Η νέα περιπέτεια του Γιώργου Κιντή

Η διοίκηση της ΑΕΚ επέλεξε τελικά τον Γιώργο τον Κιντή στον ρόλο του προέδρου. Ομολογώ ότι θα προτιμούσα να αναλάμβανε τη θέση κάποιος από τους μεγαλομετόχους – θα είχε ενδιαφέρον να δούμε κάποιον από αυτούς τους ανθρώπους, που συνειδητά έχουν αποφύγει τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι τώρα, να αναλαμβάνει κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τελικά επιλέχτηκε ο Κιντής –υποθέτω ότι η επιλογή του υπήρξε κι ένα είδος αναγνώρισης για αρκετές υπηρεσίες που ο ίδιος πρόσφερε στην ΑΕΚ παλιότερα. Εκτός κι αν απλώς επιλέχτηκε για τη θέση του Νικολαΐδη κάποιος που εδώ και καιρό επισήμαινε σε κάθε ευκαιρία τα λάθη του προκατόχου του.

Ο Γιώργος Κιντής δεν βρέθηκε για πρώτη φορά στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2004 με τον Ντέμη Νικολαΐδη και τους υπόλοιπους μετόχους. Για πρώτη φορά είχε μπει στο Δ.Σ. τον καιρό του Πέτρου Στάθη και αποχώρησε από αυτό για ηθικούς λόγους στην πρώτη επιστροφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς: είχε στείλει μάλιστα μια ιστορική πολυσέλιδη δήλωση αποχώρησης στις εφημερίδες! Τώρα επιστρέφει, και μάλιστα ως πρόεδρος του Ντούσαν. Πώς τα φέρνει η ζωή…

Παρέκκλιση

Ο Κιντής είναι ο άνθρωπος που σκέφτηκε πρώτος την υπαγωγή της ομάδας στο άρθρο 44: όσοι ξέρουν την ιστορία από την αρχή, λένε ότι η δική του συμβολή στην επιτυχία εκείνου του σχεδίου ήταν μεγαλύτερη ίσως και από αυτή του Νικολαΐδη. Ο Κιντής έχασε επίσης κάποια σημαντικά χρήματα που είχε βάλει στην αρχή του εγχειρήματος: επειδή δεν κατάφερε να παρακολουθήσει τις μετέπειτα αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου, το ποσοστό του συρρικνώθηκε. Ο Κιντής έφυγε από την ΑΕΚ το 2005 καταλογίζοντας στον Νικολαΐδη παρέκκλιση από το αρχικό σχέδιο: γενικά είναι άνθρωπος που του αρέσει να κάνει σχέδια.

Καταλόγιζε του Ντέμη ότι εγκατέλειψε υπέρ του πρωταθλητισμού το σχέδιο για τη δημιουργία της ΑΕΚ των πιτσιρικάδων, του καταλόγιζε ότι γιγάντωσε το μπάτζετ παρασύροντας τους μετόχους σε αλόγιστη δαπάνη χρημάτων και ότι σε χρόνο-ρεκόρ θα δημιουργηθούν νέα χρέη, του καταλόγιζε ότι μεθόδευσε ακόμα και τη φυγή του στο τέλος, με επιλεκτική διαρροή του περίφημου mail στην «Εξέδρα». Επειδή μου 'κανε εντύπωση η επιθετικότητά του απέναντι σε ένα φίλο του – ο Κιντής υποθέτω ότι είχε πάντα το θάρρος να λέει και στον Ντέμη όσα έλεγε στους άλλους για τον Ντέμη– έκανα μερικές ερωτήσεις δεξιά κι αριστερά.

Παράξενο

Ομολογώ ότι αυτή η ψυχρότητα της σχέσης τους με παραξένευε, διότι μιλάμε για δύο κολλητούς. Από όσο δύναμαι να γνωρίζω, η απομάκρυνσή τους ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2006, όταν η ΑΕΚ αναζητούσε τον διάδοχο του Σάντος. Οι μέτοχοι, μερικοί εκ των οποίων συνεργάζονται με τον Κιντή και τον θεωρούν και καλό μυαλό, ζήτησαν από τον Ντέμη να τον επαναφέρει και αυτός υποσχέθηκε ότι θα τον χρησιμοποιεί ως σύμβουλό του. Για κάποιο λόγο ο Κιντής πίστεψε ότι στην επιλογή του διαδόχου του Σάντος θα έχει λόγο κι αυτός –πιθανότατα να του το επέτρεψε κι ο ίδιος ο Ντέμης, μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για φίλους.

Ο Κιντής, που λατρεύει την οργάνωση των Γάλλων, βολιδοσκόπησε κάποιους Γάλλους προπονητές, όπως τον Κλοντ Πιέλ. Μέχρι να γυρίσει στην Ελλάδα, ο Ντέμης είχε προσλάβει τον δον Λορένσο Σέρα Φερέρ. Ο Κιντής δεν άντεξε το χτύπημα και φυσικά ποτέ δεν δέχτηκε ότι ο Ισπανός ήταν καλή επιλογή. Ακόμα και σήμερα τον αποκαλεί «τον κορυφαίο ρεσεψιονίστ που έχει έρθει στην Ελλάδα τα είκοσι τελευταία χρόνια». Με τον καιρό η κριτική στάση του μεταμορφώθηκε σε απόλυτο «θάψιμο» του προκατόχου του. Η αγαπημένη συνήθεια του Κιντή είναι να βάζει σε κάθε συζήτηση για τη χρησιμότητα μιας κίνησης την οικονομική διάστασή της.

Δεν λέει π.χ. μόνο αν ο Ευγένιος Γκέραρντ κάνει καλά τη δουλειά του, αλλά και πόσο πληρώνεται από την ΠΑΕ. Δεν λέει αν ο Τζόναθαν Μπερνς είναι καλός παίκτης, αλλά πόσο στοίχισε στην ΑΕΚ. Το να τον ακούς να λέει ότι ο Ντέμης έδωσε 750.000 ευρώ για τον Μπερνς είναι ενδιαφέρον, διότι η φράση ακολουθείται από την επισήμανση ότι τον παίκτη τον έφεραν ο Λυράκης με τον Δώνη. Τίποτε από αυτά δεν είναι λάθος, αλλά όλα μαζί φτιάχνουν μια ωραία εντύπωση. Ακριβώς όπως και η υπογράμμιση ότι «η Αλέξια Μπακογιάννη δουλεύει στην επικοινωνία για τον Ντέμη». Ηταν αλήθεια αλλά όχι απόλυτη: την ήθελαν κυρίως οι μέτοχοι και την ήθελαν για την ΑΕΚ κι όχι για τον Νικολαΐδη. Και γι' αυτό και την έβαλαν και στο Δ.Σ.

Ποτέ

Ο Κιντής δεν είναι ούτε σαράντα χρόνων. Η αστική ευγένειά του είναι τέτοια, που δεν με κάνει να πιστεύω ότι θα τολμούσε ποτέ να πει το παραμικρό κόντρα στον Κόκκαλη ή έστω στον Σάββα Θεοδωρίδη: η Σοφία, η αδερφή του, πάντα μου έμοιαζε πιο μαχητική. Ομως ο Κιντής προφανώς δεν μπήκε στη θέση του προέδρου για να τσακώνεται με τον Σάββα στη Σούπερ Λίγκα ούτε φυσικά για να κάνει τον πρόεδρο-γλάστρα. Προφανώς οι μέτοχοι, στα πλαίσια του σαλπίσματος της ενότητας που έφερε πίσω τον Στέλιο Μανωλά και τον Ντούσαν, σκέφτηκαν να επαναφέρουν κι αυτόν, που ένα πλάνο για το τι θα γίνει το καλοκαίρι του 2004 το είχε.

Το κακό στην περίπτωση –κι αυτό που κάνει και το πράγμα ενδιαφέρον– είναι ότι το πλάνο του 2004 δεν μπορεί να εφαρμοστεί πια: ο Κιντής δεν μπορεί να πει ότι η ΑΕΚ θα φτιάξει ομάδα με πιτσιρικάδες και πως θα βάλει σκοπό την οικονομική εξυγίανσή της –θα ξεσηκωθούν και οι πέτρες! Προφανώς από τον Κιντή περιμένουν όλοι μια τεχνοκρατική οργάνωση της εταιρείας, ένα μάζεμα των εξόδων, μια προσεκτική διαχείριση των χρημάτων και επιλογές (υποθέτω σε πολλούς τομείς) καλύτερες από αυτές που έκανε ο Ντέμης και συμβατές με όσα θέλει ο Μπάγεβιτς.

Δύναμη

Είναι εύκολα αυτά; Θα 'λεγα ότι πιο πολύ από εύκολα ή δύσκολα είναι συναρπαστικά. Ο Κιντής με την προηγούμενη αυστηρή κριτική του ύψωσε τον πήχη των απαιτήσεων. Καλή δύναμη…

Νοοτροπία

O Ολυμπιακός πρέπει να παίξει απόψε με τη Μέταλιστ για να νικήσει. Διότι με νίκη εξασφαλίζει την πρόκριση, διότι είναι φορμαρισμένος και διότι ο στόχος του πρέπει να είναι η πρώτη θέση στον όμιλο, κάτι που θα του επιτρέψει να έχει έναν εύκολο αντίπαλο στην επόμενη φάση. Ο Ολυμπιακός έχει την τύχη να έχει στον πάγκο του έναν προπονητή που ξέρει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και τη λογική του πολύ καλά: ο Ερνέστο Βαλβέρδε έχει κάνει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ με την Εσπανιόλ καλύτερα πράγματα από ό,τι στο ισπανικό πρωτάθλημα – ας μην το ξεχνάμε.

Ο Ολυμπιακός έχει σπουδαία έδρα, έχει από πέρυσι θεραπεύσει τα ψυχολογικά προβλήματά του στα ματς που γίνονται μακριά από την Ελλάδα, έχει βρει πρωταγωνιστές σε σχέση με το ξεκίνημα της σεζόν, δέχεται δύσκολα γκολ επειδή έχει έναν πολύ καλό και έμπειρο τερματοφύλακα και σκοράρει πολύ διότι έχει βρει στο πρόσωπο του Ντιόγο έναν κινητικό φορ, που παίζει πολύ και για τους υπόλοιπους. Το θέμα είναι με τι νοοτροπία θα εμφανιστεί σε αυτού του τύπου τα ματς.

Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ η νοοτροπία μετρά καθοριστικά. Στο Τσάμπιονς Λιγκ μετά τη φάση των ομίλων όσοι μένουν στο παιγνίδι προσεγγίζουν τα ματς σαν να είναι τελικοί – στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ αυτό δεν συμβαίνει πάντα: για αρκετές από τις μεγάλες ομάδες που συμμετέχουν σε αυτό, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ παραμένει αγγαρεία – η συμμετοχή τους απλώς τους υπενθυμίζει τα λάθη που έκαναν και κατέληξαν εκεί. Αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια δυσκολεύονται να διακριθούν στον συγκεκριμένο θεσμό και οι ομάδες που καταλήγουν σε αυτόν μετά την πρώτη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ: ακόμα και αυτές που καταλήγουν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ διαμέσου μιας τρίτης θέσης, για την οποία έδωσαν μάχη στους ομίλους για να κατακτήσουν, βλέπουν το πράγμα σαν υποβιβασμό! Τ

α τελευταία χρόνια στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ διακρίθηκαν ομάδες που το είχαν στόχο: η Σεβίλλη, η Ζενίτ, πολύ περισσότερο πέρυσι η Ρέιτζερς, πρόπερσι η Εσπανιόλ και αρκετές άλλες ξέρουν ότι δύσκολα θα παίξουν τελικό στο Τσάμπιονς Λιγκ –το Ελντοράντο τους είναι το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ετσι πρέπει να αντιμετωπίσει τη συγκεκριμένη διοργάνωση ο Ολυμπιακός: ως ευκαιρία για κάτι σπουδαίο. Ο Βαλβέρδε αυτό το ξέρει. Ελπίζω να το 'χει καταλάβει και όλος ο οργανισμός του Ολυμπιακού και να ακολουθήσει τον κόουτς. Και να μην επαναληφθούν τα περσινά, όταν ο Ολυμπιακός νικούσε στη Βρέμη και κάποιοι αντί να χαίρονται στενοχωριόνταν γιατί η ομάδα έχανε στην Τρίπολη…

Αγιος Πέτρος

Το καλύτερο σχόλιο για την επιλογή του Γιώργου Κιντή στη θέση του προέδρου της ΑΕΚ την έκανε επιφανής οπαδός της «Ενωσης», φίλος και του παλιού και του νέου προέδρου. «Είναι –μου είπε– σαν αμέσως μετά τη σταύρωση του Ιησού Χριστού να συνεδρίασαν οι Απόστολοι και να αποφάσισαν ότι ο αληθινός προφήτης πλέον είναι ο Αγιος Πέτρος που τον αρνήθηκε, αν όχι ο ίδιος ο Ιούδας που τον πρόδωσε»!

Είναι πραγματικά κρίμα που ο συγκεκριμένος ζήτησε να διατηρήσω την ανωνυμία του. Αλλιώς το όνομά του θα έμπαινε στη λίστα των μεγάλων ανδρών που έχουν πει σοφά πράγματα…