Στήριξη στα ΑμεΑ

Δεν ξέρω πόσοι γνώριζαν ότι η χθεσινή ημέρα ήταν αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία. Με αφορμή τη φετινή έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, έγινε απόπειρα σύνθεσης των ερευνών της κοινής γνώμης πάνω στα ζητήματα της αναπηρίας. Ενα πρώτο γενικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η πλειονότητα της κοινωνίας θεωρεί ότι υπάρχει πρόοδος στα ζητήματα αναπηρίας στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία. Ακόμα περισσότεροι, όμως, πιστεύουν ότι οι συνθήκες ζωής των ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα είναι χειρότερες σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει αυξημένη εγγύτητα στο ζήτημα της αναπηρίας, που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την αδιαφορία ή το ενδιαφέρον κάθε ανθρώπου γι' αυτά τα άτομα. Η συναναστροφή με ΑμεΑ έχει αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια και ως εκ τούτου η κοινωνία γίνεται ολοένα και πιο δεκτική απέναντι σε αυτή την ομάδα ανθρώπων. Αύξηση παρουσιάζει και το ποσοστό των ανθρώπων που εκτιμά ότι τα ΑμεΑ στη χώρα μας είναι πολλά. Τα δέκα τελευταία χρόνια υπάρχει νέα προσέγγιση για την αναπηρία.

Παλιότερα συνδεόταν με το ίδιο το πρόβλημα, βάσει αναχρονιστικού ιατρικού μοντέλου, σήμερα όμως συνδέεται με συναισθηματικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Ολοένα και περισσότεροι θαυμάζουν τα άτομα αυτά και ακόμα λιγότεροι νιώθουν οίκτο. Σε αυτό συνέβαλαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του 2004 και φέτος στο Πεκίνο, στους οποίους οι Ελληνες αθλητές εξέπληξαν με τις επιδόσεις τους και τα δεκάδες μετάλλια συγκριτικά με τους πολλούς άλλους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων που μας γέμισαν πίκρα και απογοήτευση.

Η περισσότερο συστηματοποιημένη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ από τα ίδια και η εντονότερη παρουσία τους στον κοινωνικό βίο αποτελούν παράγοντες προώθησης των δυνατοτήτων τους. Ομως, η μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού συμπεριφέρεται με αμηχανία απέναντι στα ΑμεΑ, επειδή δεν υπάρχει η κατάλληλη εκπαίδευση. Χαμηλά βαθμολογούνται οι υπηρεσίες και τα αγαθά που προσφέρονται από διάφορους κοινωνικούς φορείς της χώρας για τα ΑμεΑ και τα κύρια εμπόδια που αντιμετωπίζουν στην εύρεση εργασίας είναι οι σχετικά ελλιπείς γνώσεις τους.

Παρ' όλα αυτά είναι μικρό το ποσοστό όσων προσπάθησαν να βρουν δουλειά και δεν τα κατάφεραν ποτέ στη ζωή τους. Πάντως, στερούνται επιδομάτων και η πρόσβασή τους σε ψυχαγωγικές και πολιτισμικές δραστηριότητες (θέατρα, μουσικές αίθουσες, αθλητικές εκδηλώσεις κ.ά.) είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη.