Παιδιά, να οργανωθούμε λίγο

Τελικά είναι προτεραιότητα ο στόπερ ή δεν είναι; Διότι αν πιστέψουμε τον κόουτς, δεν είναι. Αν πιστέψουμε όσα έχουν δει τα μάτια μας, είναι. Κι αν λάβουμε υπ' όψιν μας τα δημοσιεύματα για τον Αλεξ της Τσέλσι, αλλά και αυτά των προηγούμενων ημερών για 4-5 αμυντικούς που «εξετάζονται προσεκτικά», τι πρέπει να σκεφτούμε; Οτι κάποιοι προσπαθούν απλά να θολώσουν τα νερά; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι τουλάχιστον αστείο.

Αστεία μοιάζει στα αυτιά μου και η κουβέντα για το μπάτζετ του Γενάρη. Οταν μιλάμε για ανθρώπους με τέτοια οικονομική επιφάνεια, διοίκηση που δεν είχε πρόβλημα να δώσει 7 ή 8 εκατομμύρια για τον Αϊμάρ –ο οποίος κόπηκε για τεχνικούς λόγους κι όχι για λόγους κόστους– και που «έσκασε» 3,5 εκατομμύρια για τον Σόουζα, καμιά δεκαριά για τον Ζιλμπέρτο, γύρω στα 4,5 για τον Μάτος, άλλα τόσα για Χριστοδουλόπουλο - Μελίσση, πάνω από 2 για τον Κλέιτον και πάει λέγοντας, τα ποσά δεν είναι πρώτο θέμα μπροστά στην ενίσχυση της ομάδας. Αυτή είναι η άποψή μου. Πραγματικό θέμα είναι η επιλογή των θέσεων που πρέπει να αποκτηθούν παίκτες. Και ταυτόχρονα θέμα προς συζήτηση.

Το τοπίο για τον κεντρικό αμυντικό ξαφνικά έγινε ομιχλώδες. Αντιθέτως, άπλετο φως έπεσε στη θέση του αριστερού χαφ ή αλλιώς στη «θέση Ιβανσιτς». Με άλλα λόγια, ο Παναθηναϊκός ψάχνει έναν παίκτη με τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Αυστριακού (αριστεροπόδαρο, γρήγορο, με επιτελικές ικανότητες και ικανό στο ένας με έναν), ενώ τον έχει στο ρόστερ του. Ο Τεν Κάτε είπε πριν από λίγες μέρες, συγκεκριμένα μετά τη νίκη στο Μιλάνο, ότι «τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω τις δυνατότητες των παικτών μου». Εν μέρει σωστό, εν μέρει μύθος. Ο Ιβανσιτς μπορεί να «χάνεται» στο γήπεδο για μεγάλα διαστήματα, αλλά είναι ο μοναδικός χαφ με ανοικτή γραμμή με τα δίχτυα. Ο Σαλπιγγίδης, ο καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια, ξαφνικά δεν έχει θέση στην ομάδα, διότι δεν «κουμπώνει» στα συστήματα του προπονητή ούτε ως μοναδικός προωθημένος ούτε δεξιά ή πίσω από τον φουνταριστό. Ο καλύτερος μέσος της περσινής χρονιάς και καλύτερος αμυντικός χαφ του πρωταθλήματος, ο Μάτος, υπάρχει φέτος μόνο για τα ρεπά του Σιμάο. Και μιλάμε για τρεις που υπήρχαν και πέρυσι, άρα υπάρχουν καταγεγραμμένα σε dvd τα κατορθώματά τους στην ομάδα. Αν η κουβέντα πάει σε παίκτες που ήρθαν φέτος, θα μας πιάσει μελαγχολία: αλήθεια, τόσο ανεπαρκείς κρίνονται οι Κλέιτον, Ρουκάβινα, Χριστοδουλόπουλος; Και τόσο γρήγορα επίσης ξέχασε την μπάλα ο Νίνης;

Ο Τεν Κάτε ευαγγελίστηκε και ευαγγελίζεται επιθετικό ποδόσφαιρο, θεαματικό, ποδόσφαιρο κατοχής, ολοκληρωτικό ή όπως αλλιώς λένε το μοντέρνο ποδόσφαιρο που παρουσιάζουν τα μεγάλα ευρωπαϊκά clubs. Αν στο μυαλό του μπορεί να συμβεί με την απόκτηση ενός και μόνου παίκτη, «αριστερών πεποιθήσεων» και μπουκαδόρου επιτελικού χαφ, φοβάμαι ότι πρέπει να είναι πραγματικά σπουδαίος παίκτης για να ανεβάσει μόνος του το επίπεδο όλης της ομάδας. Οχι απλά καλός, σαν το Σκάτσελ, με καλές συστάσεις σαν τον Ρομέρο ή τεχνίτης, σαν τον «Εκι». Καλύτερος και από τους τρεις. Και σίγουρα καλύτερος από τον αρχηγό της εθνικής Αυστρίας, τον οποίο πλήρωσε 1,5 εκατομμύριο πριν από λίγους μήνες η ομάδα. Ελπίζω μόνο μην ακουστεί πάλι κανένα καλαμπούρι, τύπου Ζέντεν...