To προνόμιο και η στροφή

Στον Ολυμπιακό το πρόβλημα είναι πάντα με τον προπονητή. Το λάθος του προπονητή είναι ότι κάτι έκανε ή δεν έκανε με τον Τζόρτζεβιτς. Είτε δεν άλλαξε θέση στον Τζόρτζεβιτς για να μπει κάποιος άλλος είτε δεν ξεκίνησε τον Τζόρτζεβιτς –ο Θεός να με συγχωρέσει– είτε ο προπονητής δεν έβαλε τον Τζόρτζεβιτς καθόλου. Αν ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει το ματς, θα το κέρδιζε πιο εύκολα με τον Τζόρτζεβιτς. Αν ο Ολυμπιακός έχει φέρει ισοπαλία ή έχει χάσει το ματς με τον Τζόρτζεβιτς, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Απ' τον κανόνα εξαιρούνται οι περιπτώσεις που ο Τζόρτζεβιτς είναι τραυματίας και το γεγονός έχει πιστοποιηθεί σε κρατικό νοσοκομείο ή στο «Φως». Πέραν, όμως, του Τζόρτζεβιτς, που ο ανόητος Βαλβέρδε δεν σκέφτηκε να μετακινήσει για να μπει ο Λέτο, μπορεί να προστεθούν κάποιες ασήμαντες λεπτομέρειες. Οπως για παράδειγμα ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού έχει αφήσει την ομάδα χωρίς αναπληρωματικό δεξιά μπροστινό, με αποτέλεσμα στα ματς που δεν μπορεί ή δεν έχει διάθεση να παίξει μπάλα ο Γκαλέτι να γίνονται οι αλχημείες του Ζοφρέ ντε Πεϊράκ. Να πηγαίνει μπροστά ο Τοροσίδης, ο Πατσατζόγλου ή ακόμα και ο... Το μαντέψατε. Ο Τζόρτζεβιτς.

Στο σπίτι που έχει ο Κοντομηνάς στην Υδρα πρέπει να του έχει αλλάξει τρία χρώματα. Τι ονομάζεται αυτό; Μπορείς να το πεις «πεταμένα λεφτά», αλλά μπορείς και να το πεις «προνόμιο του κονομημένου». Ο οποίος κονομημένος έχει τη δυνατότητα να πάρει ένα αμάξι και, αν δεν το γουστάρει, να το αλλάξει σε μία εβδομάδα χωρίς να στενοχωριέται ότι έχασε 20% στην αγοραπωλησία. Το... ματσό για την πλάκα του θα τα πετάξει τα αναλογούντα λεφτά χωρίς να δώσει και μεγάλη σημασία. Στον Παναθηναϊκό, λοιπόν, ο Πατέρας ξηγήθηκε ανώτερα και κονομημένα. «Δεν είναι οικονομικό το πρόβλημα του Παναθηναϊκού. Περιμένουμε τις εισηγήσεις. Δεν υπάρχει οικονομικό όριο και ό,τι ζητήσουν θα το κάνουμε. Ο προπονητής έχει ετοιμάσει την έκθεση για τους παίκτες και τι ενίσχυση θέλει». Αυτό, όμως, του Γιαννακόπουλου, ότι δεν σκορπάνε τα λεφτά κι έτσι και αυτός τα σκόρπαγε στην αρχή μέχρι να βρει τον Ομπράντοβιτς, έχει μεν την λογική του, αλλά δεν ταιριάζει με την εικόνα που είχαν προβάλει οι Γιαννακοπουλαίοι όσο βρισκόντουσαν έξω από τα πράγματα. Οταν οι οπαδοί φώναζαν να φύγει ο Τζίγκερ με τα καβούρια και να έρθει ο Παύλος που τα εκατομμύρια τα καίει. Τώρα ο Τζίγκερ, που έχει και το 50%, δεν είπε κουβέντα και ο Παύλος ζορίστηκε. Εκτός του ότι κάποιος μπορεί και να πει ότι περισσότερο από τον Ομπράντοβιτς βοήθησε ότι ο Κόκκαλης πήρε το ποδόσφαιρο και σταμάτησε να ασχολείται τόσο σοβαρά με το μπάσκετ.


Eυχαριστώ κατ’ αρχάς τον αναγνώστη Δ.Τ. για το gay-friendly βίντεο με το «τρελό αρειανό αγόρι» από το ματς μπάσκετ του Αρη με την Μπνέι Χάσαρον. Μια ανάσα από την macho ατμόσφαιρα στις ποδοσφαιρικές κερκίδες, που αν ο θεατής δεν μοιάζει με άστεγο, δεν είναι καλοντυμένος.

Οι Ουκρανοί οπαδοί, πάντως, της Μέταλιστ ξεπερνούσαν και τους δικούς μας. Στα traveling που έκανε η κάμερα στις κερκίδες του σταδίου του Χάρκοβο ο πιο πολιτισμένος οπαδός απ' αυτούς που εμφανίζονταν ήταν από τους τύπους που πίνουν μπίρα, κατουράνε στο παντελόνι και χαμογελάνε δείχνοντας λιγότερα δόντια απ' τον Γεωργίου. Και κάτι ακόμα. Μπορούμε επιτέλους να καταλάβουμε ότι τα στάδια ανήκαν στην εποχή που οι χοντροκώλες του Διονύση ήταν μέλη της Νεολαίας του Εσωτερικού; Δεν υπάρχει πιο άχαρο πράγμα από το ποδοσφαιρικό γήπεδο με κουλουάρ στίβου. Οι Αγγλοι, που έχουν και μια μεγαλύτερη παράδοση στον αθλητισμό, φτιάχνουν ένα γήπεδο ποδοσφαίρου των 30 χιλιάδων θέσεων και ένα στάδιο κλασικού αθλητισμού μαζεμένο, των επτά χιλιάδων θέσεων, να ευχαριστιούνται οι θεατές αυτό που γουστάρουν. Πάμε, λοιπόν, εμείς και φτιάχνουμε τα Πανθεσσαλικά και τα Παγκρήτια των 30 χιλιάδων θέσεων. Σαν οι θαμώνες του «Η τουρλωμένη Βουλγάρα» στο πέμπτο χιλιόμετρο έξω από τη Λάρισα και οι Ενωμένοι Παραγωγοί Φούντας Ζωνιανών να έχουν καψούρα με τον στίβο και αγωνία ότι δεν θα δουν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων και Νεανίδων.

Μια, λοιπόν, που το θέμα ήρθε στα διάφορα πρωταθλήματα των διάφορων αθλημάτων και στην επικαιρότητα βρίσκεται η επικείμενη περικοπή στις επιχορηγήσεις, θυμάμαι μια ιστορία. Πριν από μία δεκαετία, ως συνήθως, οι ομοσπονδίες πάλι μουρμουράγανε για τις επιχορηγήσεις. Συζητώντας με τον Γιάννη Σγουρό, τον είχα ρωτήσει ποιες είναι οι επιχορηγήσεις των αντίστοιχων ομοσπονδιών στα άλλα κράτη της Ενωσης. Ο Σγουρός μού είχε πει ότι δεν υπήρχε τέτοια πληροφόρηση, αλλά θα το κοιτάξει. Τα αποτελέσματα δεν είχαν δημοσιοποιηθεί και ούτε καν είμαι βέβαιος ότι υπήρξαν για όλες τις χώρες. Μόνο που, από τα αποσπασματικά στοιχεία που είχα μάθει, η Ελλάδα πρέπει να έχωνε τα περισσότερα λεφτά από κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Ας πούμε, όμως, ότι εκείνη την εποχή περιμέναμε να διοργανώσουμε τους Ολυμπιακούς και κάποια παραπάνω έξοδα θα δικαιολογούνταν. Σήμερα, που τους διοργανώσαμε και αξιωθήκαμε να χαρούμε τα Ολυμπιακά ακίνητα που δόθηκαν στο Βατοπέδι, μπορούμε υπό νορμάλ συνθήκες να μάθουμε τι δίνουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες για τον αθλητισμό; Και να το εκτιμήσουμε σε σύγκριση με τις ελληνικές συνθήκες και με το πόσο δημοφιλές είναι το άθλημα; Γιατί άλλο να δίνονται τα λεφτά στο ποδόσφαιρο, που κανένας δεν ασχολείται, και άλλο να δίνονται στο δημοφιλές κέρλινγκ, που κάθε Ελληνας κυκλοφοράει με μια κατσαρόλα του τσαγιού στο χέρι και με μια σκούπα παραμάσχαλα.

Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζει και ένα άλλο οικονομικό μέγεθος. Τα λειτουργικά έξοδα του Παναθηναϊκού. Το νούμερο που είπε ο Παύλος Γιαννακόπουλος στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Παναθηναϊκού, δηλαδή 17 εκατομμύρια ετησίως, είναι τρομακτικό. Και θα ήταν ακόμα πιο τρομακτικό αν δεν το είχε πει ο Παύλος, ο οποίος, όπως είχε πει και ο Βγενόπουλος, μετά τα όσα έχει προσφέρει στον Παναθηναϊκό μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Πάντως, αν το νούμερο είναι πραγματικό, είναι πολύ μεγαλύτερο απ' αυτό που προβλέπεται στον Ολυμπιακό και ας μην το μιλάμε για την ΑΕΚ.

Στην ΑΕΚ, της οποίας τα λειτουργικά έξοδα μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλα, τα χρωστούμενα από τις αποζημιώσεις μπορεί να είναι τα μεγαλύτερα από κάθε άλλη ομάδα. Εάν πάρεις τις αποζημιώσεις του Φερέρ, του Δώνη και των συνεργατών τους και βάλεις τα λεφτά του Αρουαμπαρένα, της δεύτερης καλύτερης μεταγραφής στην ιστορία της ΑΕΚ, όπως τότε είχε χαρακτηριστεί, και του Χουάνφραν (αυτός δεν είχε μπει στην αρίθμηση των μεγάλων μεταγραφών), καβαλάς τα τέσσερα εκατομμύρια πεταμένα λεφτά. Θα μου πεις κάθε ομάδα δεν κάνει λάθη σε επιλογές που πληρώνει σε χρήμα; Θα σου απαντήσω «ναι», προσθέτοντας, όμως, ότι όσο λιγότερα λεφτά υπάρχουνε τόσο λιγότερα ρίσκα πρέπει να παίρνονται. Δύο πανάκριβες μεταγραφές και οι δύο σε αριστερά μπακ, για να έχουνε κάποιον να βρίζουν οι οπαδοί, αποτελούν πολυτέλεια για ομάδες με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ από της ΑΕΚ.

Μια λέξη, λοιπόν, που είχε πάρει μυθικές διαστάσεις στην εποχή του μεγαλύτερου προπονητή στα τελευταία 20 χρόνια και μεγαλύτερου ever ρεσεψιονίστ της Μαγιόρκα, ήταν το μπάτζετ. Πριν από έναν περίπου χρόνο έλεγες σε παρέα «μπάτζετ» και όλοι πέφτανε γονατιστοί να κάνουνε μετάνοιες: «We are not worthy to talk about badget». Τότε τέθηκε και το σαιξπηρικό ερώτημα: «Του μπάτζετ ορ νοτ του μπάτζετ; Μπορεί να κερδίζει μια ομάδα με χαμηλότερο μπάτζετ ή πρέπει να υποκύπτει στα χτυπήματα της μοίρας;». Σ' αυτό το σημείο και επειδή στην Ελλάδα γουστάρουμε τα ηρωικά και φουστανελωτά, η απάντηση ήταν «χέσε το μπάτζετ. Η καρδιά και η διάθεση είναι αυτά που μετράνε». Εν μέρει, λοιπόν, είναι σωστό. Οπως με τις γκόμενες, η αγάπη είναι αυτό που μετράει. Βοηθάει, όμως, να υπάρχουν και πέντε φράγκα. Δηλαδή όλα τα πουρά που βλέπετε στα μαγαζιά να κυκλοφοράνε τα πιπίνια με τι νομίζετε ότι τα ρίξανε; Με το μπάτζετ.


Eκεί έγινε και η ζημιά στην ΑΕΚ. Γνωρίζοντας ότι δεν σκοπεύουν να βάλουν τα δισεκατομμύρια οι μέτοχοι της ΑΕΚ, είχαν πει τότε να βγάλουν παίκτες από τις ακαδημίες. Μετά παρασύρθηκαν και άρχισαν να κυνηγάνε τίτλους. Και σήμερα, όπως λέει και ο πρόεδρος, «έπειτα από 15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα τι να τους ζητάμε; Πίστωση χρόνου; Θα μας δέρνουνε και θα έχουνε και δίκιο…».