Ο άγνωστος Χ της φωτογραφίας (Νο 2)

Σκέφτομαι κάποιες φορές, λατρεμένε αναγνώστη, πόσα πολλά πράγματα μπορεί να μάθει κάποιος διαβάζοντας μια αθλητική εφημερίδα. Ξεφύλλιζα χθες την «Ωρα των Σπορ» και το μάτι μου έπεσε σε ένα ρεπορτάζ με τίτλο «Συντονιστείτε στο Barbersports». Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι ο αγαπημένος Κώστας Μπαρμπής άνοιξε επιτέλους τον δικό του τηλεοπτικό, αθλητικό σταθμό και συγκλονίστηκα.

Μόλις κοίταξα το κομμάτι λίγο πιο προσεκτικά ενθουσιάστηκα ακόμα πιο πολύ. Η ιστορία, αν και Μπαρμπή δεν είχε, με αποζημίωσε επειδή ο πρωταγωνιστής της ήταν εξίσου γοητευτικός με τον Κώστα. Τι να κάνω; Αφού η καλή εφημερίδα δεν μπορεί να έχει αυτόν που αγαπώ, αγαπώ αυτόν που έχει.

Ξέρω ότι ήδη η αγωνία σου έχει χτυπήσει κόκκινο, γι' αυτό δεν θα παίξω άλλο με τον πόνο σου. Ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο οποίος υπογράφει το ρεπορτάζ, γράφει στην «Ωρα»: «Μην προσπαθήσετε να βρείτε στο δορυφορικό σας μπουκέτο το αθλητικό κανάλι Barbersports. Δεν εκπέμπει ούτε ψηφιακά ούτε αναλογικά. Για να καταφέρετε να το παρακολουθήσετε θα πρέπει να μεταβείτε στην Αγγελου Σικελιανού 24. Εκεί θα δείτε τη μικρή είσοδο του κουρείου του Βασίλη Στεφανίδη ή Μπίλι, όπως τον αποκαλούν οι γείτονες».

Πριν βιαστείς να ξινίσεις τα μούτρα σου, λατρεμένε, σιγοψιθυρίζοντας ότι εσύ τον Τρύφωνα δεν τον αλλάζεις με τίποτα, πρέπει να μάθεις ότι το κουρείο του Μπίλι έχει τη δική του ιστορία. Είναι το πρώτο ποδοσφαιρικό κουρείο στην Ελλάδα. Μη σου πω και στον κόσμο. Συνεχίζει ο Σταυρόπουλος: «Περνώντας το κατώφλι της εισόδου, όλοι μένουν με ανοιχτό το στόμα. Πριν κάνουμε το θέμα πήγαμε πρώτα να ρίξουμε μια μικρή ματιά. Οταν μπήκα έμεινα, όπως ήταν αναμενόμενο, με ανοιχτό το στόμα. Ο Αντώνης (σ.σ.: ο φωτογράφος) έμεινε και αυτός με ανοιχτό το στόμα».

Mon Dieu, αν άνοιγε και ένα οδοντιατρείο εντός του κουρείου ο Bill χρυσές δουλειές θα έκανε. Αφού όποιος μπαίνει μέσα μένει με ανοιχτό το στόμα, ας το εκμεταλλευτεί τουλάχιστον. Ξέρεις αγώνα που δίνουν οι συνάδελφοι του Σκόρδα για να πείσουν τον ασθενή να ανοίξει το στόμα του για να κάνουν τη δουλειά τους μετά; Ο Βασίλης θα τους έστελνε έτοιμους στον οδοντίατρο στο πιτς φιτίλι.

Οπως διαβάζω, το κουρείο είναι γεμάτο λάβαρα, φανέλες, μπάλες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς σχετικό με το ποδόσφαιρο. Υπάρχει και μια συλλεκτική φωτογραφία του Ντούσαν Μπάγεβιτς, την οποία ο σαγηνευτικός κουρέας κρατάει ακόμα. Δηλώνει χαρακτηριστικά: «Μου είπαν όταν έφυγε να την ξεκρεμάσω. Εγώ είπα όχι. Αυτή η φωτό είναι η ιστορία μου». Τι ρομαντικός, Θεέ μου. Θα πάρω σήμερα κιόλας τηλέφωνο τον Αγαπούλα να περάσει απ' το μαγαζί τού καλού μου για να κάνει ανταύγειες στο μουστάκι. Τους καλύτερους πελάτες θα του στείλω. Πολύ με συγκίνησε...

Το πιο σημαντικό στοιχείο της ιστορίας, όμως, είναι ότι ο Βασίλης Στεφανίδης είναι πρώην διαιτητής. Καταρρίπτεται έτσι ο μύθος που ήθελε τους βετεράνους διαιτητές να γίνονται στη συνέχεια ή τηλεκριτικοί διαιτησίας ή παράγοντες ομάδων. Τα καμάρια μου έχουν και τρίτη εναλλακτική για να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί στη ζωή μετά Ψυχομάνην.

Δες το σκίτσο και μετά κλείσε τα μάτια, λατρεμένε. Φαντάσου τον ζουμερό Πολατιάν να ολοκληρώνει την ένδοξη καριέρα του ως κόρακας και στη συνέχεια να γίνεται μπαρμπέρης. Αυτό δεν είναι όνειρο, ονείρωξη είναι. Δεν ξέρω τι θα έκανες εσύ, αλλά εγώ θα του εμπιστευόμουν ευχαρίστως το μαλλί της κεφαλής μου. Ηδη ο χρυσός μου κάνει το αγροτικό του. Λίγες ομάδες νομίζεις ότι έχουν πάει για μαλλί και έχουν βγει κουρεμένες από εκείνον;

Συζητώντας για τρίχες, το μυαλό μου φτερούγισε στο θέμα των ανακοινώσεων που εξέδωσαν ο σωκρατικός και ο πολυμετοχικός για τον Βασίλη μου. Διάβασα και τις δύο και ένιωσα λες και διαβάζω γράμματα από δυο μπόμπιρες στον Αγιο Βασίλη. Το ένα παιδάκι (σωκρατικός) πίστευε στην ύπαρξή του αγίου, επειδή έβλεπε κάθε χρονιά την κάλτσα που κρέμαγε στο τζάκι να είναι γεμάτη δώρα, γι' αυτό και τον αγαπούσε με πάθος. Το άλλο (πολυμετοχικός) είχε βαρεθεί να περιμένει τόσα χρόνια μπας και φιλοτιμηθεί ο τροφαντός άγιος να εμφανιστεί και να ρίξει μια ματιά και στη δική του κάλτσα, γι' αυτό και του κράταγε μούτρα και τον ειρωνευόταν. Χαμογέλασε, πολυαγαπημένε. Χάρη στον Βασίλη μου ο συνονόματός του άγιος ήρθε πιο νωρίς φέτος...

Στη χθεσινή «SportDay», sugar, στο ρεπορτάζ του πολυμετοχικού υπήρχε αναφορά στο πρωτότυπο δώρο που έκανε ο Νίκος Πατέρας στον Τότη Φυλακούρη στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του: «Ο Στέφανος Ησαΐας, εκ μέρους της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και του Νίκου Πατέρα, παρέδωσε στον Τότη Φυλακούρη μια φωτογραφία, στην οποία διακρίνεται ο Τότης Φυλακούρης με ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά. Τότε ο Φυλακούρης ήταν ποδοσφαιριστής της ομάδας και ο μικρός απλός φίλος του συλλόγου. Η είδηση κρύβεται στην ταυτότητα του πιτσιρικά. Ο μικρός είναι ο Νίκος Πατέρας».

Κοίταξα τη φωτογραφία και πάγωσα. Στο συγκεκριμένο ντοκουμέντο διέκρινα και έναν τρίτο άνδρα πίσω από τον Φυλακούρη και τον Πατέρα, ο οποίος ήταν ο άγνωστος Χ της υπόθεσης. Επρόκειτο για έναν ημιασκεπή μεσήλικα, ο οποίος είχε στραμμένο το βλέμμα του στον φωτογραφικό φακό και υπομειδιούσε. Ουδείς ήξερε ποιος ήταν και πώς τρύπωσε στη φωτογραφία. Οσο πιο πολύ τον κοίταζα τόσο περισσότερο έτεινα να πιστέψω ότι ο μυστηριώδης άνδρας ήταν ο μπάρμπας του Φρόντο απ' τον «Αρχοντα των δαχτυλιδιών». Η ομοιότητα ήταν τρομακτική.

Ευτυχώς πάνω στην ώρα ήρθε ο θείος Αμάραντος και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Μια ματιά έριξε ο θείος στη φωτογραφία και απεφάνθη: ο άγνωστος πρέπει να έχει συγγένεια εξ αίματος με τον Αντώνη Τσούρτη. Απ' το κούτελο και κάτω σαν δυο σταγόνες νερό μοιάζουν. Σου φαίνεται απίθανο μήπως;