Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών

Για την ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τις κριτικές και τα σχόλια των προηγούμενων αγώνων, μια και στη Λιβαδειά δεν υπήρξε καμία αλλαγή στον τρόπο που παρουσιάστηκε η ομάδα στο γήπεδο συγκριτικά με τα προηγούμενα πρώτα ημίχρονά της. Ο Μπάγεβιτς προσπάθησε να γεμίσει τον χώρο του κέντρου χρησιμοποιώντας τέσσερα χαφ, τους Μπασινά, Πελετιέρι, Ενσαλίβα και Καφέ, οι οποίοι και ποιότητα μπορούν να δώσουν και τρέξιμο συγχρόνως. Δυστυχώς, όμως, ούτε ο Πελετιέρι κατάφερε να αντεπεξέλθει σε μια θέση που δεν γνωρίζει ούτε ο Μπασινάς κατάφερε να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο μεταξύ κέντρου και επίθεσης. Υπήρξαν 2-3 καλοί συνδυασμοί στο πρώτο μέρος, χωρίς όμως ουσία. Ελάχιστες πάσες, χωρίς ιδιαίτερη κατοχή μπάλας, χωρίς δύναμη, χωρίς κίνηση... Φάνηκε η γνωστή φετινή ΑΕΚ των πρώτων ημιχρόνων.

Ανασταλτικά, αν και η ΑΕΚ δεν κινδύνευσε από τον αντίπαλό της, υπήρχε ένα μεγάλο κενό μεταξύ άμυνας και κέντρου, που άφηνε περιθώρια στον Λεβαδειακό να δημιουργήσει κάτι καλό επιθετικά. Ασχέτως αν δεν το εκμεταλλεύτηκε ο αντίπαλος της ΑΕΚ, το κενό υπήρχε, ήταν ορατό και ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα στην «Ενωση». Μεσοεπιθετικά η αλλαγή του Τζεμπούρ, ο οποίος μπήκε στη θέση του Πελετιέρι, μπορεί να χαρακτηριστεί σωστή κίνηση από τον Μπάγεβιτς, διότι το σύστημα έγινε πιο ορθολογικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι έφταιγε ο Πελετιέρι, μια και η θέση του είναι αμυντικός χαφ και όχι αριστερός μέσος, στην οποία αγωνίστηκε για 36'. Εν κατακλείδι, στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ περιορίστηκε σε μόλις δύο υποψίες ευκαιρίας, μια κεφαλιά του Τζεμπούρ στο 40' και ένα σουτ του Ενσαλίβα στο 45'.

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν το ημίχρονο των χαμένων ευκαιριών. Η ΑΕΚ, χωρίς να παίξει εντυπωσιακό και οργανωμένο ποδόσφαιρο, κατάφερε να δημιουργήσει πολλές και κλασικές ευκαιρίες. Τις περισσότερες που έχει δημιουργήσει σε ένα 45λεπτο στις 12 αγωνιστικές του φετινού πρωταθλήματος. Κύριος λόγος που η ΑΕΚ κατάφερε να φτάσει σε αυτές τις ευκαιρίες ήταν η σημαντική άνοδος της απόδοσης του Τζεμπούρ, ο οποίος, εκτός του ότι έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα της ΑΕΚ, ήταν και ο μοναδικός παίκτης που δημιούργησε αλλά και έχασε ευκαιρίες. Το αποκορύφωμα στο χθεσινό παιχνίδι ήταν το χαμένο πέναλτι στις καθυστερήσεις. Εκεί που η ΑΕΚ μπορούσε βάσει των ευκαιριών που δημιούργησε να είχε κερδίσει 3-0 ή 4-0, τελικά «κατάφερε» να προσθέσει άλλη μία ισοπαλία στο ενεργητικό της. Αυτή τη φορά χωρίς να σκοράρει. Δυστυχώς, η φετινή ΑΕΚ δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο το κακό αγωνιστικό πρόσωπό της. Συγχρόνως έχει να αντιμετωπίσει την ατυχία αλλά και την έλλειψη εμπιστοσύνης από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές στις ικανότητές τους. Και αυτό είναι εμφανές.