Συλλογικό συμφέρον…

Είναι αλήθεια ότι διανύουμε πολύ περίεργη εποχή. Οι οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι η σημερινή κρίση ή ύφεση για πολλούς άλλες χώρες (π.χ. ΗΠΑ) τις έχει ταρακουνήσει πολύ και άλλες (π.χ. την Ελλάδα) τις έχει ακουμπήσει απλώς.

Στη χώρα μας, την Ελλάδα που εύκολα προβάλλουμε τα αρνητικά αλλά πολύ δύσκολα αναφερόμαστε σε θετικά ζητήματα, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι ο Δεκέμβριος αλλά και το πρώτο τουλάχιστον τρίμηνο του 2009 θα είναι κρίσιμα για το μέλλον σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Και βέβαια στα δύσκολα, το τελευταίο ίσως που θα κοιτάξει ο καταναλωτής είναι να αλλάξει το αυτοκίνητό του ή να αγοράσει κάποιο για πρώτη φορά. Ηδη η αγορά έχει πέσει πολύ το τελευταίο δίμηνο. Αν και δεν υπάρχουν ακόμα τα επίσημα νούμερα πωλήσεων καινούργιων Ι.Χ. τον μήνα Νοέμβριο, εντούτοις μπορεί να φθάσει και στο μείον 30% σε σχέση με τον αντίστοιχο περσινό μήνα.

Οι εισαγωγικές εταιρείες αυτοκινήτων είχαν βάλει ψηλά τον πήχη στη χώρα μας. Από τα 180.000 καινούργια αυτοκίνητα το 1998, έφθασαν να πουλούν πέρυσι 280.000 και να είναι μάλιστα σταθερή η αγορά από το 2000 σε αυτό κοντά το νούμερο. Αρχισαν λοιπόν να κάνουν επενδύσεις σε εγκαταστάσεις (τεχνικά κέντρα, εκθέσεις, αποθήκες κ.ά.) ως επιχειρηματίες, αλλά δεν φρόντισαν να εξασφαλίσουν μια σωστή αντιμετώπιση από την εκάστοτε κυβέρνηση για το μέλλον. Η υψηλή φορολόγηση μπορεί να αντισταθμίζεται από τη χαμηλή τιμή που αγοράζουν οι Ελληνες εισαγωγείς από τα εργοστάσιά τους προκειμένου να πουλήσουν σε λογικές τιμές, εντούτοις δεν παύει ο μέσος Ελληνας να χρειάζεται 15-17 μισθούς για ένα αυτοκίνητο της μεσαίας κατηγορίας, τη στιγμή που ένας Ιταλός θέλει 7-8 μισθούς. Παρ' όλα αυτά, ο Ελληνας με κάθε τρόπο έκανε το όνειρό του πράξη: να πάρει ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Ομως πλέον δεν μπορεί εύκολα να το κυκλοφορήσει γιατί οι δρόμοι μποτιλιάρισαν, ούτε να το παρκάρει.

Οι εταιρείες που κάνουν απόσυρση αυτοκινήτων μπορεί να προσφέρουν λύσεις, αλλά λίγοι καταλήγουν σε αυτές επειδή δεν παίρνουν χρήματα πίσω. Η κυβέρνηση δεν συζητά για κίνητρα τύπου 1992 με επιδότηση, αλλά ούτε οι εισαγωγείς-επιχειρηματίες θέλουν να κάνουν γενναίες κινήσεις, μόνο προσφορές. Καταλήγουμε σε αδιέξοδο κι αν κάποιοι δεν βάλουν το συλλογικό συμφέρον κάτω από μικροσυμφέροντα, τότε το μέλλον θεωρείται αβέβαιο.