Μίλησε το «κάστρο» του

Για τον Ολυμπιακό αυτή τη φορά μίλησε η έδρα του. Το «κάστρο» του ήταν εκείνο που έκρινε έναν αγώνα δίχως χρώμα. Σε τέτοια παιχνίδια, όταν οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάζονται δίχως ένταση και ρυθμό, είναι ο κόσμος που λυγίζει τον αντίπαλο. Κι αν το σκορ έμενε εύθραυστο έως το φινάλε, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αγχώθηκαν. Είναι αλήθεια ότι οι πρωταθλητές έχουν την ικανότητα και τη στόφα της μεγάλης ομάδας για να παίρνουν παιχνίδια, ακόμα κι όταν δεν παίζουν καλά. Κυνήγησαν την ουσία, δεν έκαναν φάσεις και σίγουρα δεν ικανοποίησαν τον κόσμο τους.

Είναι τέτοια η... συνήθεια για τους φίλους του Ολυμπιακού, που δυσανασχετούν ακόμα και σε νίκες που δεν συνοδεύονται με μεγάλο σκορ. Στο ποδόσφαιρο, όμως, όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Οι Πειραιώτες προτίμησαν την ουσία και τη συντήρηση δυνάμεων. Ο Βαλβέρδε σίγουρα θα ήθελε κι αυτός κάτι παραπάνω, αλλά δεν μπορεί να ζητάει τα ίδια πράγματα από όλους τους παίκτες, τη στιγμή που γνωρίζει καλά πως δεν είναι δυνατόν όλοι να έχουν την ίδια ικανότητα προσφοράς και αντίληψης. Επίσης ο Ισπανός θα είδε ότι το δίδυμο Κοβάσεβιτς – Μπελούτσι δεν μπορεί να έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με το δίδυμο Ντιόγο – Μπελούτσι.

Ακόμα είναι προφανές ότι ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη ενίσχυσης στη μεσαία γραμμή. Με τα δεδομένα προβλήματα τραυματισμών ο Ντουντού συχνά-πυκνά μένει μόνος του για να κρατήσει όλο το κέντρο. Οπως και όσο μπορεί, απόντων των υπολοίπων και με τους τραυματισμούς να μη σταμάτανε.