Σαλάτα του ΣΕΦ

Η αρρωστημένη αγάπη για την ομάδα δεν φωλιάζει μόνο στο ΣΕΦ ή στο ΟΑΚΑ. Σαν την υποκρισία κι αυτή, βρίσκεται κυρίως στην καρδιά μας.

Tο περιστατικό στο ΣΕΦ, στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Αβελίνο, θα μπορούσε να εμπνεύσει μια μεγαλειώδη χολιγουντιανή παραγωγή: ο Θοδωρής, διωγμένος άδικα από τον Ολυμπιακό, κατακτά την Ευρώπη ως παίκτης της ΤΣΣΚΑ και επιστρέφει στη μεγάλη αγάπη του για να κλείσει λογαριασμούς και να τακτοποιήσει «γραμμάτια». Κι όμως, λίγους μήνες μετά βρίσκεται στο στόχαστρο των οπαδών της δικής του ομάδας, προς τους οποίους πετάει μια μπάλα για να τους τραβήξει την προσοχή και να μην την πέσουν στους λιγοστούς φίλους της ιταλικής ομάδας. Πώς θα εξελιχθεί αυτή η σχέση; Θα ξανακερδίσει ο «Τεό» τους οπαδούς της ομάδας του; Πέτυχε κάποιο παιδάκι η μπάλα ή απλώς μια καρέκλα; Περισσότερα προσεχώς στη μεγάλη οθόνη...

Θέλουμε να ακούμε και να λέμε αλήθειες; Αν θέλουμε, το πρόβλημα των φίλων του Ολυμπιακού δεν ήταν τόσο αν ο Παπαλουκάς χτύπησε ή δεν χτύπησε κάποιον με την μπάλα που πέταξε. Είναι ότι δεν πέταξε μια μπάλα ή μια καρέκλα στα μούτρα ενός παίκτη ή ενός οπαδού του Παναθηναϊκού στο ματς του ΟΑΚΑ. Διαφορετικά, ας μιλάμε για τον καιρό, για τις γιορτές των Χριστουγέννων και το Βατοπέδι. Ας κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας κι ας κοροϊδευόμαστε ομαδικά. Ο φανατικός οπαδός επιθυμεί οι σχέσεις των παικτών της ομάδας του με αυτούς του «αιώνιου» αντιπάλου να είναι το πολύ τυπικές, ακόμα κι αν παίζουν στην Εθνική ομάδα. Να λένε μια «καλημέρα» με το ζόρι. Ούτε κολλητιλίκια, ούτε χαμογελάκια, ούτε κουβεντούλα στις διακοπές των αγώνων. Φυσικά, ούτε κατά διάνοια να μένουν στα ίδια δωμάτια στους αγώνες της Εθνικής, ακόμα κι αν ο συγκεκριμένος οπαδός έχει κολλητό, αδελφό ή κουμπάρο που ανήκει στο αντίπαλο «στρατόπεδο». Αυτός έχει δικαίωμα, ο παίκτης «του» όχι. Οταν μετά το τέλος του περσινού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου διαβάσαμε ότι οι σχέσεις των παικτών του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ που συνυπήρχαν στην Εθνική του Ρεχάγκελ είχαν φτάσει στον πάτο λόγω Βάλνερ κι ότι έγιναν και καβγάδες, κάποιοι οπαδοί πήραν 10 χρόνια ζωής απ' τη χαρά τους. Ή υπάρχει κανείς που δεν το πιστεύει;

Είμαι σίγουρος ότι τα σποτάκια που γυρίζουν για λογαριασμό εταιρείας κινητής τηλεφωνίας ο Παπαλουκάς με τον Διαμαντίδη ενοχλούν πολλούς. Θα ήθελαν, ας πούμε, να πρωταγωνιστούν ο Παπαλουκάς με τον Βασιλόπουλο ή ο Διαμαντίδης με τον Σπανούλη. Πέρα από το οικονομικό σκέλος, όμως, της συμφωνίας, τα συγκεκριμένα σποτ έχουν κι έναν συμβολισμό, ειδικά για τον Παπαλουκά, που είχε την ευτυχία και την ευλογία να ζήσει το μπάσκετ σε μια χώρα που το αντιμετωπίζουν ως αυτό που πρέπει να είναι: διασκέδαση και ψυχαγωγία. Και αυτές τις παραστάσεις κουβάλησε στις αποσκευές του, μαζί με πολλούς τίτλους. Και θέλει να τις μοιραστεί με ένα σωρό κόσμο. Δεν είμαι σίγουρος, όμως, αν ο κόσμος θέλει. Φοβάμαι πως αν ο Παπαλουκάς είχε βάλει 30 πόντους στο ΟΑΚΑ και είχε δώσει 10 ασίστ, το ίδιο θα έκανε για τους φίλους του Ολυμπιακού που άνοιξαν «ψιλή κουβεντούλα» μαζί του στο ΣΕΦ.

Το πρόβλημα μαζί του δεν είναι αγωνιστικό, ξέρουν πόσο καλός παίκτης είναι και πόσο αγαπάει την ομάδα. Απαιτούν, όμως, απ' αυτόν να δηλώνει καθημερινά την ολυμπιακοφροσύνη του, αποκηρύσσοντας και φτύνοντας καθετί παναθηναϊκών αποχρώσεων. Να γίνει ο «Παπαλουκάς ο Τριφυλλοκτόνος», αρχηγός στο γήπεδο και τη γενοκτονία των αλλοθρήσκων. Μάλλον ζητούν πολλά από έναν άνθρωπο που δεν έπεσε τόσο χαμηλά ακόμα κι όταν επιφανείς Παναθηναϊκοί οπαδοί τον έβριζαν χυδαία στο φάιναλ φορ της Αθήνας, στο οποίο ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον τέταρτο ευρωπαϊκό του τίτλο κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, αντί να τον χειροκροτήσουν επειδή μας χάρισε ίσως την πιο σπουδαία παράσταση της καριέρας του -έπαιζε για τον ίδιο, για τον Σμόντις, για τον Λάνγκτον, για όλους. Με τη στάση του στο ΣΕΦ ο Θοδωρής απέδειξε ότι δεν έλεγε φούμαρα όταν μιλούσε για τις ασχήμιες του ΟΑΚΑ. Το θέμα είναι αν μπορεί να τα βάλει με το σαράκι που κατατρώει τις ψυχές ή αν θα αφεθεί κι αυτός στη μιζέρια, μην αντέχοντας το «πολιτικό κόστος». Ποιος, άλλωστε, στην Ελλάδα τα έχει βάλει ποτέ με την οργανωμένη αρρώστια και βγήκε νικητής;