Η τύχη του Νικοπολίδη...

Mια και δεν συνέβη τίποτα συνταρακτικό την αγωνιστική που μας πέρασε, λατρεμένε αναγνώστη, λέω σήμερα να ξεκινήσω με ρεπορτάζ από τον χώρο της σόουμπιζ, που θα σε συναρπάσει. Ετσι κι αλλιώς, όπως πάει η ιστορία, βλέπω σε λίγο καιρό τις αθλητικές εφημερίδες να κυκλοφορούν με πρωτοσέλιδα του στυλ «Μόνο εσύ» (είπε ο Γιάννης Αμανατίδης στη Μάρω Λύτρα και ο έρωτας των δύο ξαναφούντωσε). Τι άλλο να κάνουμε, χρυσέ μου; Να αρχίσουμε μήπως να σου λέμε ότι το πρωτάθλημα δεν έχει κριθεί ακόμα κι ότι έχει πολύ δρόμο μέχρι να ολοκληρωθεί, μπας και τονωθεί το ενδιαφέρον σου; Και ο Μίχος που σ' τα λέει, νομίζεις ότι τα πιστεύει δηλαδή;

Βράδυ Παρασκευής, λοιπόν, και όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο «Αθηνών Αρένα», το οποίο για άλλη μία φορά είναι ασφυκτικά γεμάτο. (Αν πάντως ο Ρέμος σκεφτόταν να προτείνει αλλαγή της έδρας του «Γηραιού» και αντί για το Καυτανζόγλειο η ομάδα έπαιζε στην «Αρένα», μέχρι και Τσάμπιονς Λιγκ θα χτύπαγε. Με τέτοιον κόσμο και τόσα sold out, ποιος θα περνούσε από κει μέσα; Ο Κομπότης μήπως επειδή είναι γλεντζές;) Ολος ο καλός ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί στον «ναό»...

Πρώτος και καλύτερος ο Γιώργος Κορωνιάς, το χαμόγελο του οποίου φανέρωνε ότι όχι μόνο δεν έχει ακουμπήσει τον ίδιο και τις επιχειρήσεις του η οικονομική κρίση –όπως διαδίδουν οι κακεντρεχείς–, αλλά είναι πολύ πιθανόν να μην έχει καν ιδέα ότι υπάρχει κρίση στην αγορά. Στο διπλανό τραπέζι ο Πέτρος Κωστόπουλος με την Τζένη Μπαλατσινού και την παρέα τους. Την Αγάπη Βαρδινογιάννη και την Ελένη Κόκκαλη. Ο Αντώνης μπορεί να φέρει κοντά τη Βίσση με τη Βανδή, dear, στον πολυμετοχικό και τον σωκρατικό θα ζοριστεί, νομίζεις;

Λίγο πιο πέρα, σ' ένα δωδεκάρι τραπέζι, λάμπρυναν με την παρουσία τους το μαγαζί ο Πουρουπουπού, ο Βαρούχας, η Αννα Καραμανλή και οι φίλοι τους. Τα χρυσά μου έκλεψαν την παράσταση. Ο πρόεδρος, πιο γοητευτικός από ποτέ, χαμογελούσε με ικανοποίηση, ακούγοντας τον Ρέμο να του λέει από μικροφώνου: «Βαρούχα, μας έχεις βγάλει απ' τα ρούχα». Πάντα ήταν σταρ ο Παναγιώτης μου, αλλά τώρα τελευταία το κακό έχει παραγίνει. Ούτε ο «Τσάκας» μετά το πρώτο «Big Brother» δεν είχε γνωρίσει τέτοιες πιένες...

Οταν ο Dj ανέλαβε δράση (έχει και τέτοιες εκπλήξεις το πρόγραμμα, sugar) και ακούστηκε το «Χέρια Ψηλά» του Χατζηγιάννη, οι θαμώνες έμειναν με ανοιχτό το στόμα. Είναι γνωστό τοις πάσι, βλέπεις, ότι ο Πουρουπουπού και ο Βαρούχας είναι φαν του Μιχάλη και όλοι περίμεναν να αρχίσουν να ξεσαλώνουν ως συνήθως στο άκουσμα του άσματος. Τα αγόρια μου, όμως, πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν εξαιρετικά διακριτικά. Ούτε καβάλησαν κανένα τραπέζι ούτε χόρεψαν έξαλλα. Αχ, άμα έχεις ωραίες παρουσίες δίπλα σου, τα προσέχεις αυτά. Αν και κατά βάθος καταπιέζεσαι...

Αλλάζω θέμα, πολυαγαπημένε, γιατί σε λίγο θα πιστέψω ότι είναι Παρασκευή σήμερα και θα φουντώσω. Μπορεί πολλοί ήρωές μου να είπαν το κατιτίς τους για τον σωκρατικό και τον εκπληκτικό τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται τελευταία, όμως μόνο ο Γιώργος Χαλάς στο «Φως» άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές μου. Ο καλός μου αρχικά πλέκει το εγκώμιο του Ντουντού:

«Με ποδάρες βγαλμένες από άλλες εποχές, ο Βραζιλιάνος αποδεικνύεται πραγματικός μπόμπερ κάθε φορά που αποφασίζει να σουτάρει προς την αντίπαλη εστία. Και είναι τέτοια η ικανότητα και η δύναμη στις κανονιές του Ντουντού που ουδείς μπορεί να καταλάβει αν το καλό του πόδι είναι το δεξί ή το αριστερό. Είτε η μπάλα βρίσκεται στο δεξί είτε στο αριστερό του, έχει την ίδια –τρομακτική, κυριολεκτικά– άνεση στο να μπουμπουνίζει τους αντίπαλους τερματοφύλακες».

Παρόμοιο πρόβλημα θυμάμαι ότι είχε και ο αρρενωπός Ιγκόρ Μπίσκαν, καλή του ώρα εκεί που είναι. Πρέπει να ήταν αριστεροπόδαρο το χρυσό μου και δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να του το πει, για να το μάθει και ο ίδιος. Μόλις το συνειδητοποιούσε, άλλος παίκτης θα γινόταν. Από το επόμενο κιόλας λεπτό θα πετούσε. Ελπίζω τουλάχιστον να μην την πάθει έτσι και ο καλός μου Λουκάς...

Στη συνέχεια ο Γιώργος γράφει και μια καλή κουβέντα για τον Νικοπολίδη: «Ενα από τα σπάνια χαρίσματα του Νικοπολίδη είναι και αυτό του τερματοφύλακα χάντμπολ: του ανθρώπου, δηλαδή, που καλείται να υπερασπιστεί την εστία του χωρίς να έχει την πολυτέλεια να πέσει προς την πορεία της μπάλας, δεδομένου πως αυτή έρχεται από κοντά και με πολύ μεγάλη ταχύτητα».

Εχω συγκλονιστεί. Δηλαδή ο γλυκός Αντώνης αντιμετωπίζει την κάθε φάση λες και πρόκειται για πέναλτι; Επειδή δεν προλαβαίνει να πέσει προς την πορεία της μπάλας, διαλέγει μια γωνιά, σταυροκοπιέται και βουτά, ελπίζοντας ο θεός της Ελλάδας και του Βερνίκου να τον βοηθήσει; Αν κρίνω πάντως από τις έως τώρα επιδόσεις του, παραείναι γουρλής ο Αντώνης μου. Ολο τη σωστή γωνία επιλέγει. Να θυμηθώ να τον καλέσω την Πρωτοχρονιά στη μεζονέτα μου, να μου κάνει ποδαρικό ο καλός μου...

Παίκτη του πολυμετοχικού, από την άλλη, αποκλείεται να καλέσω. Δεν μπορώ να τα καταλάβω αυτά τα αγόρια, dear. Εχουν βαλθεί να μας τρελάνουν όλους μ' αυτά που κάνουν. Κερδίζουν την Ιντερ του Ιμπραΐμοβιτς στο Μιλάνο και αμέσως μετά έρχονται ισόπαλοι με τον Αστέρα του καθ' όλα γοητευτικού και τίμιου Κανακούδη. Ψάχνεις λογική εξήγηση μήπως;

Εκείνος που έχει μπει στο νόημα είναι ο Τζακ ο Χατζηαθανασίου. Γράφει ο ακριβός μου στην «Πράσινη»: «Είναι λογικό μια τεράστια ευρωπαϊκή επιτυχία να επηρεάσει υποσυνείδητα την απόδοση των παικτών. Η αγωνιστική ατονία του Παναθηναϊκού οφείλεται φυσικά και στην υπερπροσπάθεια της ομάδας κόντρα στην πρωταθλήτρια Ιταλίας. Αν συνυπολογίσει κανείς τη λανθασμένη νοοτροπία με την οποία παρατάχτηκε, θα διαπιστώσει τις αιτίες που κράτησαν την ομάδα μακριά από το αποτέλεσμα».

Αντε να δεχτώ, για χάρη του Τζακ, ότι ο Τεν Κάτε δεν παρέταξε το Σάββατο την ομάδα με λάθος σύστημα, αλλά με λάθος νοοτροπία. Στη συνέχεια, όμως, τον χάνω εντελώς: «Είναι γεγονός πως οι "πράσινοι" έχουν τις ικανότητες να αντεπεξέλθουν σε κάθε αναμέτρηση, όμως πρέπει να δείξουν διάρκεια για να επωμιστούν τις θυσίες τους με τον τρόπο που οραματίζονται».

Ζαλίστηκα. Προφανώς, πολυαγαπημένε, ούτε ο Τζακ μπορεί να εξηγήσει τι συμβαίνει στην ομάδα. Είπε, λοιπόν, να γράψει κάτι περίπλοκο, με την ελπίδα ότι δεν θα καταλάβει κανείς τίποτα, αλλά θα υποκλιθεί απλώς στο μεγαλείο του. Γιατί όταν δεν καταλαβαίνεις κάτι, συνήθως πιστεύεις ότι δεν φταίει ο φιλόσοφος, αλλά το μυαλό σου που δεν μπορεί να ακολουθήσει τη σκέψη του. Και ο Τζακ μου είναι ο τελευταίος ίσως φιλόσοφος του ποδοσφαίρου...

Εχει σύστημα

Το ντοκουμέντο είναι από τον πρώτο αγώνα της ομάδας μπάσκετ του NovaΣΠΟΡ FM. Στη φωτό διακρίνεται ο σέντερ της ομάδας Σταύρος Χονδροθύμιος σ' ένα εύκολο καλάθι, ύστερα από μαγική ασίστ του Κωσταβάρα. Σύστημα δουλεμένο από τον κόουτς Τόλη Κοτζιά στην τελευταία προπόνηση, που έγινε σε γνωστό μπριζολάδικο της Καλλιθέας.