Η πολυμετοχική γκρίνια ποτέ δεν πεθαίνει...

Μπήκε ο χειμώνας, λατρεμένε αναγνώστη, και με έχουν πιάσει οι φιλοσοφικές αναζητήσεις μου. Είχα ξαπλώσει χθες για να ξεκουράσω το πολύπαθο κορμί μου και ένα ερώτημα βασάνιζε το μυαλό μου: υπάρχει άραγε κάπου εκεί έξω η αδελφή ψυχή μου και απλώς δεν την έχω συναντήσει ακόμα ή θα γεράσω μόνος και έρημος, έχοντας για συντροφιά μόνο την αφίσα του εθνικού σπορτκάστερ στο πλάι μου; Πότε θα βρω και γω το alter ego μου;

Σε αντίθεση με μένα, ο Γκόντζος και ο «Ζουν ανάμεσά μας» δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα. Είναι τέτοια η ταύτιση των απόψεών τους, που αρχίζω να πιστεύω ότι όταν έχει πονοκέφαλο ο Κώστας, παίρνει ένα depon ο «Ζουν» και γίνονται περδίκι και οι δυο. Ζηλεύω. Θέλω και γω κάποιον να με καταλαβαίνει έτσι. Πάρε μια μικρή γεύση, dear, για να ζηλέψεις και εσύ.

Γράφει ο «Ζουν» στο «Derby»: «Κι εδώ που τα λέμε, όλοι εμείς που τα προηγούμενα χρόνια σταθήκαμε στο πλάι του Παναθηναϊκού και δεν ήμασταν εξαφανισμένοι ούτε ταγμένοι ψυχή και σώμα στο πλευρό της επένδυσης, μπορούμε πια να καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας. Ακόμα και χωρίς να μιλάμε. Περάσαμε πολλά και μάθαμε ο ένας τον άλλον».

Για μια στιγμή νόμιζα ότι διαβάζω τον «Ριζοσπάστη». Εχει γούστο να μπαίνει ο Κώστας μου στην εφημερίδα και να του λέει ο «Ζουν»: «Ωρα σου καλή, σύντροφε Γκόντζο. Ο σύντροφος Πιτιακούδης θέλει να σου μιλήσει». Συγκινούμαι. Το ΚΚΕ πάει για αυτοδύναμη κυβέρνηση και δεν το έχουμε καταλάβει τελικά. Ακολουθεί ένα καταπληκτικό «1-2» των αγοριών μου, που μέχρι και ο Ντιόγο με τον Μπελούτσι θα ζήλευαν. Με κλειστά μάτια βρίσκονται:

«Ζουν ανάμεσά μας»: «Ναι, έγινε κι αυτό. Οι θεωρίες συνωμοσίας των αυλικών, το κυνήγι φαντασμάτων των νοσταλγών του παρελθόντος, οι παραλογισμοί των σταγονιδίων ήρθε η ώρα που δικαιώθηκαν».

Γκόντζος: «Και βέβαια εμείς εγωιστές δεν είμαστε. Αλλά μια υποσημειωσούλα έστω, ότι καλά τα έλεγαν τόσα χρόνια αυτοί και εμείς τσάμπα τους βρίζαμε σαν αυλικούς και τους στήναμε στον τοίχο, δεν θα πείραζε κιόλας».

«Ζουν ανάμεσά μας»: «Ξαφνικά άπαντες ανακάλυψαν τη νοοτροπία. Νοοτροπία. Η λέξη που μέχρι πρότινος ξεσήκωνε τσουνάμια λάσπης και συκοφαντίας εναντίον εκείνων που στοχοποιούν τα παιδιά. Πώς άλλαξαν οι εποχές... Από τη μια μέρα στην άλλη, οι προστάτες και οι αγαπητικοί των παιδιών τα δίνουν στεγνά και τα απειλούν δημόσια και απροκάλυπτα διά του Τύπου».

Γκόντζος: «Αλλά ότι θα ανακαλύπταμε και τη λέξη νοοτροπία ύστερα από τόσα χρόνια, ειλικρινά τέτοιο άλμα δεν το περίμενα... Για αυλικούς της διοίκησης μιλάγατε όλοι σας, που έδιναν στον κόσμο τους παίκτες για να δικαιολογήσουν την έλλειψη ποιότητας, την ανικανότητα των προπονητών και τις ευθύνες της διοίκησης. Υπό καθεστώς προστασίας και αγαπητιλικιού μεγάλωσαν όλες αυτές οι φουρνιές ποδοσφαιριστών στον Παναθηναϊκό... Και τώρα πια που ξέρουν (σ.σ.: οι αγαπητικοί) από πρώτο χέρι ότι αυτό κάνει κακό στην ομάδα και αυτό πια δεν το θέλουν, αν και τόσα χρόνια το επεδίωκαν και το αβαντάριζαν, τους δίνουν με τον πιο άγριο, αισχρό, χυδαίο και βρόμικο τρόπο. Βορά στον κόσμο της ομάδας και όχι μόνο».

«Ζουν ανάμεσά μας: «Πάνε εκείνες οι εποχές που απαιτούσαμε πρωτάθλημα. Που ήμασταν "δέκα χρόνια εκτός στόχων". Που ντρεπόμαστε αν κερδίζαμε 1-0 ή βάζαμε 2 αμυντικά χαφ».

Γκόντζος: «Ανακαλύψαμε ύστερα από χρόνια ότι δεν είναι δα και αυτοσκοπός το πρωτάθλημα. Ανακαλύψαμε και κατανοήσαμε όλοι επιτέλους ότι δεν είναι δα και ντροπή για κάθε Παναθηναϊκό και ασέλγεια πάνω στην ιστορία του συλλόγου να παίζει με δύο αμυντικά χαφ η ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα».

Μη με απασχολείς, sugar. Εχουμε πιαστεί με τη θεία Λουκρητία και τον θείο Αμάραντο και σέρνουμε τον χορό υπό τους ήχους του «Πού 'ναι τα χρόνια» του Νταλάρα. Μας ενέπνευσαν τα αγόρια μου. Ωραίες εποχές τότε, κεχαριτωμένε. Δεν καταλαβαίνω βέβαια γιατί το σκαλίζουμε το παρελθόν, αλλά μπρος στο κέφι τι είναι η απορία;

Επίτρεψέ μου τώρα να σου εξηγήσω γιατί ο Κώστας μου και ο «Ζουν» είναι ελαφρώς φορτωμένοι. Διάβασε τι έγραψε ο «Πρασινοφρουρός» στην «Πράσινη» και θα καταλάβεις:

«Οι δύο πόντοι που χάθηκαν με τον Αστέρα είναι ζημιά, αλλά αυτή που έκαναν στους εαυτούς τους, τον κόσμο και σε όλο το οικοδόμημα του Παναθηναϊκού δεν μετριέται με βαθμούς. Πρέπει να είσαι εντελώς παρανοϊκός ως άνθρωπος για να κάνεις αυτό που έγινε το Σάββατο. Πρέπει να είσαι τρελή μαζόχα, να έχεις σαδιστικές τάσεις για να σταματήσεις τον ρυθμό της ομάδας, να διακόψεις το καλύτερο momentum της χρονιάς, μόλις τρεις μέρες μετά το "διπλό" στο Μιλάνο... Ο Τεν Κάτε ορθά διακρίνει λανθασμένη νοοτροπία και γι' αυτό όλος ο κόσμος έχει βασιστεί πάνω του».

Mon Dieu, ζαλίζομαι. Κοιτώ δεξιά, κοιτώ αριστερά και βλέπω παντού μικρούς Γκόντζους. Εκτός απ' τον αυθεντικό –που είναι ένας και μοναδικός, δεν το συζητώ– υπάρχει ο «Ζουν» που γράφει τα ίδια με τον Κώστα μου και ο «Πρασινοφρουρός» που κοπιάρει τα περσινά κείμενά του...

Λες να γίνει τελικά το όνειρό μου πραγματικότητα; Να έφτασε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου, που το ανθρώπινο είδος θα εξαφανιστεί και θα παραμείνουμε στη γη μόνο εγώ, ο Γκόντζος και οι φτιαγμένοι καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση κλώνοι του; Είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, λατρεμένε...

Για το τέλος σού κράτησα μια σταλιά αγαπημένου Θέμη Σινάνογλου, για να συνέλθεις απ' τη συγκίνηση. Ο καλός μου στο «Φως» εξηγεί τον λόγο για τον οποίο οι παίκτες του σωκρατικού έχουν άριστη φυσική κατάσταση. Ο Θέμης μου έμαθε ότι ο γυμναστής της ομάδας, Αλεξ Κάσερες, είπε σε πηγαδάκια: «Εμείς στον τομέα της φυσικής κατάστασης κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε. Αυτό ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι».

Νομίζω, φίλε αναγνώστη, ότι τώρα όλες σου οι απορίες λύθηκαν. Ποτέ ξανά άνθρωπος δεν είπε τόσα πολλά σε τόσο λίγες λέξεις. Ελπίζω μόνο το μυστικό του γυμναστή να μη διαρρεύσει και μας κλέψουν αυτή την επαναστατική μέθοδο εκγύμνασης, διότι δεν θα τ' αντέξω...

Στη συνέχεια ο Θέμης μου μιλά με τον ομογενή μάνατζερ του Μήτρογλου, Γιάννη Λόμη. Το αγόρι μου μετά τις πρώτες αναγνωριστικές ερωτήσεις κάνει την κίνηση-ματ και τον ραπίζει με μια ερώτηση παγίδα: «Στα γκολ του τι κάνατε;». Κρύος ιδρώτας με έλουσε μέχρι να διαβάσω την απάντηση του μάνατζερ. Η αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο. Η απάντησή του Λόμη μού έκοψε την ανάσα: «Πανηγυρίζαμε». Θέμη, αγόρι μου, δεν θα βαρεθώ ποτέ να στο λέω: είσαι Θεός...

Σάσα Μπαστία

Πρόκειται για το καλύτερο αμυντικό χαφ του πρωταθλήματος. Παρακαλάς να σου βάλει τρικλοποδιά όπου σε πετύχει, μόνο και μόνο για να λες στους φίλους σου μετά ότι σε άγγιξε. Η Σάσα Μπαστία είναι το νέο είδωλο της Σούπερ Λίγκας.