίνει όλη τσιμέντο και το Πεδίον του Αρεως να εκχωρηθεί ολόκληρο στον Μ. Κυργιακού. Γιατί όχι; Ούτε αρκούδες υπάρχουν στην Πάρνηθα ούτε σπάνια φυτά εντοπίστηκαν στο Πεδίον του Αρεως. Aρα... (Τα υπόλοιπα αύριο)

ΥΓ.: Eιλικρινά, δεν περίμενα ότι το... μέγα θέμα των κορμοράνων θα κέντριζε τόσο πολύ το ενδιαφέρον του Πανούτσου. Ούτε ότι θα τον αποπροσανατόλιζε έτσι. Είναι δυνατόν; Ο άνθρωπος που έγινε δημοσιογράφος επειδή η αλφαβητική κατάταξη φέρνει το επάγγελμα ανάμεσα στα «δεσμοφύλακας» και «δικαστής»; Ο θεματοφύλακας του Συντάγματος που φορά συνεχώς τιράντες διότι στο λεξικό τις είδε γραμμένες δίπλα στο «τήβεννος»; Αυτός να σταματά να παρακολουθεί την ΑΣΟΕΕ και να ασχολείται με πτηνά; Τώρα; Η έννομος τάξις τον χρειάζεται επί των επάλξεων κι εκείνος παριστάνει τον Δαρβίνο που κάνει έρευνες στα Γκαλαπάγκος; Πάει, χάνονται οι ελπίδες του τόπου...