Ενα σαφάρι ταλέντων που ποτέ δεν σταματά

Για την εσωστρέφεια που μας διακρίνει ως λαό έχουν γράψει πολλοί και πολλά. Αυτή η εσωστρέφεια, όμως, θα ήταν παράλογο αν απουσίαζε από το ποδόσφαιρο. Και, μάλιστα, αποτυπώνεται με τον καλύτερο τρόπο, κατά τη γνώμη μου, σε δύο κυρίως περιπτώσεις. Στο πώς τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων αντιμετωπίζουν κάποιες από τις –αραιές και πού– ποδοσφαιρικές μας επιτυχίες στην Ευρώπη (π.χ. «προσκύνησε η Ευρώπη») ή όταν γίνεται γνωστό ότι κάποιος σκάουτερ μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδας βρίσκεται στο γήπεδο για να δει κάποιον ταλαντούχο ποδοσφαιριστή. Η είδηση, συνηθισμένη στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική καθημερινότητα, προβάλλεται με πηχυαίους τίτλους, λες και ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που ο σκάουτερ της ξένης ομάδας παρακολουθεί είναι το μεγαλύτερο ταλέντο στη γη και, ταυτόχρονα, η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ευκαιρία. Τυπική συμπεριφορά συμπλεγματικού όσο και εσωστρεφούς.

Η αναζήτηση των ταλέντων είναι μια δραστηριότητα των ποδοσφαιρικών ομάδων πολύ σημαντική, η οποία δεν σταματά ποτέ. Μάλιστα, όσο καλύτερα οργανωμένο είναι το τμήμα σκάουτινγκ και όσο πιο ξεκάθαροι είναι οι στόχοι του τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα που μπορεί να παράγει. Αυτή τη στιγμή στα Βαλκάνια η πιο «καυτή» αγορά ταλαντούχων ποδοσφαιριστών βρίσκεται στη Σερβία και σε όλες τις ανεξάρτητες, πια, δημοκρατίες της πρώην Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Ειδικά η ομάδα Νέων κάτω των 21 της Σερβίας είναι σχεδόν ολόκληρη στο στόχαστρο των σκάουτερ των μεγάλων συλλόγων, πολλοί από τους οποίους έχουν ήδη καπαρώσει κάποιους απ' αυτούς. Αν οι σερβικές εφημερίδες υιοθετούσαν μια προσέγγιση παρόμοια μ' αυτή ορισμένων ελληνικών αθλητικών εφημερίδων, κάθε μέρα θα είχαν πρωτοσέλιδα τα ονόματα των πιτσιρικάδων της Εθνικής Νέων. Από αυτή την Εθνική των μικρών ο Φίλιπ Τζόρτζεβιτς, ο οποίος αγωνίζεται στη γαλλική Ναντ, έχει μέσο όρο 1 γκολ κάθε τρία ματς, ο Μιραλέμ Σουλεϊμανί θεωρείται από τα πουλέν της επίθεσης του Αγιαξ, ο αμυντικός χαφ Γκόικο Κάτσαρ από τα μελλοντικά αστέρια της Χέρτα του Βερολίνου, ενώ η Τσέλσι καπάρωσε ήδη δύο από τους καλύτερους αμυντικούς αυτής της ομάδας. Τον Σλόμπονταν Ράικοβιτς, που ήδη αγωνίζεται δανεικός στην ολλανδική Τβέντε, και τον Μπράνκο Ιβάνοβιτς.

Εν τω μεταξύ, πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι, σαν πεταλούδες γύρω από το φως, γοητεύονται από τον Ντούσαν Τάντιτς της Βοϊβοντίνα. Κι αυτό το κυνήγι ταλέντου δεν είναι μια τάση που ξεπήδησε ξαφνικά. Οι περισσότερες ομάδες παρακολουθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτούς τους πιτσιρικάδες, ενημερώνονται για την πρόοδο ή τους τραυματισμούς τους και τους αγοράζουν όταν πιστεύουν ότι πρόκειται για ταλέντα που έχουν, πραγματικά, πολύ σοβαρές αγωνιστικές προοπτικές. Μάλιστα, σε περιπτώσεις που εκτιμούν ότι δεν είναι ακόμα έτοιμοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός πρωταθλήματος, όπως –για παράδειγμα– αυτό της Πρέμιερσιπ, τους στέλνουν δανεικούς σε ολλανδικές ή βελγικές ομάδες για να αποκτήσουν εμπειρίες και όχι μόνο αγωνιστικές. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον πιτσιρικά αμυντικό του Ολυμπιακού, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, τον οποίο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παρακολουθεί εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο.

Η πρωταθλήτρια Ευρώπης, που προσπαθεί να χτίσει μια γέφυρα με την Μπάρτσα για να έχει πρόσβαση και στις ακαδημίες των Καταλανών και να επιλέγει ό,τι δεν χωράει στην Μπάρτσα, πράγμα που με επιτυχία έχει κάνει ο Βενγκέρ, έχει κι αυτή τον «αγαπημένο» της νεαρό Σέρβο. Πρόκειται για τον ακραίο επιθετικό της Παρτίζαν, τον 21χρονο Ζόραν Τόσιτς, που παρά το γεγονός ότι είναι μικροκαμωμένος, πολλοί τον συγκρίνουν με τον Μιχαΐλοβιτς στα πρώτα του βήματα. Οι πληροφορίες που κυκλοφορούν υποστηρίζουν ότι ο νεαρός Σέρβος θα ενταχθεί στη Γιουνάιτεντ τον Γενάρη, μια και προορίζεται για διάδοχος του Γκιγκς και λέγεται ότι η Μάντσεστερ του έχει ήδη εξασφαλίσει άδεια εργασίας. Βέβαια, την ώρα που οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι επιμένουν να επενδύουν σε ταλαντούχους νεαρούς, εμείς ενδιαφερόμαστε να τους πουλήσουμε. Και σωστά. Το χρήμα είναι το παν. Οι άλλοι τόσα ξέρουν τόσα κάνουν.

Οι κίνδυνοι του «κυνηγιού»

Aυτό το κυνήγι των νεαρών ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, σταδιακά, μετά την απόφαση Μποσμάν και τους περιορισμούς που επέβαλε η ΟΥΕΦΑ αναδείχθηκε σε πρόκληση υπ’ αριθμόν 1 για τους μεγάλους συλλόγους. Με τη δύναμη που τους δίνουν η δημοφιλία τους και οι οικονομικές τους δυνατότητες έχουν εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο με τη «φάμπρικα» των ακαδημιών και προσπαθούν να εντοπίσουν, πρώτοι, τα νέα ταλέντα. Ομως, όπως γνωρίζουν όλοι οι καλά καταρτισμένοι σκάουτερ, ο εντοπισμός του ταλαντούχου πιτσιρικά είναι το εύκολο κεφάλαιο σ' αυτό το ανθρώπινο «σαφάρι». Η εξέλιξή του και η ωρίμανση του χαρακτήρα του είναι το δύσκολο κομμάτι της ιστορίας.

Οι ομάδες που συχνά αγοράζουν τους ταλαντούχους νεαρούς, ξοδεύοντας πολλές φορές μεγάλα ποσά, ρισκάρουν. Ενδέχεται ο νεαρός που έχουν επιλέξει να μην μπορέσει να προσαρμοστεί για πάρα πολλούς λόγους στο περιβάλλον της νέας του ομάδας, σε μία άγνωστη χώρα με τελείως διαφορετικές απαιτήσεις και συνήθειες απ' αυτές που είχε βιώσει μέχρι τα 17, 18 ή τα 19. Κι αυτές οι ηλικίες, η εφηβική και μετα-εφηβική, παρουσιάζουν αρκετές δυσκολίες λόγω των ψυχολογικών μεταπτώσεων των παιδιών και επειδή είναι η χρονική περίοδος κατά την οποία διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό ο μελλοντικός χαρακτήρας του ανθρώπου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι μεγάλοι και σοβαροί σύλλογοι απασχολούν και ψυχολόγους για να μπορούν να βοηθήσουν τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, αν υπάρξει ανάγκη. Βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα μικρών σε ηλικία ποδοσφαιριστών, οι ομάδες εξασφαλίζουν και την παρουσία του ενός ή και των δύο γονιών του μικρού, που φεύγει από τη χώρα του για να εγκατασταθεί σε μια ξένη και άγνωστη. Αρκετές φορές η απροσεξία στον ψυχολογικό χειρισμό του νεαρού ποδοσφαιριστή μπορεί να έχει κακή επίδραση στην ωρίμανσή του, τόση που να υπονομεύσει την αιχμηρότητα του ποδοσφαιρικού του ταλέντου.

Ενας άλλος συχνός κίνδυνος έχει να κάνει με τους ίδιους τους γονείς, που συχνά πιστεύουν ότι άνοιξε η τύχη τους και μεταχειρίζονται το ίδιο τους το παιδί σαν μια μελλοντική επιταγή με πολλά μηδενικά. Θα πρέπει, πάντως, να παραδεχτεί κάποιος ότι είναι επίσης συχνό φαινόμενο ο νεαρός ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που θα αποκτήσει μια ομάδα να χαθεί πηγαίνοντας δανεικός κάπου αλλού, γεγονός που είναι διπλή απώλεια. Και για τον ποδοσφαιριστή αλλά και για τη χώρα από την οποία προέρχεται.

Παιχνίδι στην πλάτη κάθε εργαζόμενου

Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, κ. Μίχαλος, διετέλεσε γ.γ. του Υπουργείου Οικονομίας και θεωρείται από τους στενούς συνεργάτες του κ. Αλογογκούφη. Καθόλου περίεργο, λοιπόν, που όποτε εκφράζει δημόσια κάποιες απόψεις, είτε αυτές συνηγορούν υπέρ των κυβερνητικών επιλογών είτε ο κ. Μίχαλος –που δεν κάνει ποτέ κριτική στην οικονομική πολιτική– λειτουργεί όπως οι «λαγοί» στα μίτινγκ της IAAF. Η άποψη που εξέφρασε προχθές για την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών είναι από τις πιο προωθημένες του νεοφιλελεύθερου στρατοπέδου, που δεν έχει στόχο να στηρίξει την αγορά εργασίας αλλά τους επιχειρηματίες.

Φυσικά, ο κ. Μίχαλος ουδέποτε ασχολήθηκε ή ενοχλήθηκε με τον τρόπο που οι επιχειρήσεις αξιοποίησαν τα χρήματα που άντλησαν από το Χρηματιστήριο ή που δανείστηκαν από τις τράπεζες. Το ενδιαφέρον του κ. Μίχαλου εντοπίζεται στον τρόπο που οι επιχειρήσεις θα μοιραστούν τις ζημιές της οικονομικής κρίσης με τους εργαζομένους ή, πιο σωστά, στον τρόπο που θα τους μεταφέρουν αυτές τις ζημιές. Ανάλογους προβληματισμούς στις περιόδους κερδοφορίας των επιχειρήσεων δεν εξέφρασε ποτέ ο κ. Μίχαλος. Δεν είναι άλλωστε αυτή η δουλειά του. Και την πραγματική του δουλειά την έχουμε καταλάβει μια χαρά.