Διαλέχτεεεε!

Με δεδομένο ότι και το φετινό πρωτάθλημα έχει ήδη εξαφανιστεί - όσο κι αν κάποιοι βγουν και πουν, για προφανείς λόγους ύπαρξης κινήτρου, ότι «υπάρχουν ακόμα πιθανότητες», «τίποτα δεν τελειώνει από το 1/3 του πρωταθλήματος», «με νίκες και μόνο νίκες είμαστε στο κόλπο», «θα έχει απώλειες και ο Ολυμπιακός», ο Παναθηναϊκός πρέπει να «διαλέξει στόχους». Να δει τα πράγματα ρεαλιστικά και να προσπαθήσει να κάνει την υπόλοιπη διαδρομή της σεζόν όσο πιο ευχάριστη γίνεται. Ή όσο λιγότερο επώδυνη μπορεί.

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο άλλο ένα χαμένο πρωτάθλημα, όσο ότι είναι άλλη μια χαμένη χρονιά σε προσδοκίες και υποσχέσεις. Αν η καινούργια διοίκηση είχε βγει από την πρώτη μέρα και είχε πει αυτό που δεν ακούγεται όμορφα στα αυτιά κανενός οπαδού, αλλά απηχεί την κοινή λογική και τη σκληρή πραγματικότητα, ότι δηλαδή «πάμε να φτιάξουμε μια καινούργια ομάδα, μην περιμένετε πολλά, θα κάνουμε πρωταθλητισμό του χρόνου», όλα θα ήταν λιγότερο οδυνηρά. Στο κάτω κάτω, αν έχεις πει ότι δεν πας για πρωτάθλημα και τελικά το πάρεις, κανείς δεν θα χαλαστεί και κανείς δεν θα σε κατηγορήσει, όπως γίνεται στην αντίθετη περίπτωση. Για δικούς της, απόλυτα κατανοητούς, επίσης λόγους διάλεξε να ανεβάσει τον πήχη ψηλά.

Τι μπορεί να κάνει ο Παναθηναϊκός για να σώσει τη χρονιά; Την ευρωπαϊκή του αξιοπρέπεια την αναστήλωσε, λογικά θα είναι στους «16» και μετά, αναλόγως την κλήρωση, μπορεί να κρυφοκοιτάει περισσότερο ή λιγότερο θαρραλέα τους «8». Και βλέπουμε. Η νίκη στο Μιλάνο μέχρι το «Σήκωσέ το» πρωτοσέλιδο της «SportDay», απέχει όσο το Ρίο από το Αντίρριο με κουλούρα και βατραχοπέδιλα. Το Κύπελλο είναι πάντα ένας υποβαθμισμένος μεν, τίτλος δε, ειδικά αν συνοδευτεί από νίκη στον τελικό ή τον ημιτελικό επί του Ολυμπιακού. Από κει και πέρα, με δεδομένο ότι η συγκομιδή βαθμών στην Ευρώπη θα βγάζει τον πρωταθλητή απευθείας στους ομίλους και τον δεύτερο στα προκριματικά, αλλά από του παραχρόνου, πρέπει να κοιτάξει τι μπορεί να κάνει φέτος, για να είναι τουλάχιστον δεύτερος στο τέλος και των play-offs και να μπορέσει να επαναλάβει τα φετινά καλοκαιρινά του κατορθώματα. Χωρίς να συμφωνώ μαζί του, κατανοώ σε μεγάλο βαθμό τον ποδοσφαιριστή που σκίζεται στην Ευρώπη και περπατάει στην Ελλάδα, αυτόν που «διαλέγει παιχνίδια» όχι συνειδητά αλλά υποσυνείδητα. Πρέπει όμως να καταλάβει ότι από δω και πέρα, αν συνεχίσει να «διαλέγει», πρέπει να το κάνει στα ματς της Super League, αυτά που μοιάζουν στα μάτια του Β' Διαλογής. Για να μη διαλέγει του χρόνου ανάμεσα σ’ αυτά της Ελλάδας και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Ιδού η Ξάνθη, ιδού και το διάλεγμα.